چرا به طرح مسأله آشتی روی خوش نشان داده نمی شود؟

در هفته اخیر، مهم ترین بحثی که گروهی از فعالان سیاسی دنبال کرده اند، آشتی ملی است؛ بحثی که البته برخی دیگر از اصلاح طلبان آن را بدین شیوه نمی پسندند و بهتر می دانند که از واژه همبستگی ملی استفاده کنند، زیرا بر این باورند، قهری در کار نبوده که حالا آنان بخواهند آشتی آن را دنبال کنند.

به گزارش «تابناک»؛ اما آنچه در این مرحله مهم است، مشخص کردن این نکته است که آنان با که قرار است آشتی کنند؛ طبیعا آنان با جناح رقیبشان همواره در حال رقابت بوده و هستند و قهر و آشتی بین آنان چندان معنایی ندارد؛ ماهیت رفتاری حزبی رقابت برای کسب قدرت است و هیچ حزبی هم نمی تواند حزب دیگر را حذف کند یا با او قهر کند؛ بنابراین، لازم است اول اصلاح طلبان مشخص کنند که دقیقا با که و چه می خواهند آشتی کنند.

پس از این مرحله، آنان باید کشف کنند که تلقی از رفتار سیاسی آنان از سال 88 تا کنون چه بوده است؟ اگر تلقی از رفتار آنان، قهر از نظام سیاسی کشور بوده، یک رفتار و انتظار مشخص باید طلب کنند؛ اگر تلقی از رفتار آنان در این سال ها خروج از نظام سیاسی بوده است، انتظار دیگری داشته باشند و اگر تلقی از رفتار آنان گوشه نشینی به خاطر نبودن فضای کار در عین آماده بودن آنان برای مشارکت سیاسی بوده است، آنان باید راه دیگری در پیش بگیرند.

بدون وارد شدن و تعیین تلقی های موجود از رفتار اصلاح طلبان در سالهای اخیر، می توان گفت حداقل جناح رقیب اصلاح طلبان به موضوع آشتی ملی واکنش مثبت نشان نداده اند و تا کنون دو رویکرد مشخص در این باره در بین اصولگرایان دیده می شود:

اول از نوشته ها و مصاحبه اصولگرایان چنین برداشت می شود که آنان طرح آشتی ملی را مظلوم نمایی و خیرخواه نمایی جریانی می دانند که به انقلاب اعتقاد ندارند و یا به انقلاب پشت کرده اند و اینک می خواهند با طرح آشتی ملی خود را مصلح نظام و مردم بدانند.

دومین مطلبی که از نوشته ها و گفته های اصولگرایان دیده می شود این است که معتقدند، اصلاح طلبان می خواهند با طرح آشتی ملی، به نظام سیاسی اعمال فشار کنند تا در نهایت با اعمال فشار به خواسته های خود برسند و به هنگام به قدرت رسیدن، افکار و رفتار خود را در قدرت پیاده کنند.

آنچه به نظر می رسد اصولگرایان را به طرح آشتی ملی اصلاح طلبان، بیش از هر زمان دیگری بدبین می کند، زمان طرح آشتی ملی است، چون آنان تصور می کنند تا زمانی که آیت الله هاشمی در قید حیات بود، اصلاح طلبان نیازی به آشتی ملی نداشتند و تصور می کردند با حضور آیت الله هاشمی در حاکمیت آنان می توانند حتی بدون آشتی ملی، حضور خود را کجدار و مریز در سطح بالای حکومت حفظ کنند، اما پس از درگذشت وی آنان احساس ناامنی کرده اند و به طرح آشتی ملی روی آورده اند.

نکته اصلی در رویکرد اصولگرایان به طرح آشتی ملی این است که آنان مدعی اند اصلاح طلبان نه از روی اشتیاق که از روی نیاز به آشتی ملی روی آورده اند و حتی در هدف آنان نیر تشکیک می کنند و بر این باورند که هدف از آشتی ملی ایجاد همبستگی ملی نیست، بلکه حفظ حضور در قدرت برای پیاده سازی برنامه هایشان در قدرت است.