احمد پوری با بیان این‌که ورود سلبریتی‌ها به عرصه ادبیات نه مشکلی دارد و نه نگرانی ایجاد می‌کند و سلبریتی‌ها جای کسی را تنگ نمی‌کنند، می‌گوید: ماندگاری اثر را غربال زمان تعیین می‌کند نه طرفداران یک سلبریتی.
این داستان‌نویس و مترجم در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ورود سلبریتی‌ها به عرصه ادبیات اظهار کرد: سلبریتی کسی است که چهره آشنایی برای مردم دارد و معروف و محبوب است؛ به نظرم این‌که سلبریتی‌ای بخواهد در عرصه دیگری کار کند هیچ مشکلی ندارد. اگر یک هنرپیشه یا نقاش احساس کند در عرصه نوشتن دستی دارد و بخواهد وارد این عرصه بشود، نمی‌توان جلویش را گرفت و نگذاشت وارد این عرصه شود. این موضوع در همه‌جای دنیا وجود دارد، و ممکن است یک خواننده یا هنرپیشه رمان و شعر هم داشته باشد.
او با بیان این‌که راه برای ورود سلبریتی‌ها به ادبیات به خاطر این‌که شناخته‌شده هستند، بازتر است، گفت: این موضوع تقصیر آن‌ها نیست، بلکه به خاطر سیستم نشر ماست. ناشر با خود فکر می‌کند اگر کتابی از این فرد دربیاورد ممکن است چندین‌بار تجدید چاپ شود و فروش زیادی داشته باشد، که این موضوع خیلی طبیعی است.
پوری در ادامه افزود: زمانی که یک سلبریتی صرفا به خاطر این‌که درآمدی از راه چاپ کتاب داشته باشد، اثر غیرمقبول یا ضعیفی را به خاطر سلبریتی بودن، چاپ کند مشکل به وجود می‌آید که این موضوع جای تأسف دارد نه جای وحشت. چرا جای تأسف دارد؟ زیرا خواننده‌ها چاپ اول کتاب را به خاطر سلبریتی بودن فرد می‌خرند، اما اگر اثرش در دل‌ها نماند دیگر کسی کتاب را خریداری نمی‌کند و به چاپ بعدی نمی‌رسد. اگر کتاب بعد از سال‌ها به فروش رفت و چاپ شد بدانید حقش بوده و اثر خوبی ارائه کرده است.
نویسنده کتاب «دو قدم این‌ور خط» سپس بیان کرد: فرض کنید کتاب یک سلبریتی به چندین چاپ برسد اما از نظر ادبی کتاب درخشانی نباشد. اگر این سلبریتی به عرصه ادبیات نمی‌آمد و کتابی چاپ نمی‌کرد، چه اتفاقی می‌افتاد؟ هیچ اتفاقی نمی‌افتاد. آیا سلبریتی جای کسی را تنگ می‌کند؟ خیر. عده‌ای کتاب سلبریتی‌ها را می‌خرند، اما همان عده اگر سلبریتی‌ای در کار نبود، کتاب من را می‌خریدند؟ خیر. احساس می‌کنم این مسئله برای بعضی‌ها نگران‌کننده است در حالی‌که این‌طور نیست.
او در ادامه خاطرنشان کرد: اگر همه شگردهای دنیا را به کار ببرید و اثری را وارد صحنه ادبیات کنید، در حالی که این اثر، اثرِ قابلی نباشد، ماندگار نخواهد شد، البته ممکن است چندین چاپ هم داشته باشد. ماندگاری اثر را غربال زمان تعیین می‌کند نه طرفداران یک سلبریتی. در واقع باید این آثار را به زمان واگذار کنیم. این را هم بگوییم اگر چاپ کتاب توسط سلبریتی‌ها، اختلالی در چاپ دیگران به وجود بیاورد، مسئله دیگری است؛ مثلا یک سلبریتی به خاطر سلبریتی بودن بگوید کتاب پوری را چاپ نکنید، کتاب من را چاپ کنید، و ناشر هم این کار را بکند؛ این بحث دیگری است. اما اگر سلبریتی فقط می‌خواهد کتاب چاپ کند و ناشر هم می‌بینید طرف شناخته‌شده است و دو چاپ کتابش حتما می‌فروشد، به نظر من مشکلی نیست.
مترجم مجموعه شعر «هوا را از من بگیر، خنده‌ات را نه» از پابلو نرودا یادآور شد: به عکس این موضوع هم که یک سلبریتی ادبی برود فیلم بازی کند توجه کنید؛ نمونه‌اش را داشته‌ایم؛ مثلا محمدعلی سپانلو، شمس لنگرودی و حتی احمد شاملو فیلم بازی کرده‌اند. حالا باید بگوییم این افراد که در آن زمینه ذوقی داشتند و خواستند ذوق‌شان را بسنجند، مشکلی برای ما ایجاد کرده‌اند؟ در کشور ما هیچ‌کس شاملو را به عنوان هنرپیشه نمی‌شناسد، پس شاملو برای تفنن بازیگری را انتخاب کرده بود. زمان و داورِ زمان شاملو را سر جای خود نشاند؛ یعنی شاملوی شاعر. الان هم اگر سلبریتی‌ای کتابی بنویسد که ارزشمند است، مطمئن باشید داورِ زمان او را در ادبیات هم می‌نشاند، اگر هم ارزشمند نباشد ۱۰-۱۵ سال بیشتر طول نمی‌کشد که همه یادشان می‌رود فلان آدم کتابی به نام فلان چیز هم دارد.
