پسر جوانی که در جست‌وجوی کار به دام یک شرکت هرمی افتاده بود بعد از پرداخت 200 میلیون تومان از دست آنها رهایی یافت.
به گزارش ایران، چند روز قبل مرد میانسالی به اداره پلیس رفت و از ناپدید شدن پسر 20 ساله‌اش خبر داد؛ وی به مأموران گفت: پسرم سرباز است و در پادگانی اطراف کرج دوران خدمتش را می‌گذراند. مدتی در جست‌وجوی کار بود تا اینکه گفت یک کار مناسب پیدا کرده و قرار بود یک روز عصر بعد از پادگان برای صحبت به شرکت برود اما به طرز مشکوکی ناپدید شد. یک هفته از ناپدید شدن پسرم گذشته بود که مرد ناشناسی با ما تماس گرفت و مدعی شد او را گروگان گرفته‌اند و برای آزادی‌اش 200 میلیون تومان خواست.
او ادامه داد: مرد ناشناس تهدید کرد که اگر از این موضوع به پلیس حرفی بزنم یا پول را فراهم نکنم پسرم را می‌کشد. من هم که خیلی ترسیده بودم، با سختی زیاد و کلی قرض و وام، پول را تهیه و پرداخت کردم اما نه تنها از پسرم خبری نشد بلکه چند روز بعد دوباره آنها درخواست پول کردند من که متوجه اخاذی آنها شده بودم تصمیم گرفتم موضوع را با پلیس در میان بگذارم.
با شکایت مرد میانسال به دستور بازپرس غلامحسین صادق‌زاده، تحقیقات آغاز شد. در بررسی‌های صورت گرفته، ردی از گروگانگیران به‌دست آمد و در حالی که مأموران در چند قدمی آنها بودند، پسر جوان را آزاد کردند.
پسر 20 ساله پس از آزادی گفت: از آنجا که وضع خانواده‌ام خوب نبود تصمیم گرفتم بعدازظهر‌ها کار کنم تا کمک خرج‌شان باشم. در جست‌وجوی کار بودم که با پسر جوانی آشنا شدم. او مدعی شد که در شرکت معتبری کار می‌کند و این شرکت به‌دنبال نیروی پاره‌وقت است. روز حادثه قرار بود به همراه پسر جوان به محل کار برویم. او مرا سوار خودرویی کرد و داخل خودرو از من خواست چشم‌هایم را ببندم.
با هم به خانه‌ای در جنوب تهران رفتیم اما آدرس و نشان خانه را نمی‌دانم چون چشم‌هایم بسته بود. با ورود به خانه، وقتی چشم‌هایم را باز کردم چند جوان دیگر را دیدم. بعد از آن مرا به همراه آن پسرها حبس کردند و گفتند برای عضویت در شرکت باید پول بدهید. تازه آن موقع بود که فهمیدم گرفتار یک شرکت هرمی شدم؛ برای پرداخت هزینه عضویت از خانواده‌ام درخواست 200 میلیون تومان کردند. همچنین از ما خواستند که برای گروه عضو‌گیری کنیم.
به‌دنبال اظهارات پسر جوان، به دستور بازپرس شعبه هفتم دادسرای امور جنایی تهران، تحقیقات برای شناسایی و بازداشت اعضای این باند ادامه دارد.
