کشف جسد حدود ۸۰۰ نوزاد و کودک در محوطه‌ای قدیمی در جمهوری ایرلند، سوال‌های زیادی را درباره نقش کلیسای کاتولیک و راهبه‌هایی که مسئول نگهداری از این کودکان بودند، ایجاد کرده است.
به گزارش جام نیوز، گورهای بی‌نام در محوطه مرکز کودکان پیدا شده که توسط کلیسای کاتولیک ایرلند اداره می‌شده است.
به گزارش بی.بی.سی، یک اسقف کلیسای کاتولیک در جمهوری ایرلند می‌گوید این کلیسا هیچ مدرکی درباره دفن جمعی کودکان ندارد.
کودکان در یک مرکز حمایت از مادران و کودکان نگهداری می‌شدند که توسط راهبه های بنیاد «خواهران بن سکورز» اداره می‌شد. این مرکز مخصوص نگهداری از مادران مجردی بود که باردار شده بودند.
اسکلت کودکان را در چاه فاضلاب محوطه‌ای در شهر «تیوم»، در بخش «گالوی» جمهوری ایرلند پیدا کرده‌اند. گفته می‌شود کودکان در فاصله سال‌های ۱۹۲۵ تا ۱۹۶۱ از دنیا رفته‌اند.
گورهای بی‌نام حدود ۴۰ سال پیش در تیوم پیدا شد، اما آن زمان تصور شد که این گور مربوط به کودکانی است که در قحطی مرگبار ایرلند در دهه ۱۸۵۰ مرده‌اند؛ تا این‌که یک پژوهشگر تاریخ به نام کاترین کورلس متوجه شد تعداد تولد و مرگ‌های ثبت شده در شهر تیوم همخوانی ندارد.
مردم محلی فکر می‌کردند این گور متعلق به قربانیان قحطی مرگبار قرن نوزدهم ایرلند است.
خانم کورلس می‌گوید از دیدن آمار مرگ ۷۹۶ نوزاد و کودک که در یک گور جمعی به خاک سپرده شده بودند، بهت‌زده شده است.
کودکانی که در گورهای بی‌نام دفن شده‌اند، بین ۲ روز تا ۹ سال سن داشته‌اند. بیشتر آنها بر اثر سوء تغذیه و بیماری‌هایی مانند سل و ذات‌الریه از دنیا رفته‌اند.
کلیسا در مظان اتهامبر اساس اسناد دفتر ثبت احوال گالوی، کودکانی که در گورهای بی‌نام و نشان دفن شده‌اند، بر اثر بیماری مرده‌اند. با این حال کلیسای کاتولیک ایرلند به آزار و اذیت کودکان و بدرفتاری با آنان متهم شده است.
چارلی فلاناگان، وزیر امور کودکان و نوجوانان ایرلند می‌گوید بسیاری از بستگان این کودکان از اتفاقی که افتاده بهت زده‌اند.
تصور می‌شود حدود ۳۵ هزار زن باردار مجرد به ۱۰ خانه نگهداری زنان و کودکان فرستاده شده باشند. خانه تیوم که کودکان در آن دفن شده‌اند، یکی از این ۱۰ مرکز بوده است.
به گزارش شبکه یورونیوز (Euronews Persian)، این گور جمعی در ساختمانی پیدا شده است که متعلق به کلیسای کاتولیک بوده و میزبان هزاران زنی بوده است که بدون ازدواج باردار شده بودند. کلیسا در آن زمان از غسل تعمید دادن چنین کودکانی سرباز می زد و در صورت مرگ این کودکان، اجازه نمی داد که مراسم تدفین مذهبی برای آنها برگزار شود.
