دیروز دادگاه «حمید بقایی» از یاران نزدیک احمدی نژاد برگزار شد و «محمود احمدی نژاد» و مشایی برای حضور در این دادگاه حاضر شدند، اما اجازه حضور در دادگاه به آنان داده نشد. البته احمدی نژاد سخنانی را جلوی درب ورودی دادگاه ایراد کرد؛ سخنانی که تندتر از همیشه علیه نظام و ارکان آن بود؛ گویا هرچه مسأله برخورد با او و اطرافیانش جدی تر می شود، او هم دوز سخنانش را علیه نظام و ارکان حکومت تندتر می کند.
به گزارش «تابناک»؛ احمدی نژاد در حالی شرایط فعلی کشور را غیر عادلانه برای عده ای خوانده و از جلوگیری از حرف زدن آزاد و آزادانه سخن گفته است که خود او در همین سخنان دیروزش، تندترین عبارت و جملات را علیه نظام، قوه قضائیه و برخی ارکان دیگر حکومت بر زبان جاری ساخت؛ در حالی که تجربه هشت ساله دولت او هنوز هم از یاد مردم و سیاسیون نرفته است.
گویا او فراموش کرده که تقریبا تلاش داشت همه چهره ها و جریانات مختلف نظام را در مقابل هم قرار دهد و به واسطه یکدستی بخش های مختلف کشور از حیث تفکر سیاسی، کار را به جایی رسانده بود که جریان اصلاحات تقریبا اجازه هیچ گونه فعالیتی در دوران هشت ساله دولت او نداشت. احمدی نژاد احتمالا از یاد برده که چه تعداد از چهره های سیاسی و روزنامه نگاران در جریان هشت ساله دولت او بازداشت و راهی زندان و برخی احزاب هم با حکم وزارت کشور او منحل اعلام شدند.
جالب است که او از شرایط دستگیری و زندانی کردن افراد انتقاد کرده و گفته: «در زندان ها و افراد را بدون ملاحظه دستگیر می‌کنند، جنازه را تحویل می‌دهند و بعد هم می‌گویند معتاد بوده خودکشی کرده است.» پرسش بی پاسخی که هیچ گاه تاکنون احمدی نژاد به آن جوابی نداده، این است که آیا احتمالا او موضوع کهریزک و ستاربهشتی و برخی اتفاقات سال 88 را از یاد برده است؟
احمدی نژاد شاید یکی از معدود افرادی است که در این زمینه نه تنها نمی تواند در نقش پرسشگر و مدعی ظاهر شود، بلکه او در موضع اتهام قرار دارد و باید پاسخ بدهد که چرا به ویژه در چهار ساله دوم دولت او افرادی دستگیر شده، به زندان افتادند و پس از آن تنها جنازه این افراد از زندان بیرون آمد؟ حالا او می خواهد بگوید وظیفه بر عهده قوه قضائیه و نهادهای امنیتی بوده، بله؛ اما چرا ایشان در آن زمان در مقام رئیس جمهور، خواستار پاسخگویی و پیگیری این موضوعات نشدند؟!
احمدی نژاد نه تنها در مقام رئیس جمهور وقت این مسائل را پیگیری نکرد و پاسخی به آن نداد، بلکه متهم اصلی یکی از اتفاقات خجالت آور سال 88 یعنی «سعید مرتضوی» دادستان وقت تهران را در دولت به کار گرفت و حمایت و پشتیبانی جدی از او کرد! حالا چطور است که ایشان آن زمان که باید سؤال و پیگیری می کرد و البته قدرتش را هم داشت، هیچ کاری نکرد، اما امروز که کار به برخورد با او و اطرافیانش رسیده، در مقام پرسشگر ظاهر می شود؟
او در یک سخنرانی در سال 90 تأکید می کند که در دیدار با یکی از مقامات عالیرتبه نظام عنوان کرده است که بعد از سال 88 درخواست می کند به او اجازه بدهند با رفتار احمدی نژادی همه افرادی که به عنوان سران معترضان شناخته می شدند، حذف کند! که این مسأله پذیرفته نمی شود. یا در جایی «احمدی مقدم» فرمانده سابق نیروی انتظامی از درخواست و اظهار نظر او (احمدی نژاد) برای دستگیری «موسوی، کروبی و خاتمی» و جمع کردن غائله 88 سخن گفته است! حالا چنین فردی مدعی آزادی و عدالت می شود و از دستگیری افراد گلایه دارد؟
او در بخش دیگری از سخنان دیروزش گفته که «بدون اینکه یک مرجع مستقل، مورد قبول، اعتماد و اطمینان مردم حرف آنها را تأیید کند، یک‌طرفه می‌زنند و می‌روند. معلوم است که ملت نمی‌تواند باور کند. باید کسانی باشند که مورد اعتماد مردم و مورد قبول مردم باشند. خب می‌خواهیم از این رفتار شکایت کنیم، به کجا باید شکایت کنیم؟! جایی نیست، رهبری هم که می گویند مسئولیت عملکرد دستگاه قضایی و بقیه دستگاه‌ها به عهده ایشان نیست. کسی که در دستگاه دولتی و حکومتی مورد ظلم واقع می‌شود چه کار باید بکند؟! به کجا باید مراجعه کند؟! به خودشان؟! اگر خودشان مورد اعتماد بودند که مشکلی پیش نمی‌آمد! چه راهی در برابر ملت باقی می‌ماند؟! ملت به کجا باید شکایت کند از دست کسانی که به مردم ظلم می‌کنند؟! این یک پرسش اساسی است.»
رفتار و سخنان احمدی نژاد به اندازه ای متناقض و مغایر با هم است که هیچگاه مردم نمی توانند چنین سخنانی را از او پذیرا باشند. مشکل احمدی نژاد با قوه قضائیه و ساختار آن نیست، بلکه مشکل او بیشتر شخصی و به دلیل چالشی که با «لاریجانی ها» دارد و برخوردی که قوه قضائیه با او و یارانش کرده،است. چراکه اگر تاکنون با آنها برخوردی نشده بود، هیچ گاه او در مقام منتقد دستگاه قضایی هم ظاهر نمی شد، نمونه آن را می توان در هشت سال دولت داری او ملاحظه کرد.
احمدی نژاد در زمان ریاستش بر دولت های نهم و دهم ارتباط بسیار حسنه ای با رئیس قوه قضائیه وقت یعنی آیت الله هاشمی شاهرودی داشت و اتفاقا افرادی مثل «غلامحسین الهام» سخنگوی وقت دستگاه قضایی، «محمد شریف ملک زاده» عضو هیأت امنای دانشگاه عدالت (دانشگاه آیت الله هاشمی شاهرودی) و مهمتر از همه «سعید مرتضوی» دادستان وقت تهران را از قوه قضاییه در دولت به کارگیری کرد و البته نزدیکی و همراهی زیادی هم با آنان داشت.
این تفاسیر بیانگر آن است که احمدی نژاد با قوه قضائیه و ساختار آن در گذشته نه تنها مشکلی نداشته، بلکه افرادی را هم از این قوه دعوت به همکاری کرده و البته حاضر شده است برای ماندگاری آنان در دولت و همکاری با آنها هزینه هم پرداخت کند، ضمن اینکه او در آن زمان بواسطه حضور «علی لاریجانی» در قوه مقننه منتقد این قوه بود، هیچ گاه انتقادی از قوه قضائیه نمی کرد.
حالا که دستگاه قضایی بواسطه تخلفات احمدی نژاد و نزدیکانش در هشت سال زمامداری شان، قصد برخورد با آنان را کرده است و البته «آیت الله آملی لاریجانی» در رأس این قوه قرار گرفته است، احمدی نژاد منتقد قوه قضائیه شده و این پرسش ها را مطرح می کند، «اگر کسی که در دستگاه دولتی و حکومتی مورد ظلم واقع می‌شود، باید چه کار بکند؟! به کجا باید مراجعه کند؟! به خودشان؟!» احمدی نژاد این پرسش را پاسخ بدهد که مگر قبلا سازوکار متفاوتی از آنچه الان هست، مستقر بود که داد انتقادش امروز بلند شده است؟
او در سخنان روز گذشته اش مثل وعده هایی که در داخل برای مردم و در سازمان ملل برای بشریت و دول مختلف می داد و هیچ یک هم محقق نشد، باز هم وعده داد. او گفته «اما عزیزان به شما عرض کنم به لطف خدا و به فضل الهی این شرایط به زودی به نفع ملت اصلاح خواهد شد. کجای دنیا ظلم پایدار بوده که اینجا بخواهد پایدار باشد؟!»
احمدی نژاد همچنین گفته که «بسیار خب! فعلا دست شماست. اما به لطف خدا به همت ملت، به زودی شرایط کشور به‌نفع ملت به نفع آرمان‌های انقلاب به طور اساسی تغییر خواهد کرد.» موضوعی که بار دیگر شائبه مطرح توسط برخی دستگاه های امنیتی را که گفته بودند «احتمال تحریک اولیه اغتشاشات اخیر با همراهی یک مقام ارشد سابق و اطرافیان او وجود دارد» به ذهن متبادر می سازد.
آیا با استناد به همین سخنان تند و تیز دیروز احمدی نژاد که از تعرض به رهبری، حاکمیت، دستگاه های حاکمیتی در آن ملاحظه شد تا مطرح شدن احتمال تحریک افکار عمومی توسط او و اطرافیانش علیه حاکمیت، می توان نسبت به بازداشت او و برخی نزدیکانش اقدام کرد؟! این پرسشی است که پاسخ به آن تنها در دست تصمیم گیرندگان دستگاه های امنیتی است و باید دید که آنها این دلایل را کافی می دانند یا خیر؟!
باید درسی داد به این حلقه انحرافی که تا عمر دارن فراموش نکنن 
