به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا از آی‌ای، در اوایل ماه مارس امسال، اسکادران ۱۸ کنترل فضایی (۱۸SPCS) که اشیاء مصنوعی را در مدار زمین شناسایی و ردیابی می‌کند، گزارش داد که ماهواره چینی موسوم به "یون‌های ۱-۰۲" (Yunhai ۱-۰۲) با زباله‌های فضایی مورد اصابت قرار گرفته است و "جاناتان مک داول" که ستاره شناس است به تازگی عنوان کرده است که علت احتمالی این حادثه برخورد بقایای یک موشک روسی (که در سال ۱۹۹۶ به فضا پرتاب شده) با این ماهواره چینی بوده است.
آژانس فضایی اروپا (ESA) در واقع یک دفتر آوار فضایی در دارمشتات آلمان دارد که زباله‌های فضایی را که در اطراف سیاره ما می‌گردند، ردیابی می‌کند. طبق آخرین آمار آن‌ها تاکنون ۵۷۰ مورد متلاشی شدن، انفجار و برخورد در فضا رخ داده است که منجر به تشکیل آوار فضایی شده است و احتمالاً منجر به تولید ۳۴ هزار قطعه زباله فضایی به اندازه حداقل ۱۰ سانتی‌متر یا بزرگتر شده است.
در حالی که آژانس‌های نظارتی فضایی حدود ۲۹ هزار و ۱۱۰ زباله را در فضا فهرست بندی و ردیابی کرده‌اند، در واقع تنها به بخش کوچکی از کل این آوار‌ها در مدار زمین دست یافته‌اند. مدل‌های آماری نشان می‌دهد که تعداد زاله‌های فضایی احتمالا در حدود ۱۲۸ میلیون قطعه با اندازه‌هایی از ۱ میلی‌متر تا ۱۰ سانتی‌متر و بزرگتر است.
به همین دلیل قبل از شروع سفر‌های تفریحی به فضا، باید فکری به حال مدار زمین که پر از زباله‌های فضایی است، کرد، چرا که نه تنها منظره زشتی را پدید آورده‌اند، بلکه می‌توانند خطرناک باشند؛ بنابراین "ایلان ماسک" مدیر عامل "اسپیس‌ایکس" و شرکت‌های دیگر در فکر پاکسازی فضا از این زباله‌ها همزمان با انجام ماموریت‌های مختلف خود در مدار زمین هستند.
پیش از این چین نمونه اولیه یک ربات را رونمایی کرد که زباله‌های فضایی را با یک تور غول پیکر جمع آوری می‌کند.
گفته می‌شود قطعه‌ای که با ماهواره چینی برخورد کرده متعلق به یک موشک قدیمی روسی موسوم به "زنیت-۲" (Zenit-۲) است که ماهواره جاسوسی "سلنا-۲" (Tselina-۲) را در سپتامبر ۱۹۹۶ به فضا پرتاب کرد. بین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۲۱، ۸ قطعه باقی مانده از این موشک ردیابی شده است.
البته پس از وقوع این برخورد، حال ماهواره چینی خوب است و موفق شده تنظیمات مداری را انجام دهد و هنوز به خوبی تحت کنترل است، اما سایر ماهواره‌ها و فضاپیما‌ها ممکن است به اندازه "یون‌های ۱-۰۲" خوش شانس نباشند.
"مک‌داول" می‌گوید: اگر ۱۰ برابر ماهواره داشته باشید، احتمال برخورد ۱۰۰ برابر بیشتر خواهد شد؛ بنابراین با افزایش تراکم ترافیک فضایی، برخورد‌ها از یک خطر جزئی به یک مشکل بزرگ فضایی تبدیل خواهند شد.
