محققان ناسا امیدوارند با توسعه مدارهای الکترونیکی از جنس کاربید سیلیکون در اکتشاف سیاره زهره به نتایج مشابه درمریخ دست یابند وتجهیزات آنان درمحیط بسیار خشن این سیاره بتواند بدون استفاده ازهرگونه سپر یا سیستم خنک کننده به مدت 520 ساعت کار کند.
به گزارش ایرنا،یکی از دلایل موفقیت سازمان ملی هوانوردی و فضایی (ناسا) در ماموریت فرود به مریخ، موفقیت این سازمان در توسعه مدارهای یکپارچه الکترونیکی مبتنی بر سیلیکون بود که قابلیت بقا در محیط مریخ را داشتند.
زمانی سیاره زهره یکی از دو نامزد اصلی وجود حیات در منظومه شمسی محسوب می‌شد. اما کاوشگرهای Mariner و Vanera در دهه 1960 و 1970 میلادی روایت دیگری داشتند. این کاوشگرها نشان دادند که دمای سطح زهره به 460 درجه سانتیگراد می‌رسد، اتمسفر متشکل از دی‌اکسید کربن آن 94 برابر سنگین‌تر از اتمسفر زمین است و در آن باران‌های اسید سولفوریک می‌بارد.
کاوشگرهایی که در ماموریت‌های مختلف توسط شوروی سابق به این سیاره فرستاده شدند، به سپرها و تجهیزات خنک‌کننده مجهز بودند، اما حداکثر توانستند 127 دقیقه در سطح این سیاره دوام بیاورند. به اعتقاد ناسا کاوشگرهای امروزی نیز تنها قادرند برای چند ساعت در این سیاره کار کنند. این موضوع به عوامل متعددی بستگی دارد، اما مهم‌ترین آن‌ها تجهیزات الکترونیکی مورد استفاده در کاوشگر است. به همین علت ناسا در تلاش است تا با استفاده از کاربید سیلیکون مدارهای الکتریکی بسیار مقاوم‌تری را تولید کند.
برای این منظور گروهی از محققان ناسا در مرکز تحقیقاتی گلن واقع در کلیولند اوهایو مدارهای یکپارچه‌ای از جنس کاربید سیلیکون ساختند که دو نمونه از آن‌ها در شرایط شبیه‌سازی شده سطح زهره مورد آزمایش قرار گرفت. در این آزمایش ها معلوم شد مدارهای جدید بدون استفاده از هرگونه سیستم محافظ در سطح زهره به مدت 521 ساعت به درستی عمل می‌کنند. همین مدارها توانستند در سطح زمین، درون موتور کاوشگر و در دمای 482 درجه سانتیگراد به مدت بیش از هزار ساعت به درستی کار کنند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه AIP Advances منتشر شده است.
بشریت و تاریخ بشر به سازمان های علمی از قبیل سازمان ملی هوانوردی و فضایی آمریکا (ناسا) و آژانس فضایی اروپا (ESA) افتخار کرده و خواهند کرد.