در روزهای اخیر، مطالب و تحلیل های زیادی در مورد رویکرد و استراتژی اسرائیل در سوریه و منافع و علایقی که این رژیم در سوریه دارد ارائه شده است. در تمامی تحلیل های ارائه شده، کارشناسان و ناظران می گویند اسرائیل تحت تاثیر حضور ایران در سوریه هم احساس ترس می کند و هم خود را بیش از پیش منزوی می بیند.
به گزارش «تابناک»، در همین زمینه، دو مؤسسه آمریکایی «میدل ایست» و «رند» به فرصت ها، تهدیدات و محدودیت های اسرائیل در بحران سوریه پرداخته اند. هر دوی این مؤسسه آمریکایی نوشته اند، اسرائیل بازیگری منفعل در سوریه است که این انفعال بیش از هر چیز، برگرفته از نفوذ و قدرت ایران و حزب الله در این بحران است.
«لاری هانور» در مطلب خود در مؤسسه رند به پنج هدف اصلی اسرائیل در سوریه اشاره کرد و نوشته است: «اسرائیل با توانایی کمی که برای تحت تأثیر قرار نتایج جنگ داخلی سوریه دارد و با علاقه محدود به مداخله در جنگ سوریه (به غیر از پاسخ به حملات در قلمرو خود)، به نظر می رسد، اسرائیل یک بازیگر غیر فعال و منزوی در بحران سوریه بوده است. با این حال، تل آویو پنج هدف عمده و حیاتی برای مداخله در سوریه دارد: 1-به حداقل رساندن نفوذ ایران در سوریه، 2- مسدود کردن مسیر انتقال سلاح های پیشرفته به حزب الله، 3- جلوگیری از تبدیل شدن سوریه به یک تهدید نظامی معتبر یا اجازه دادن به ایران برای تهدید اسرائیل در مرزهای خود، 4- تضعیف موقعیت سوریه در بلندی های جولان، 5- جلوگیری از ایجاد پایگاه ها و زیرساخت های عملیاتی توسط گروه های افراطی مسلح».
در ادامه هانور می نویسد، اسرائیل چهار اقدام عمده را در سوریه برای پیگیری پنج هدف اصلی اش انجام می دهد: «دفاع از مرزهای خود در مقابل حملات احتمالی، بمباران مواضع فعالیت های حزب الله برای انتقال سلاح، حمایت مخفیانه از نیروهای معارض بشار اسد و تعامل با مسکو».
در نهایت لاری هانور به محدودیت های اسرائیل در سوریه اشاره می کند و بر این باور است که اسرائیل به رغم بمباران انبارهای سلاح و مهمات حزب الله، توانایی پایینی در تحت تأثیر قرار دادن تحولات میدانی سوریه دارد؛ به این معنا که نفوذ ایران و روسیه در سوریه بر توانایی بشار اسد برای بقا تأثیر گذاشته است و ایران و روسیه هستند که موفقیت بازیگران مختلف در بحران را تحت تأثیر قرار می دهند.
«اران اتزیون»، نویسنده اسرائیلی نیز در مؤسسه « میدل ایست» به محدودیت ها و نقاط ضعف اسرائیل در بحران سوریه اشاره کرده و معتقد است، اگر اسرائیل به انزاوی خود در سوریه پایان ندهد در کنار داعش و جبهه النصره بازنده اصلی بحران سوریه خواهد بود.
این تحلیلگر اسرائیلی ابتدا به ارزیابی و گزارش نهادهای اطلاعاتی و امنیتی اسرائیل اشاره می کند؛ گزارش هایی که می گوید در سه دهه گذشته، سوریه تهدید نخست برای اسرائیل بوده و بعد از آن نیز ایران است؛ بنابراین، باید با این دو بازیگر در سوریه مقابله کرد و استراتژی مشخصی در بحران و جنگ داخلی در سوریه از سوی اسرائیل در پیش گرفته شود.
اران اتزیون می نویسد، اسرائیل سیاست مشخصی در سوریه ندارد؛ با این حال به استراتژی کلی اسرائیل در سوریه توجه می کند و می پرسد، اسرائیل باید چه نقشی در شکل دادن دوباره به دولت سوریه (به جای اسد) به عنوان یک تحول مهم منطقه ای بازی کند؟
در پاسخ او می گوید، استراتژی اسرائیل بیش از هر چیز برای مقابله با هژمونی منطقه ای ایران تعریف شده و جنگ سوریه را نیز به عنوان یک درگیری نیابتی میان شیعه و سنی می بیند. اما واقعیت جنگ سوریه درگیری بین شیعه و سنی نیست و اسرائیل نیز باید برای سقوط بشار اسد که منافع ایران را تأمین می کند تلاش کند؛ اما اسرائیلی ها در یک تناقض آشکار، مایل به پیروزی هیچ یک نیستند. مسأله ای که یادآور این ضرب المثل مشهور مناخیم بگین، نخست وزیر سابق اسرائیل که در مورد جنگ میان ایران و عراق(1980-1988) گفته بود: «ما خواهان موفقیت های بزرگ هر دو طرف هستیم!».
این نویسنده اسرائیلی معتقد است، بحران سوریه برای اسرائیل فرصت از دست رفته ای است که می تواند اسرائیل را در یک انزوای فزاینده منطقه ای و بین المللی قرار دهد. این رویکرد اسرائیل را با استراتژی بیش از حد فعال و موفق منطقه ای ایران مقایسه کنید. ایران تقریبا در همه خاورمیانه حضور و نظارت دارد و خود را به عنوان یک راه حل ضروری برای همه تحولات معرفی و تحمیل کرده است.
اتزیون به جمله «نسیم نیکولاس طالب» پژوهشگر آمریکایی-لبنانی اشاره می کند که خاورمیانه را به یک بازار سهام تشبیه کرده و می گوید ایران گزینه های سهام قابل توجهی را با اتکا به قدرت خود در بازار سهام قدرت و نفوذ در خاورمیانه خریداری کرده است و در سوریه نیز ایران بازیگر اصلی به شمار می رود.
در نهایت، این نویسنده می گوید: «با نگاه به آینده و فراتر از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، سیاست اسرائیل در سوریه از نبود استراتژی مشخص و شرکای بین المللی و منطقه ای رنج خواهد برد. با توجه به انفعال اسرائیل، اگر در آینده توافق سیاسی در مورد سوریه بین همه بازیگران فعال به وجود آید، تنها بازیگرانی که در این توافق جایگاهی نخواهند داشت، اسرائیل، داعش و جبهه النصره خواهند بود».
