شهروند در سرمقاله امروز نوشت:
داستان یک بام و دو هواست، قصه صداوسیمای ما. قصه مدیریتی که خواسته یا ناخواسته درحال اشاعه «دروغ رسمی» است. قصه سردرگمی در تصمیم‌گیری که درنهایت تبعاتش جز به اخلاق، شعور و اعتماد عمومی به جای دیگری ضربه نمی‌زند.
صداوسیما متاسفانه جسارتش را به هر دلیلی از دست داده است و در این میانه می‌خواهد بازی برد بردی را طراحی و اجرا کند که توان آن را ندارد. بنابراین مسیرش جز به قلب واقعیت به مقصد دیگری نمی‌رسد. نمونه روز بازی والیبال. مجری شبکه ۳ در توجیه قطع و وصل‌های مکرر پخش مسابقه بارها و بارها تأکید کرد که علت چیزی نیست جز «کیفیت بد تصاویر دریافتی» و هر بار نیز حق به جانب از «همکاران زحمتکش و غیوری» سخن گفت که «در تلاشند تا تصاویر با کیفیت را تقدیم بینندگان کنند.»
این روند تا پایان بازی ادامه داشت اما غافل از این‌که تنها نیم ساعت نیاز بود تا علت اصلی «کیفیت پایین» مشخص و در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شود. علت هم برای هر ایرانی کوچک و بزرگی آشنا بود؛ «پوشش تماشاگران». البته طبق تصاویر منتشر شده، لهستان در این زمینه سنگ‌تمام گذاشته و رقصنده‌های رنگارنگی را نیز راهی زمین کرده بود تا کار سخت‌تر از آنچه شود که بوده و بود.
بی‌شک این اتفاق اولین و آخرین‌بار نیست که رخ می‌دهد اما آنچه دستمایه شده، نحوه مواجهه صداوسیما با این رویداد است. همان قصه یک بام و دو هوا. به واقع چرا باید صداوسیما، مجری برنامه‌ای را که میلیونها بیننده دارد، وادار به دروغگویی کند. چرا صداوسیما به صورت رسمی اعلام نکرد که قطع و وصل‌ها به دلیل مغایرت پوشش تماشاچیان، برگزارکنندگان و هنرمندان لهستانی با ارزش‌های رسمی کشور است؟ مگر نه این‌که صداوسیما و روسای آن بارها و بارها اعلام کرده‌اند هیچ امری بالاتر از رعایت «شئونات» نیست. مگر نه این‌که مردم ایران سالهاست عادت کرده‌اند که صحنه‌های آهسته یک بازی را بارها و بارها ببینند تا کارگردان محترم خارج‌نشین سر دوربینش را از داخل تماشاچیان به داخل زمین بگرداند. اصلا مگر ایرانی وجود دارد که این را نداند؟ بنابراین در این شرایط چرا صداوسیما مجری برنامه خود را تا به این حد مورد تمسخر قرار می‌دهد. جالب آن‌که هنوز ست اول بازی تمام نشده بود که همه در جریان علت قطع و وصل‌ها قرار گرفتتند اما مجری محترم همچنان چشم در چشم میلیونها مخاطب دروغ می‌گفت.
بعید است روسای صداوسیما از این امر مطلع نشده باشند، حتی در همان حین پخش بازی، اما با این وجود اصرار بر عمل خلاف شئونات کردند. مگر نه این‌که دروغگویی نیز بخشی از آنچه ما شئونات می‌خوانیم هست. مگر نه این‌که خدشه زدن به اعتماد عمومی مغایر با موازین دینی و اسلامی است. درست در این نقطه است که رفتار دوگانه صداوسیما و عدم شجاعتش توی ذوق می‌زند. صداوسیما به‌راحتی می‌توانست اعلام کند به دلیل آنچه پیشتر گفته شد مسابقه را به‌صورت مستقیم پخش نمی‌کند چراکه برای آن پوشش مناسب از هر چیزی مهم‌تر است. اما ترجیح داد این کار را نکند، احتمالا از بیم هزینه‌های آن در سطح عمومی جامعه‌ای که معتقد است آن‌قدر عاقل و اخلاقی هست که با مشاهده تصویر چند بانوی بدون حجاب دگرگون نشود، به هم نریزد و از دست نرود. ولی واقعا آیا این هزینه بیشتر از هزینه دروغگویی است. توهین به شعور مخاطبان. کاش صداوسیما آن‌قدر به حجاب و پوشش باور داشت که حقیقت را به مردم می‌گفت.
مولا علی (ع) فرمودند : هیچ بدی و زشتی بدتر از دروغگویی نیست. بحارالانوار جلد 72 صفحه 259 حدیث 23 