فتاوای آیت الله مکارم شیرازی
(مسأله2438) بيمه قراردادي است بين بيمه كننده و شركت يا شخص بيمه گر و بر اين اساس است كه در برابر پولي كه به آن شركت يا آن شخص مي دهد خسارتهاي وارده بر انسان يا چيزي را جبران كند و اين معامله و قرارداد مستقلي است كه با شرايطي كه در مسائل آينده مي آيد صحيح است، چه بيمه كالاهاي تجارتي باشد، يا ساختمانها و اتومبيل ها و كشتي ها و هواپيما ها، يا بيمه كارمندان و كارگران، يا بيمه عمر و مانند آن كه درعرف عقلاء معمول است.
(مسأله2439) طرفين بيمه، بايد بالغ و عاقل باشند و قرارداد بيمه را از روي اراده و اختيار انجام دهند و هيچكدام سفيه نباشند، علاوه براين بايد تمام خصوصيات را معين كنند، از جمله:
(1) تعيين مورد بيمه كه فلان وسيله نقليه يا فلان ساختمان و فلان شخص است.
(2) تعيين دو طرف قرارداد.
(3) تعيين اقساط و مبلغي را كه بيمه كننده باید بپردازد.
(4) تعيين زمان بيمه كه مثلاً از فلان روز تا يك سال است.
(5) تعيين خطرهايي كه موجب خسارت مي شود، مانند خطر آتش سوزي يا بمباران يا غرق شدن يا سرقت يا وفات يا بيماري، يا هرگونه خطر ديگر.
(6) تعيين سقف قيمت چيزي كه بيمه شده مثلاً فلان خانه به مبلغ دو ميليون تومان يا كمتر و بيشتر بيمه شده است، يا به قيمت عادلانه روز و مانند آن و به هر حال بايد اصول كلي كه در بيمه در ميان عرف عقلاء رايج است، رعايت شود.
(مسأله2440) صيغه عقد بيمه را مي توان با هر زباني اجرا كرد و يا قرارداد بيمه را روي كاغذ آورد و آن را امضاء نمود.
