آنچه پیش رویتان قرار دارد، دلنوشته یکی از مدافعان سلامت برای خواهرش است؛ متنی که نویسنده آن پزشکی در خط مقدم مبارزه با کروناست و شرح احوال پرسی وی از خواهرش که او هم پزشک است و در خط مقدم مبارزه با کرونا در شهری دیگر مشغول خدمت است. دلنوشته‌ای تقدیم به همه کادر درمان، بویژه دکتر خدیجه، رزیدنت داخلی:
چند روزی می‌شد که نمی‌توانستم با خواهرم که در شهر دیگری مشغول گذراندن دوره تخصص پزشکی‌ست، تصویری صحبت کنم که بالاخره امروز موفق شدم. در نگاه اول لاغر و البته خسته به نظر می‌رسید.
تاکید کردم که «خسته‌ای و لاغر هم شده‌ای» و گفت: «اول قول بده در منزل به پدر و مادرمان چیزی نگویی!»
قول دادم و گفت: «چون [تمامی ۳ ماه و نیم گذشته] مسئول ویزیت بیماران کرونایی در بخش و icu بودم، چند روز قبل بدن درد و خستگی داشتم و به اصرار دوستان و همکاران تست کرونا (pcr از مجاری تنفسی) انجام دادم که نتیجه تست مثبت بود.»
و ادامه داد که ۱۴ روز اخیر را در قرنطینه خانگی بوده و برای این از تماس تصویری شانه خالی می‌کرده که من متوجه بیماری‌اش نشوم.
دلم سوخت، هم به حال خودم و هم به حال ایشان.
ایشان؛ بخاطر اینکه هم باید ناراحتی و استرس بیماری را تحمل کند و هم مراقب باشد موجب ناراحتی من و سایر اعضای خانواده نشود و خودم؛ برای اینکه عزیز دلم بیمار بود اما من که خودم به بیماری همشهریانم رسیدگی می‌کنم، نتوانستم براییش مفید باشم.
دوستت دارم و آرزومند بهبودی ات هستم.
برادرت دکتر رضا
چند روزی می‌شد که نمی‌توانستم با خواهرم که در شهر دیگری مشغول گذراندن دوره تخصص پزشکی‌ست، تصویری صحبت کنم که بالاخره امروز موفق شدم. در نگاه اول لاغر و البته خسته به نظر می‌رسید.
