تیم ملی تیراندازی به اهداف پروازی ایران از تاریخ ۲۱ مرداد ماه به مسابقات جهانی فنلاند و کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ توکیو اعزام شد، اما با کسب نتاج بسیار ضعیف از دور رقابت‌ها کنار رفت تا ضعف ایران در این رشته بیش از پیش آشکار شود.
به گزارش تابناک ورزشی، بهترین نتیجه‌ای که تیراندازان ایران در دو بخش تراپ و اسکیت کسب کردند چهل و پنجمی جهان بود که نتیجه‌ای ناامید کننده است و انتقادات و سوالاتی را ایجاد کرده است.
در نتایج رشته تراپ؛ محمدحسین پرورش نیا، نریمان نیک‌خو و سیدبابک یگانه سه نماینده ایران بودند که بهترین نتیجه در این بخش را پرورش نیا کسب کرد. او با ۱۱۱ امتیاز در جایگاه ۴۵ قرار گرفت، نیک‌خو با ۱۰۶ امتیاز هشتاد و پنجم شد و یگانه با ۹۹ امتیاز در بین ۱۵۷ ورزشکار در رتبه ۱۳۱ قرار گرفت که بدترین نتیجه نمایندگان ایران بود.
در رشته اسکیت؛ ۱۳۵ تیرانداز حضور داشتند که ۶ نفر آن‌ها مسابقه خود را شروع نکردند یکی از این افراد، رامتین بشارتی، نماینده ایران بود! ناصر رسولی، مدیرتیم‌های ملی ایران دلیل شرکت نکردن این تیرانداز را به وجود آمدن مشکل برای سلاحش عنوان کرد!! با این حال به صورت کامل مشخص نشد که چه مشکلی برای سلاح این ورزشکار به وجود آمده که قادر به شرکت در مسابقات نبوده و چرا باید با سلاحی که از نظر کیفیت اطمینان چندانی ندارد در مسابقه شرکت کند و میلیون تومان هزینه برای اعزام او به هدر برود. در این بخش ۱۲۹ تیرانداز مسابقه دادند که علی دوستی با ۱۰۸ امتیاز در جایگاه ۱۰۳ قرار گرفت که در واقع بهترین نتیجه ایران در این رشته بود چرا که امیرمحمد دادگر (پسر رئیس فدراسیون)، با ۱۰۰ امتیاز جایگاهی بهتر از ۱۲۷ جهان کسب نکرد، یعنی از پائین جدول سوم شد! در واقع تیراندازان اسکیت ایران در بین ۱۲۹ نفر نتوانستند حتی در بین ۱۰۰ نفر قرار گیرند و نتایج کاملا گواه است که شایستگی و آمادگی لازم برای حضور در چنین مسابقاتی را نداشتند، اما میلیون‌ها تومان خرج نفرات این رشته شد.
هزینه‌های بی نتیجه فدراسیون ممنوع المعامله!
هرچند اعزام ملی پوشان رشته‌های مختلف به مسابقات برون مرزی به پیشرفت آن‌ها کمک می‌کند، اما در شرایطی که مشکلات اقتصادی فدراسیون‌های ورزشی را دچار مشکل کرده؛ مخصوصا فدراسیون تیراندازی که به دلیل بدهی‌های مالیاتی و کمبود بودجه طبق گفته دادگر ممنوع الخروج و ممنوع المعامله است و در حالی که در سال منتهی به المپیک به سر می‌بریم آیا نباید با اولویت بندی بودجه به رشته‌هایی که شانس بیشتری برای کسب سهیمه المپیک دارند بها داده شود؟
تیم‌های ملی تفنگ و تپانچه ایران در دوره‌های قبل چندین سهمیه المپیک کسب کردند، اما در حال حاضر تنها نجمه خدمتی موفق شده سهمیه المپیک توکیو را بگیرد چرا که مشکلات مختلفی از جمله کمبود فشنگ بر کار آن‌ها تاثیر گذاشته است. علاوه براین کمبود بودجه باعث شده تا خدمتی به مسابقات جهانی ریو اعزام نشود، در حالی که میدان خوبی برای کسب تجربه و آماده شدن این تیراندازی در راه المپیک بود. در این شرایط آیا بهتر نبود میلیون‌ها تومان پولی که در اهداف پروازی هزینه شد، صرف تفنگ و تپانچه شود؟
در این زمینه نباید از نقش شورای برون مرزی چشم‌پوشی کرد، چون در حالی که اولویت ورزش کشور کسب سهمیه المیپک ۲۰۲۰ توکیو در رشته‌های گوناگون است و از طرفی فدرسیون‌ها با کمبود بودجه و مشکلات مالی دست و پنجه نرم میکنند، چطور به رشته‌ای مانند اهداف پروازی برای حضور در مسابقات پرهزینه و البته بدون دستاورد در فنلاند مجوز اعزام می‌دهد؟
با این حال اعزام تیم اهداف پروازی در شرایطی که شانس خیلی کمی برای کسب سهمیه از جام جهانی داشتند این شائبه را مطرح کرد که حضور پسر رئیس فدراسیون در تیم اهداف پروازی و در ماده اسکیت دلیلی برای این اعزام بوده است هر چند که پسر رئیس فدراسیون باز هم ضعیف‌ترین نتیجه را در بین نفرات اعزامی داشت و در بخش اسکیت بین ۱۲۹ نفر رتبه ۱۲۷ را بدست آورد.
با وجود مشکلات مالی عدیده در فدراسیون تیراندازی و وضعیت بودجه کشور، فدراسیون تیراندازی باید پاسخگو باشد چرا بجای پرداختن بهتر به رشته‌های تفنگ و تپانچه که شانس کسب مدال جهانی و سهمیه المپیک داریم، این همه در اهداف پروازی هزینه می‌کند و نتایج جام جهانی فنلاند هم گویای همه چیز است.
اعزام تیم بدون مربی!
نکته قابل توجه دیگر در این مورد، اعزام تیم اسکیت بدون مربی به مسابقات بود. هدایت این تیم را هنریک آواکیان برعهده دارد، اما او به فنلاند اعزام نشد. او در این مورد به ایسنا گفت:" یکی از دلایل آن کمبود بودجه فدراسیون و دیگر قبول نکردن شرایطی بود که به عنوان مربی تعیین کرده بودم. قرار بود فدراسیون به این شرایط فکر کند، اما هنوز جواب نداده است. "
با این حال فدراسیون مدعی شد یک مربی ارمنستانی که برای آموزش تیراندازان اسکیت یک هفته به ایران آمده بود،« بدون هیچ هزینه‌ای و بر اساس تفاهم نامه فدراسیون دو کشور» کنار تیم ملی حضور دارد و راهنمایی‌های لازم را انجام می‌دهد، اما چرا زمانی که تیم ملی مربی دارد باید شخص دیگری کنار تیم باشد؟
بودجه های دولتی همینطور بی رحمانه هزینه می شوند 