متهمان پرونده توریست فرانسوی که پیش از این به اعدام محکوم شده بودند، با رضایت شاکی، از سوی هیئت قضات به حبس، شلاق و اخراج از کشور محکوم شدند.
به گزارش شرق متهمان این پرونده که همگی افغانستانی هستند، یک سال قبل زن جوان فرانسوی را که به‌عنوان توریست وارد ایران شده بود، در اتاقکی مورد آزار و اذیت جنسی قرار دادند. این توریست جوان ۲۸ شهریور ۹۴ با مراجعه به مأموران کلانتری فرحزاد گفت: ۱۴ شهریور از طریق مرز زمینی ارمنستان وارد ایران شدم. روز گذشته در حال کوه‌نوردی در فرحزاد بودم که هم‌زمان با غروب، هوا توفانی شد. درحالی‌که خسته شده بودم، در بین مسیر با چهار مرد روبه‌رو شدم و آنها برای استراحت من را به باغی که در کوهپایه بود، دعوت کردند. من هم همراهشان به باغ رفتم، اما آنها من را مورد تعرض قرار دادند. به‌این‌ترتیب، با شروع تحقیقات پلیسی، دو نفر از متهمان به تجاوز دستگیر شدند، اما دو متهم دیگر از مرز تایباد گریختند. متهمان با حضور وکلایشان و وکیل‌مدافع دختر فرانسوی در شعبه هشتم دادگاه کیفری استان تهران محاکمه شدند. متهمان در جلسه رسیدگی هر یک تعرض به زن فرانسوی را به گردن دیگری انداختند و حاضر به پذیرش اتهامشان نشدند.
آنها مدعی بودند چون اتاقک تاریک بوده، ندیده‌اند چه‌کسی دقیقا به این زن تعرض کرده است هرچند هر دو قبول کردند تعرض اتفاق افتاده است، اما گفتند: «ما در این ماجرا دخیل نبودیم و شاید کار دو فردی بوده که متواری شده‌اند». این در حالی بود که متهم دیگر پرونده که به زن فرانسوی کمک کرده بود تا از محل فرار کند، به قضات گفت: من واقعا ندیدم چه اتفاقی افتاد. وقتی وارد اتاقک شدم، دیدم زن جوان مورد تعرض قرار گرفته و لباس‌هایش پاره است و وضعیت بسیار بدی دارد. دوستانم به من گفتند تو هم می‌توانی به او تعرض کنی، اما من خیلی دلم برای او سوخت و کمکش کردم که از اتاقک بیرون بیاید و بعد هم از محل دورش کردم. این گفته‌ها مورد تأیید زن فرانسوی در مراحل بازجویی هم قرار گرفته بود. این زن گفته بود: یکی از مردان افغان به من کمک کرد از محل فرار کنم و تا جایی که مردم بودند و خیابان‌ها شلوغ می‌شد، همراهی‌ام کرد. بعد هم مسیر کلانتری را به من نشان داد و من هم تصمیم گرفتم شکایت کنم. با پایان جلسه رسیدگی، قضات، دو متهم اصلی را به اعدام محکوم کردند و متهم سوم نیز تبرئه و آزاد شد. درحالی‌که پرونده با اعتراض متهمان به حکم اعدام آماده ارسال به دیوان‌عالی کشور می‌شد، وکیل‌مدافع توریست فرانسوی که در جلسات دادگاه توضیح داده بود به دلیل اینکه موکلش به‌شدت تحت‌تأثیر حادثه قرار گرفته، دیگر در ایران نمانده و بعد از مطرح‌کردن شکایت و بیان جزئیات تصمیم گرفته به کشورش برگردد، به دادگاه مراجعه کرد و رضایت‌نامه کتبی موکلش را که مورد تأیید سفارت فرانسه هم قرار گرفته بود، روی پرونده قرار داد و گفت با توجه به اینکه حکم اعدام برای متهمان صادر شده است، موکلش تصمیم گرفته آنها را ببخشد و دیگر شکایتی ندارد.
هرچند متهمان به حکم صادره پیش از این اعتراض کرده و ادعا کرده بودند که تجاوز به عنفی در کار نبوده و شاکی خودش به این عمل رضایت داشته است، اما این رضایت‌نامه شاکی بود که مورد توجه قضات دیوان‌عالی کشور قرار گرفت و پرونده یک‌بار دیگر به جریان افتاد. در اعتراض متهمان آمده بود: ما در ابتدا قصد نداشتیم زن جوان را مورد تعرض قرار دهیم، اما وقتی او با ما غذا خورد و بعد وارد اتاق شد لباس‌هایش را عوض کرد تا بخوابد، ما فکر کردیم که او می‌خواهد با ما رابطه‌ای داشته باشد و به همین خاطر هم به او نزدیک شدیم. همچنین این زن مقاومت چندانی در برابر ما نکرد و فقط کمی ابراز ناراحتی کرد، چون زبانش را متوجه نمی‌شدیم چندان حرف‌هایش را نفهمیدیم و به کار خودمان ادامه دادیم. او اصلا دادوفریادی نکرد. با توجه به اعلام گذشت و نقض حکم از سوی دیوان‌عالی کشور، هیئت قضات شعبه هشتم دادگاه کیفری یک‌بار دیگر متهمان را مورد محاکمه قرار دادند و با پایان رسیدگی، آنها را به یک‌سال حبس و صد ضربه شلاق و اخراج دائمی از خاک ایران محکوم کردند. پس از پایان جلسه، قاضی اصغرزاده، رئیس شعبه هشتم دادگاه کیفری استان تهران، گفت: این جلسه به دلیل نقضی که دیوان‌عالی کشور به آن وارد کرده بود، برای تحقیق بیشتر بار دیگر مورد بررسی قرار گرفت. در این پرونده تفاوت زبان، فرهنگ و حجاب باعث شده بود این شبهه برای افاغنه ایجاد شود که زن توریست به انجام چنین اعمالی رضایت دارد. همچنین در بخشی از گفته‌های شاکیه آمده است: «زمانی که متهمان شروع به آزار جنسی کردند به دلیل اینکه نمی‌توانستم از دست آنها فرار کنم به‌لحاظ منطقی و عقلی برای جلوگیری از اتفاقات بدتر مانند قتل، مقاومت جدی از خود نشان ندادم». نبود زبان مشترک بین متهمان و شاکیه و همچنین نوع عکس‌العمل شاکیه نسبت به رفتار متهمان این شبهه و فکر اشتباه را در ذهن متهمان ایجاد کرده که توریست فرانسوی به انجام این کار رضایت دارد. در حقیقت نبود زبان مشترک و تفاوت فرهنگی باعث ایجاد این اتفاق شده است. این قاضی در ادامه اظهار کرد: تفاوت حجاب، تعویض لباس و همچنین انداختن جا برای خوابیدن از سوی شاکیه و همچنین مجرد‌بودن متهمان، دوری از خانواده و کشور دست به دست هم داده تا این اتفاق رخ دهد. او بیان کرد: پس از انجام تشریفات قانونی، هر دو متهم در جایگاه قرار گرفتند و متهمان اتهام حضور غیرقانونی در ایران را پذیرفتند، اما زنای به عنف را رد کردند. آنها همچنان پافشاری می‌کردند تصورشان این بوده که زن شاکی تمایل به برقراری رابطه با آنها را دارد و متوجه نشده‌اند او منظورش فقط استراحت‌کردن در محل است. اصغرزاده ادامه داد: با توجه به نظریه پزشکی‌قانونی مبنی‌بر وجود آثار آزار و اذیت، اظهارات شاکیه و اعلام گذشت از سوی او برای جلوگیری از اعدام، متهمان ردیف اول و دوم به صد ضربه شلاق و اخراج از کشور محکوم شدند و همچنین متهم ردیف سوم که بدون آگاهی کمک به فرار متهمان کرده بود، اما پس از اطلاع از ماجرا کمک مؤثری در دستگیری متهمان به پلیس کرد، به ٣٠٠ هزار تومان جریمه نقدی محکوم شد. وی درباره اینکه چرا متهم ردیف سوم از اتهام تعرض تبرئه شد، گفت: او در ابتدا هم متهم به تجاوز نبود، هرچند در روزهای اول به اتهام تعرض بازداشت شده بود، اما شاکی در اظهارات خودش که با حضور نماینده سفارت فرانسه و یک مترجم بیان کرده بود عنوان کرد که متهم ردیف سوم در تجاوز نقشی نداشته و زمانی که زن فرانسوی را مستأصل دیده، به او کمک کرده تا از اتاقک خارج شود و بعد هم او را به جاده اصلی و به سمت مأموران کلانتری هدایت کرده است، بنابراین او اصلا نقشی در تجاوز نداشته. ضمنا متهم ردیف سوم نمی‌دانسته دوستانش قصد فرار دارند و به همین دلیل هم بعد از اینکه مسئله تجاوز روشن شد، او به پلیس کمک کرد تا متهمان بازداشت شوند.
از شرق خارج و دگر بار از غرب وارد.