«سردار محسن رفیق دوست راننده بلیزری بود که امام 12 بهمن ماه سال 1357 بعد از ورود به کشور سوار آن شد. با او در حاشیه یک مصاحبه مشروح درباره آن روز و خاطره مهمی که می توان از امام نقل کرد، صحبت کوتاهی داشتیم. او یک اتفاق تاریخی درباره ایران در زمان جنگ جهانی دوم را ذکر کرد و از تعلق خاطر امام نسبت به کوخ نشینان هم خاطره ای گفت.
رفیق دوست در پاسخ به سئوال خبرنگار «تابناک» که خواستار جمله ای نقل نشده از امام (ره) زمانی که سوار بر بلیزری شد که او راننده آن بود، اظهار کرد: امسال انقلاب 40 ساله می‌شود و به جای خاطره، اتفاق اخیر و اتفاق 70-60 سال را بیان کنیم و بگوییم جنگ جهانی دوم سه ابرقدرت آن زمان بدون اطلاع و اجازه دولت ایران وارد این کشور شدند و در کاخ سعدآباد با هم بحث کردند و بعد از اتمام بحث خواستند بروند. نخست‌وزیر ان زمان به شاه گفت این آبروریزی است که از ما اجازه نگرفتند و محل هم ندادند.
وی افزود: از بین این ابرقدرت‌ها استالین پذیرفته در ازای دریافت پول کلان وارد کاخ شاه شود و کلمه‌ای هم صحبت نکند. ایران آن زمان این بود. همین ایران در قضیه دعوای انرژی هسته‌ای، جمهوری اسلامی ایران در مقابل 5+1 می‌شود. همین ایرانی که در کشور اشتغال شده‌اش به او محل نمی‌دهند، رئیس‌جمهور امریکا صحنه سازی می‌کند تا با رئیس‌جمهور و یا وزیر خارجه ما رودررو شود. این عظمتی است که برای این کشور خلق شده است.
این فعال سیاسی اصولگرا با بیان اینکه من معتقدم دولت موظف است مسائل اصلی مردم را تأمین کند، ولیکن همه این مسأله نیست، تصریح کرد: واقعا این عزتی که امروز داریم، مرهون آن اتفاقات است.
وی به ذکر خاطره ای دیگر از یک فرمانده عراقی در سفری که او به عراق داشته پرداخت و یادآور شد: یکی از فرماندهان حشد‌الشعبی در حرم امام حسین (ع) به من گفت، به ملت ایران بگویید اگر فرمان مقام معظم رهبری موقعی که داعش در 40 کیلومتری بغداد و 40 کیلومتری ایران، نبود؛ عراق و سوریه‌ای الان وجود نداشت. خشتی هم از عتبات عالیات روی زمین نمانده بود.
رفیق دوست افزود: امروز در این کشور با این آرامش و امنیت زندگی می‌کنیم و باید قدر بدانیم و با هم همکاری و مشکلات اقتصادی را حل کنیم.
او مهمترین خاطره خود را از لحظاتی که امام در 12 بهمن 57 سوار بر بلیزر او شده بود، این گونه نقل کرد: یک جمله را همیشه تکرار می‌کنم وقتی ابتدای خیابان شهید رجایی فعلی رسیدیم، آن سوی خیابان سمت چپ گودهایی بود که مردم فقیر در آن گودها زندگی می‌کردند و امام (ره) رو به احمد آقا کردند و گفتند من با این مردم کار دارم و این مردم هم با من کار دارند؛ یعنی این نگاه امام (ره) به طبقات پایین مردم بود.
