شهردار تهران استعفا داد؛ این خبر نه تکراری، که دردآور است!

در حالی که این خبر به نقل از منابع آگاه در برخی کانال‌های تلگرامی منتشر شده بود، محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران در گفت‌وگو با میزان آن را تأیید کرد و گفت: قرار شده در جلسه فردا، سه شنبه ۲۱ فروردین ماه، استعفای مجدد نجفی بررسی شود. همچنین در جلسه فردا، برای شهرداری سرپرست انتخاب خواهد شد تا در بازه زمانی مشخصی برای انتخاب شهردار آینده پایتخت برنامه ریزی شود.

پیرو این خبر، کانال شخصی محمدعلی نجفی، با انتشار متن نامه استعفای دوم، که به تاریخ امروز است، نشان داد که شهردار بر ترک صندلی اش به شدت مصر است؛ آنقدر مصر که دیروز استعفایش را رد کنند و امروز بار دیگر استعفا دهد و اصلا به یاد نیاورد که تا یک هفته مانده به پایان سال ۹۶، وعده می‌داد تهران را چه خواهد کرد!

آن گونه که در نامه استعفای دوم وی آمده، نجفی مخالفت اکثریت اعضای شورای شهر با استعفایش را به توصیه ایشان برای مشورت با پزشک معالجش تعبیر و تأکید نموده که پزشک معالجش به وی توصیه کرده که هر چه سریع تر از سمتش کناره گیری کند! درست مثل پیشنهادی که ساعاتی پیش دادستان کشور به وی داده بود.

در ادامه نامه استعفا، به این نکته اشاره شده که وی قصد دارد، معالجات جدی خود را از اول اردیبهشت آغاز کند و از این روی از اعضای شورا می‌خواهد ترتیبی دهند تا شهردار بعدی یا سرپرست شهرداری مشخص شود. نکته‌ای که پس از آن به تعارف اعلام آمادگی نجفی برای همکاری با جانشینش آمده است تا حجت بر همگان تمام شود که تنها بیماری بوده که مشکل ایجاد کرده، نه هیچ چیز دیگری!

دلیلی که سخنان روز گذشته اعضای شورای شهر تهران نشان می‌داد، نتوانسته ایشان را هم قانع کند تا جایی که چندین عضو شورای شهر تهران روز گذشته در جلسه بررسی استعفای نجفی تأکید کردند که دلیل استعفای وی را بیماری نمی‌دانند. درست مانند بسیاری از مردم که از روز نخست مطرح شدن استعفای نجفی باور نکردند که دلیل این استعفا، بیماری وی باشد.

اتفاقی که نجفی می‌توانست برای مقابله با آن در شورا، اسناد پزشکی بیماری اش را همراه خود به صحن شورا ببرد یا دست کم پیش از نشست روز گذشته با پزشک معالجش در این خصوص مشورت کرده و دیدگاه‌های وی را با شورا در میان بگذارد نه اینکه با استعفایش مخالفت شود و سپس به سراغ پزشک برود و به توصیه او استعفای بعدی را بنویسد و امضا کند!

وضعیتی که کمترین آسیب آن، تبدیل یک امر ساده به جریانی دامنه دار و پر حاشیه است که تنها برای همه هزینه آفرینی می‌کند. چه شورا، چه شهرداری و چه حتی دیگرانی که مستقیم یا مستقیم با این استعفا درگیرند. چیزی شبیه شوخی، آن هم از نوع بی مزه اش که بعید است به مذاق خیل رأی دهندگان به اعضای شورای شهر تهران خوش بیاید و احتمالا همه خواستار پایان دادن سریع‌تر به آن باشند؛ چه پایانی با نجفی و چه بی او.

پایانی که چه دلیل آن بیماری باشد و چه هر چیز دیگری، دیر در حال رقم خوردن است. این را استعفای دوم نجفی نشان می‌دهد که ظاهرا خودش هم نمی‌داند چقدر بر استعفایش مصر است که اگر می‌دانست، می‌توانست پیش از عید و در آن مقطع بر استعفایش اصرار کرده و به جای شعر خواندن، شفاف در این خصوص با اعضا صحبت کرده و همه چیز را پایان دهد نه اینکه بعد از سپری شدن زمانی طولانی و وقتی مخالفت شورا را می‌بیند، مردد شده و بار دیگر از پزشکش بپرسد که بماند یا برود؟!