یکی از موضوعاتی که به تازگی رسانه های منطقه ای و بین المللی بر آن متمرکز شده اند، موضوع به خطر افتادن جایگاه محمد بن سلمان و امکان بروز بی ثباتی سیاسی در عربستان است؛ مسأله ای که بیش از هر چیز، ناشی از اقدامات متهورانه و بلندپروازانه ولیعهد جوان سعودی بوده است.
به گزارش «تابناک»؛ در همین زمینه، «بروس ریدل»، از مدیران و تحلیلگران برجسته اندیشکده آمریکایی بروکینگز و عضو سابق سازمان سیا در مطلبی در پایگاه آمریکایی «المانتیور» نوشته است: عربستان در بی ثبات ترین دوره خود در پنجاه سال گذشته است و هر روز نیز بر دامنه این بی ثباتی که بیش از هر چیز، ناشی از اقدامات و سیاست های بن سلمان است، افزوده می شود. در ادامه این مطلب آمده است؛
به نظر می‌رسد شک و تردیدهای بسیاری درباره صلاحیت این شاهزاده جوان در عربستان سعودی ایجاد شده است. برای نیم قرن گذشته، ثبات رژیم پادشاهی عربستان سعودی، هیچگاه تا به این اندازه و جدی در معرض خطر نبوده است.
در سالهای گذشته، پادشاهی عربستان سعودی با چالش از سوی اسامه بن لادن و القاعده روبه رو شد. با این حال، دستگاه امنیتی آن کشور به رهبری شاهزاده محمدبن نایف، تهدیدات را خنثی کرد. حتی بهار عربی نیز موجودیت نظام عربستان سعودی را در دوران پادشاهی ملک عبدالله تهدید نکرد. در آن زمان، افزایش 130 میلیارد دلاری در حقوق کارکنان دولتی دیده شد و با ارائه مزایا، جمعیت راضی نگه داشته شدند.
در آن زمان عربستان سعودی در بحرین مداخله کرد تا اطمینان حاصل کند، حکومت در آن کشور ثابت خواهد ماند. سربازان سعودی هنوز هم در بحرین مستقرند. به قدرت رسیدن ملک سلمان در سال 2015 در مسیری هموار روی داد و اگر قرار بود جانشین طبیعی او انتخاب شود، این شاهزاده مقرین، برادر ناتنی او بود که باید منصوب می شد. در حال حاضر اما هم مقرین و هم محمد بن نایف حذف شدهاند و دیگر در زمره نامزدها برای جانشینی نیستند. این تغییرات و رو آمدن و قدرت گرفتن محمد بن سلمان، شاهزاده جوان باعث ایجاد تغییرات مهمی در خاندان سلطنتی شده است.
این شاهزاده جوان مبتکر جنگ در یمن است. این موضوع سبب افزایش انتقادات در میان شاهزادگان سعودی درباره تصمیمات او شده است. شاهزاده احمد بن عبدالعزیز در ماه جاری در لندن در مصاحبه‌ای، آشکارا محمد بن سلمان را به دلیل ادامه جنگ در یمن مورد انتقاد قرار داد. احمد برادر ناتنی پادشاه و پسر ابن سعود، بنیانگذار پادشاهی عربستان سعودی است.
این جنگ در حال حاضر در چهارمین سال خود است و هیچ گونه پایانی برای آن ترسیم نشده است. حوثی ها تاکنون بیش از 60 هزار موشک به سوی اهدافی در عربستان شلیک کرده و حدود 200 موشک بالستیک را به سمت شهرهای عربستان از جمله ریاض فرستاده اند. نیروی هوایی عربستان سعودی و شرکای آن زیرساخت های یمن را کاملا تخریب کرده و ده ها غیر نظامی را کشته اند و به گفته یکی از ناظران بین المللی، یمن اکنون به «کانال مرگ» تبدیل شده است.
سازمان ملل نیز به تازگی اعلام کرده که سه چهارم یمنی ها در معرض خطر سوء تغذیه و بیماری هستند. هشت میلیون تن از آنها حتی توان تهیه وعده غذایی روزانه خود را ندارند و 5 میلیون تن در معرض سوء تغذیه هستند و بن سلمان به عنوان وزیر دفاع، مسئول همه این نتایج است.
حال نظراتی در خصوص دست داشتن سعودی ها در حمله 22 سپتامبر اهواز ارائه شده است. ولیعهد سعودی بارها علنی اعلام کرده بود جنگ را به داخل مرزهای ایران می کشاند؛ بنابراین، قطعا حمله اهواز، موجب تنش های فرقه ای در سراسر منطقه و درون پادشاهی سعودی می شود.
در داخل کشور نیز جمع آوری نظام مند شاهزاده های سعودی در هتلی در ریاض، سبب سقوط سرمایه گذاری خارجی در این کشور شده است. اعتماد به اقتصاد و ورود بن سلمان به امور اقتصادی، از جمله دلایل این سقوط است. شکست طرح ولیعهد عربستان برای فروش سهام آرامکو نیز در حال حاضر بر دیگر مشکلات افزوده است. او هر صدای اعتراضی را به سرعت خاموش می کند، حتی اگر آن اعتراض در دفاع از حق رانندگی زنان باشد که شخص بن سلمان اصرار بسیاری بر آن ورزیده است.
گفته می شود، وی به دلایل امنیتی، شب های زیادی را در کشتی نیم میلیارد دلاری خود که در جده قرار دارد، می گذراند. این کشتی یک کاخ شناور است که طولش از یک میدان فوتبال هم بیشتر است؛ هرچند خود این کشتی می تواند در موقعیت مناسب وسیله ای برای فرار وی باشد.
در خصوص ولیعهدی وی نیز باید تإکید کرد تا زمانی که پدر وی پادشاه سعودی است، بن سلمان هم در سمت ولیعهدی می ماند؛ اما اگر ملک سلمان ناگهان بمیرد، ممکن است بر سر جانشینی وی نزاع درگیرد و حتی جنگ بر سر پادشاهی به خشونت کشیده شود. با توجه به این شرایط، پادشاهی سعودی هیچ گاه به این اندازه بی ثبات نبوده است.
دولت دونالد ترامپ به عربستان سعودی، یک چک سفید امضا داده و از ائتلاف آن در جنگ یمن پشتیبانی می کند. در واقع اقدامات بن سلمان، موجب جلب توجه کاخ سفید شده، حال آنکه این یک رویکرد احمقانه و خطرناک است.
