هنوز جوهر قرارداد کارلوس «کي روش» خشک نشده بود که منتقدان دايمي فوتبال ايران باز هم لب گشودند و فرياد سر دادند. اولي ناصر حجازي بود که هيچ وقت نتوانسته به اندازه وقار و شخصيت و سني که از شناسنامه اش گذشته در مورد مسايل فوتبالي اظهار نظر کند. حجازي البته کسي را با جملاتش متحير نکرد. اگر او به شهيرترين مربي کنوني فوتبال آسيا نمي تاخت بايد چشم هاي مان از حدقه بيرون مي زد و دهان مان از حيرت باز مي ماند. حجازي ادعايي داشت تاريخي! او گفت فوتبال ما به سراغ مربيان بيکار مي رود و البته نمي دانيم اويي که خود سال ها مربي بوده چطور اين معادله ساده را درک نمي کند که مربياني که قرارداد دارند نمي توانند پاي ميز مذاکره بنشينند.
حجازي جمله تازه اي به زبان نياورده است. فقط سعي کرده مفهوم را حفظ کند و جملات و کلمات را به بازي بگيرد. معني حرفش ساده است. سعي مي کند همان رفتاري که در قبال استقلال داشت را بار ديگر در قبال تيم ملي پيش بگيرد. شايد که از سوي مديران فدراسيون فوتبال هم براي صرف پيتزا به يک رستوران يا فست فود دعوت شود، چند دقيقه اي همراه با مديري که روبرويش نشسته قربان و صدقه برود و بعد حکمي براي بسته ماندن زبانش از تکلم عليه آن مجموعه بگيرد. به وضعيت حجازي و استقلال نگاهي بيندازيد... او چگونه يک شبه هوادار مديريت فتح ا...زاده در استقلال شد؟
منتقد فوتبال ما البته در هجوم تنها نبود. او يک حسن روشن را هم کنار خود مي ديد. روشن ادعايي تاريخي داشت: «مطمئن باشيد اگر 10 تا کارلوس «کي روش» هم به ايران بيايد باز هم وضعيت فوتبال ايران درست نمي شود...» نمي دانيم آيا حسن روشن براي برداشتن جمله امير قلعه نويي که دوره قبل همين جمله را در واکنش به مذاکره فدراسيون با «کي روش» به زبان آورد از صاحب اين جمله کسب اجازه کرده است يا نه، اما مي توان در قبال تمام مرداني که با کوچک کردن ديگري و البته فوتبال ايران به دنبال راهي براي بالا کشيدن خود هستند، يک توضيح واضح داشت.
چه تفکري فوتبال ايران را به جايي رساند که امروز بشنويم حضور 10 مربي صاحب نام مانند کي روش هم دردي از دردها دوا نمي کند؟ چه کساني جز قلعه نويي ها و حجازي ها و روشن ها و ... سال هاي سال در اين فوتبال نقش معمار و سازنده داشتند؟ فوتبالي که امروز سير قهقرايي نزول را در پيش گرفته، به دست حجازي و روشن و قلعه نويي و ... ساخته شده يا به دست کي روش ها؟
نقدها، کاملا بوي منفعت طلبي و خودخواهي مي دهد. بوي خواستن بيشتر و تلاش براي رسيدن به حقي براي سکوت و لب فرو بستن! نقدهاي روز اول در قبال حضور مربي شهير پرتغالي، هيچ نشانه اي از تفکر، انديشه و باوري براي ترقي نداشت. آيا بايد به وجود چنين بزرگاني در فوتبال ايران افتخار کرد؟ سخت است!
در کتاب رکوردهای گینس ثبت شود : 
