مردی که متهم است برادرش را به‌دلیل اختلاف بر سر ارثیه به قتل رسانده در زندان، منتظر حکم قضات دادگاه است.
به نوشته شرق، کارآگاهان جنایی استان فارس، رسیدگی به این پرونده را سال گذشته همزمان با اعلام خبری مبنی بر وقوع قتل آغاز کردند و وقتی به محل حادثه رفتند متوجه شدند مردی جوان به نام هوشنگ هدف ضربه چاقو قرار گرفته و جانش را از دست داده است. جنازه مقتول به پزشکی‌قانونی منتقل شد و ماموران سعی کردند با پرس‌وجو از اعضای خانواده و بستگان متوفی سرنخی از عامل این جنایت به‌دست بیاورند. آنها فهمیدند هوشنگ از مدتی قبل با برادر خود به نام تورج اختلاف داشت به همین دلیل به تورج ظنین شدند و وقتی برای دستگیری وی اقدام کردند فهمیدند او متواری شده است.
فرار متهم دلیل دیگری بود که بر دخالت او در قتل صحه می‌گذاشت. به این ترتیب تحقیقات گسترده‌ای برای دستگیری تورج آغاز شد و وی سرانجام به دام افتاد. متهم وقتی تحت بازجویی قرار گرفت به ارتکاب قتل اعتراف کرد و گفت: «من و هوشنگ از مدتی قبل بر سر ارثیه با هم اختلاف داشتیم و دعواهای ما روزبه‌روز شدیدتر می‌شد تا اینکه روز حادثه بار دیگر با هم مشاجره کردیم. در آن لحظات من به شدت عصبانی شدم طوری که هیچ کنترلی روی خودم نداشتم، در همان حالت چاقویم را بیرون کشیدم و با آن ضربه‌ای به برادرم زدم البته به هیچ‌وجه قصد نداشتم او را بکشم و از کاری که کرده‌ام به‌شدت پشیمان هستم.»
متهم به قتل در ادامه، صحنه جنایت را بازسازی کرد و پس از آن قرار مجرمیت و کیفرخواست علیه او صادر شد. این در حالی بود که اولیای‌دم مقتول رضایت خود را اعلام کرده بودند. در نهایت متهم هفته پیش در دادگاه کیفری استان فارس پای میز محاکمه رفت. در این جلسه نماینده دادستان شکایت خود را مطرح کرد، سپس تورج در جایگاه قرار گرفت. او ضمن اعتراف مجدد به قتل برادرش گفت: «برادرم به مواد مخدر اعتیاد داشت و همین مساله موجب اختلاف ما شده بود در این میان بحث ارثیه هم پیش آمد و دعواها شدیدتر شد تا اینکه روز حادثه وقتی با هم درگیر شدیم ضربه‌ای به او زدم. در آن لحظات به قدری عصبانی بودم که اصلا نمی‌توانستم خودم را کنترل کنم.» بنا بر این گزارش، هیات قضات بعد از شنیدن اظهارات متهم ختم جلسه را اعلام کردند و برای صدور رای وارد شور شدند.
هابیل و قابیل هم چنان ادامه دارند !!!! بقول زنده یاد فریدون مشیری ارجمند ادمیت مرده ولی ادم هنوز زنده است . ننگ یر این یرادر . 