عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با اشاره به اینکه طی چند ماه اخیر کمیته بین‌المللی المپیک اقدام به کاهش ۵۶ سهمیه در رشته کشتی آزاد و فرنگی مردان و زنان و کاهش یک وزن در رشته وزنه‌برداری مردان کرده است، تصریح کرد: بیش از نیمی از مدال‌های کسب شده از مجموع ۶۸ مدال کسب‌شده توسط کاروان ورزشی ایران در المپیک از این دو رشته ورزشی بوده است و این زنگ خطری برای ایران محسوب می‌شود!
به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، حسین زارعیان با اشاره به اینکه بدون تردید، بازی‌های المپیک بزرگترین رویداد ورزشی جهان است که در کانون توجه جهانیان قرار دارد و صحنه‌ای برای هنرنمایی ورزشکاران نخبه به شمار می‌رود تا بتوانند مهارت‌های خود را به معرض نمایش گذارند، اظهار کرد: پیروزی‌های بین‌المللی و به ویژه موفقیت در رقابت‌های المپیک در عرص ورزش، به طور فزاینده‌ای موجب رشد و توسعه در بسیاری از کشور‌ها شده‌است، این برتری و موفقیت ورزشکاران نخبه در عرص بین‌المللی هویت و شخصیت ویژه‌ای به آن کشور می‌دهد و برهمین اساس، دولت‌ها تمایل بیشتری دارند با سرمایه‌گذاری مالی زیاد، موفقیت ورزشکاران نخبه خود را در عرصه بین‌المللی فراهم کنند که این مسأله به بسط و توسعه سازمان‌ها و سیستم‌های مرتبط با پرورش و توسعه ورزشکاران نخبه در بعد ورزش قهرمانی منجر شده است.
وی ادامه داد: موفقیت یک ورزشکار یا تیم ورزشی به مقدار قابل توجهی به عملکرد سیستم ورزش قهرمانی و توانایی آن در استفاده اثربخش از منابع موجود در جهت توسعه ورزش قهرمانی بستگی دارد. در دنیای پیشرفته ورزش امروز، تصمیم‌گیری درست، علمی و به موقع نقش بسیار مهم و تعیین‌کننده‌ای در شکست یا موفقیت دارد. کسب موفقیت در میادین بین‌المللی ورزشی تابعی از موفقیت در عرصه‌های دیگری نظیر سیاست داخلی و بین‌المللی، اقتصاد پویا و ... است و از سویی دیگر، رقابت بین ملت‌ها همیشه یکی از ویژگی‌های بازی‌های المپیک بوده‌است.
به گفته عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی علی‌رغم تأکید کمیت بین‌المللی المپیک مبنی بر عدم شایستگی کشوری بر کشور دیگر براساس جدول توزیع مدال‌ها، اما همچنان سیاستمداران و رسانه‌ها به منظور مقایسه موفقیت بین‌المللی به شمارش مدال‌های کسب شده می‌پردازند که ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻪ آﻣﺎر ورزﺷﻜﺎران دوﭘﻴﻨگی، ﻧﺎداوریﻫﺎ، ﺧﺮﻳﺪ ورزﺷﻜﺎران ﺧﺎرجی ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺮخی ﻛﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻛﺴﺐ ﻣﺪال و دﻳﮕﺮ ﻋﻮاﻣﻞ درمیﻳﺎﺑﻴﻢ ﻛﻪ ﻛﺴﺐ ﻣﺪال و ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در رﺗﺒه ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺮای ﺑﺴﻴﺎری از ﻛﺸﻮرﻫﺎ اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮی دارد.
هزینه ۳۰ میلیارد دلاری برای برگزاری المپیک ۲۰۲۰
زارعیان با اشاره به اینکه کاروان ورزشی ایران در سال ۲۰۲۰ (۳ مرداد لغایت ۱۹ مرداد ۱۳۹۹) در حالی گام به بازی‌های المپیک خواهد گذاشت که به گفته توماس باخ (رئیس کمیته بین‌المللی المپیک) این دوره از بازی‌ها یکی از باشکوه‌ترین دوره‌های برگزاری المپیک خواهد بود، گفت: وی همچنین معتقد است کشور میزبان حدود ۳۰ میلیارد دلار صرف برگزاری این رویداد عظیم خواهد کرد. توکیو پس از رقابت با مادرید و استانبول موفق به کسب میزبانی المپیک ۲۰۲۰ شده و این کشور امید دارد تعداد گردشگران خود را از ۲۰ میلیون در سال ۲۰۱۶ به ۴۵ میلیون در سال ۲۰۲۰ رسانده و درآمد قابل توجهی را از این راه کسب کند.
وی ادامه داد: حضور در این رویداد مهم برای هر کشوری از مزایای بسیار برخوردار است و حضور قدرتمند ورزشکاران نخبه هر کشور نشان از توانمندی آن کشور را دارد. کاروان ورزشی ایران نیز پس از بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ و کسب رتبه ۲۵، باید با نگاهی علمی و کارشناسانه نقاط قوت و ضعف خود را در بخش‌های مختلف ورزش شناسایی نموده و خود را برای المپیک ۲۰۲۰ و کسب موفقیت بیشتر آماده کند.
۲۵۹ شاخص اثرگذار بر موفقیت ورزشکاران استان تهران برای کسب سهمیه بازی‌های المپیک
عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با بیان اینکه نتایج تحقیق صورت گرفته در رابطه با بررسی و اولویت‌بندی عوامل مؤثر بر موفقیت ورزشکاران استان تهران برای کسب سهمیه بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو نشان داد ۲۵۹ شاخص می‌تواند بر موفقیت ورزشکاران استان تهران برای کسب سهمیه بازی‌های المپیک توکیو ۲۰۲۰ مؤثر باشد، اعلام کرد: تحلیل‌های انجام شده شاخص‌ها را در پنج مؤلفه براساس الگوی (PEST+S) طبقه‌بندی می‌کند که سهم مؤلفه ورزشی (۹۸ شاخص)، سیاسی (۲۹ شاخص)، اقتصادی (۵۲ شاخص)، اجتماعی- فرهنگی (۵۳ شاخص) و فناوری (۲۷ شاخص) بود، همچنین با استفاده از مدل پیشنهادی دی‌بوسچر و همکاران (۲۰۰۶)، سه سطح کلان، میانی و خرد برای هر مؤلفه درنظر گرفته شد که سطوح کلان مربوط به محیط پیرامونی یا دور (جامعه)، سطوح متوسط یا میانی مربوط به سازمان‌های ورزشی (از جمله فدراسیون‌ها و کمیته ملی المپیک، ادارات کل ورزش و جوانان و غیره) و سطوح خرد یا نزدیک مربوط به خود ورزشکار است و سطح خرد به طور مستقیم و سطوح میانی و کلان به طور غیرمستقیم در موفقیت ورزشکاران در کسب سهمیه المپیک مؤثر است.
چالش‌های پیشِ‌روی کسب سهمیه از سوی ورزشکاران استان تهران
زارعیان افزود: بنابراین در این راه هر تیم و کاروانی از هر کشور از جمله ورزشکاران اعزامی استان تهران با برخی مشکلات و چالش‌ها دست و پنجه نرم می‌کند. مشکلات اقتصادی (کمبود بودجه دولت، کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌ها، عدم توزیع به موقع اعتبارات به فدراسیون‌ها، سطح درآمد و حقوق ورزشکاران و...)، مشکلات سیاسی (عدم تعامل فدراسیون‌ها، کمیته‌های ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان با نهاد‌های بین‌المللی در زمینه ورزش، عدم تعامل فدراسیون‌های ورزشی با وزارت امور خارجه جهت اعزام و برگزاری مسابقات در سطح بین‌المللی، عدم تعامل فدراسیون‌ها، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان با سران و مسئولین کشوری و...)، مشکلات اجتماعی و فرهنگی (عدم توسعه ورزش اقلیت‌های مذهبی از سوی فدراسیون‌ها، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان، عدم توسعه ورزش‌های بومی محلی از سوی فدراسیون‌ها، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان و...)، مشکلات مرتبط با فناوری (عدم برخورداری از پایگاه داده ورزشکار حرفه‌ای داخلی و خارجی در فدراسیون‌ها، عدم استفاده فدارسیون‌های ورزشی از فناوری‌های روز دنیا، عدم برخورداری از نرم افزار‌های آنالیز عملکرد فردی و تیمی در رشته‌های ورزشی و ...) و برخی مشکلات مرتبط با رشته ورزشی (عدم استفاده از مربیان حرفه‌ای دنیا توسط فدراسیون، عدم استقلال و توانمندی فدراسیون‌های ورزشی، میزان انگیزش ورزشکاران، حضور در مسابقات برون‌مرزی، نحوه رابطه مناسب بین مربی و ورزشکار و...) می‌تواند از جمله چالش‌های پیشِ‌روی کسب سهمیه از سوی ورزشکاران استان تهران به شمار آید.
زنگ خطر برای ورزش ایران!
وی با بیان اینکه چالش‌های ورزشکاران استان تهران به فراخور زمان دچار تغییر و تحول می‌شوند، عنوان کرد: به طور مثال، در چند ماه اخیر کمیته بین‌المللی المپیک اقدام به کاهش ۵۶ سهمیه در رشته کشتی آزاد و فرنگی مردان و زنان و کاهش یک وزن در رشته وزنه‌برداری مردان کرد، حتی رشته وزنه‌بردای به دلیل دوپینگ ورزشکاران تا خطر حذف از المپیک پیش رفته است و کمیته بین‌المللی المپیک دلیل این تصمیمات را برقراری توازن جنسیتی در المپیک ۲۰۲۰ دانست و با توجه به اینکه بیش از نیمی از مدال‌های کسب شده از مجموع ۶۸ مدال کسب‌شده توسط کاروان ورزشی ایران، از این دو رشته ورزشی بوده و این زنگ خطری برای ایران محسوب می‌شود.
عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی ادامه داد: بنا به تصمیم کمیته اجرایی المپیک، پنج رشته ورزشی بیسبال، سافتبال، سنگ‌نوردی، کاراته، موج‌سواری و اسکیت بورد به این بازی‌ها افزوده شد و هرچند در سال‌های اخیر ایران موفقیت‌هایی در رشته‌های کاراته و سنگ‌نوردی به‌دست آورده، اما امید چندانی را برای کسب مدال در این رشته‌ها نمی‌توان متصور شد. در مجموع باید اذعان داشت اولین گام در راه رسیدن به موفقیت در رویداد‌های ورزشی، برنامه‌ریزی صحیح و علمی از سوی مدیران ورزش استان تهران است و از این‌رو مدیران ورزشی استان تهران برای تدوین و طراحی برنامه‌ای جامع نیازمند بررسی شرایط و آینده پیشِ‌رو هستند، بنابراین پژوهش حاضر درصدد است در این دو سال مانده تا المپیک ۲۰۲۰ توکیو، عوامل مؤثر بر موفقیت و کسب سهمیه ورزشکاران اعزامی استان تهران در المپیک ۲۰۲۰ توکیو را شناسایی و اولویت‌بندی کرده و با در اختیار قراردادن آن به مسئولان اداره کل وزارت ورزش و جوانان استان تهران و نیز کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌های ورزشی، مدیران را در برنامه‌ریزی‌های آتی یاری کند.
زارعیان با اشاره به اینکه برای نمونه در سال‌های اخیر کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس با آگاهی از اهمیت ورزش و کسب موفقیت در میادین بین‌المللی، تلاش خود را برای جذب و خرید ورزشکاران در رشته‌های مختلف ورزشی از سراسر دنیا به کار گرفته‌اند، گفت: به نوعی این ورزشکاران را کارگران مهاجر جهانی می‌توان نامید که این رویه مورد انتقاد بوده و عملکرد کشورهای عربی را در بازی‌های المپیک ننگین است و شش مدال کسب شده توسط ۲۲ کشور عربی را با هشت مدال طلای مای‌کل فلپس (شناگر آمریکایی) در المپیک ۲۰۰۸ پکن قابل مقایسه نیست.
نخبه شدن در ورزش؛ ۱۰ سال زمان و ۱۰ هزار ساعت تمرین
وی ادامه داد: پایین بودن کیفیت آموزش و استعدادیابی ورزشکاران در کشورهای عربی از اصلی‌ترین عوامل ناکامی این کشور‌ها در المپیک است و از سویی دیگر کشوری مانند هند با وجود جمعیت زیاد و استعداد‌های موجود در این کشور موفقیت چندانی در المپیک کسب نکرده‌اند و به عقیده محققان نخبه شدن در ورزش به ۱۰ سال زمان و ۱۰ هزار ساعت تمرین نیاز دارد و هزینه آن برای هر نفر ۳۷ میلیون دلار برای کسب هر مدال طلای المپیک است.
ترکیه و ایالات متحده؛ کشورهایی با تعداد ورزشکاران زن اعزامی بیشتر نسبت به مردان در المپیک ۲۰۱۲
عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با بیان اینکه میزان تولید ناخالص داخلی (GDP) در کشور‌ها نشان‌دهنده درآمد آن کشور است، اظهار کرد: هرچه درآمد دولت‌ها بیشتر باشد بدیهی است به همان نسبت سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف از جمله ورزش بیشتر می‌شود. به نظر می‌رسد کشورهای با GDP بالا حمایت بیشتری از ورزشکاران می‌کنند و برای توسعه ورزش حرفه‌ای از طریق بهبود زیرساخت‌های ورزشی تلاش می‌کنند، همچنین حضور زنان در عرصه‌های مختلف ورزشی دارای اهمیت بسیار بالا است تا آن‌جایی که در کشورهایی، چون ترکیه و ایالات متحده تعداد ورزشکاران زن اعزامی به المپیک ۲۰۱۲ نسبت به مرد بیشتر بوده است.
زارعیان ادامه داد: در کشورهای توسعه یافته دنیا، آموزش و پرورش و باشگاه‌ها متولی ورزش‌های پایه هستند، آن‌ها استعداد‌ها را کشف می‌کنند و پرورش می‌دهند و در اکثر کشورهای دنیا دانش‌آموزان به عنوان مهره‌های ورزشی و قهرمانان آینده دیده می‌شوند تا جایی که در توصیف دورنمای آینده ورزشی خود می‌گویند که قهرمانان المپیکی و جهانی آن‌ها دانش‌آموزان پشت میز نشسته مدارس هستند.
وی با اشاره به اینکه محققان معتقدند تعداد رشته‌های ورزشی پایه و المپیکی که در مدارس تدریس می‌شوند، می‌توانند در پیشرفت آن رشته‌ها تأثیرگذار باشند و بدیهی است نهادینه کردن ورزش‌های المپیکی موفقیت در آینده را به ارمغان می‌آورد، گفت: بدیهی است کشورهای پرجمعیت جهان مانند چین، ایالات متحده و... به منزله استخری از استعداد‌های رشته‌های مختلف ورزشی بوده که همین استعداد‌های بالقوه بعد‌ها می‌توانند به قهرمانان المپیکی این کشور‌ها تبدیل شوند. آن‌ها معتقدند فناوری نانو به تجهیزات استحکام بالایی بخشیده و وزن آن را نیز کاهش می‌دهد و کاربرد‌های فناوری نانو در ورزش در بخش‌های وسایل ورزشی (بدنه و پارو‌های قایق و دوچرخه با بدنه نانو)، پوشاک (کفش‌ها ولباس‌های ورزشی)، اماکن ورزشی (کفپوش‌های ورزشی و همچنین بکارگیری از فناوری نانو در ساخت ورزشگاه‌های مجهز و روز دنیا) و پزشکی ورزشی (ساخت پروتز‌ها و اورتزها) مورد توجه پژوهشگران این حوزه بوده و تولیدات بسیاری را به بازار‌های ورزشی ارائه کرده است.
