راقم این سطور پیش تر که دولت تدبیر و امید در اوج افتخاراتش بود از انتخاب سه وزیر کابینه یازدهم بعنوان سه انتخاب استراتژیک یاد کرده بود که هر کدام بخشی از دستاوردهای آن دولت را رقم زدند. محمدجواد ظریف با برجام، علی طیب نیا با ثبات اقتصادی و کاهش تورم و حسن قاضی زاده هاشمی با طرح تحول سلامت، دولت یازدهم را در اوج کامیابی های تاریخی اش قرار داده بود اما طولی نکشید که به قول معروف " ورق برگشت" و آن دستاوردها یکایک رنگ باخت.
اولین هشدارها را وزیر وقت اقتصاد داد. طیب نیا معتقد بود که با عینک سیاست نمی توان به جراحی اقتصاد پرداخت. او از تداوم یافتن شیوه سابق پرداخت یارانه ها و چگونگی اجرای اصل ۴۴ علنا انتقاد کرد.آخرین مورد از اختلافات او با رئیس جمهور و حلقه اول یارانش به نحوه تهیه لایحه بودجه ۹۶ و تنظیم دخل و خرج سالانه دولت برمی گردد که سازمان برنامه و بودجه بعنوان متولی اصلی با گوشه چشمی به انتخابات ریاست جمهوری پیش رو اقدام به تدوین آن کرده بود. لایحه ای که به اعتقاد وزیر وقت اقتصاد غیر واقعی بسته شده و کسری شدیدی را در پایان آن سال بر اقتصاد کشور تحمیل می کرد.
گفته می شود همین موضوع موجب بالا گرفتن کشمکش وزیر اقتصاد با رئیس سازمان برنامه و بودجه در جلسات هیات دولت شده بود. در محافل سیاسی و رسانه ای از اختلاف جدی وزیر اقتصاد با رییس جمهور و عدم تمایل دکتر طیب نیا به ادامه همکاری با دولت زمزمه هایی شنیده میشد که در نهایت با اتمام کار کابینه یازدهم و شروع دولت دوازدهم که مسعود کرباسیان از رفقای نزدیک واعظی رئیس دفتر رئیس جمهور جایگزین ایشان شده بود صحت آن شایعات هم اثبات گردید.
دکتر طیب نیا اما از فردای آن روز روزه سکوت پیشه کرد و تنها زمانی که زمزمه بازگشتش به دولت بالا گرفت غیرمستقیم به تکذیب آن پرداخت.
گویی که دولتی ها در شرایط سخت و صعب ناشی از تلاطمات ارزی و بی ثبات شدن اقتصاد یاد وی افتاده بودند اما او هوشمندتر از آن بود که تن به این همکاری دهد. او برای بازگشت به کابینه شروطی گذاشته بود که به مذاق روحانی و بویژه حلقه اولش خوش نیامد.
دیری نگذشت که دومین از "این سه وزیر" نیز زبان به شکوه گشود و حال طرح تحول سلامت را ناخوش خواند.
طرحی که در کنار کاهش تورم و رشد اقتصادی و برجام یکی از سه دستاورد بزرگ دولت یازدهم به شمار می آمد و اکنون نفس های آخرش را می کشد.
اگرچه از ابتدای اجرای طرح مزبور دکتر طیب نیا از فقدان تامین مالی پایدار آن بعنوان پاشنه آشیل این طرح یاد کرده بود اما اکنون وزیر مستعفی بهداشت و درمان و آموزش پزشکی در انتقاد از کم توجهی رئیس سازمان برنامه و بودجه به دلیل شخصی شدن مشکل آنان با طرح تحول سلامت یاد می نماید. شکوه و گلایه ای که با جایگزین شدن یکی از معاونین نوبخت در وزارت بهداشت به پایان رسید.
سومین از " این سه وزیر" یعنی دکتر ظریف اگرچه اکنون روزهای نه چندان خوشی بویژه پس از خروج آمریکا از برجام را سپری می کند و در این مدت با حجم گسترده ای از انتقادات مخالفین برجام مواجه می باشد اما در اذهان عموم ایرانیان بویژه قشر متوسط و روشنفکر به دلیل تفاهمی که در هماورد نفس گیرش با آمریکای ماقبل ترامپ به دست آورده بود حس نوستالژیک آن روزهای نه چندان دور را زنده نگاه داشته است.
همین دستاورد تاریخی دستگاه دیپلماسی و اقبال عموم به ایشان مانع از اجرای خواسته های رقبای درون کابینه در روزهای شروع کابینه دوازدهم گردید.
رقبایی که در حلقه اول رییس جمهور حضور دارند و گفته می شود آنها تصمیمات اصلی را در عزل و نصب های دولت فعلی می گیرند.
اکنون اما دستان رئیس دستگاه دیپلماسی خالی تر از هر زمان دیگری است تا جایی که ناگزیر است از کثرت سفرهایش به کشورهای همسایه و شرق آسیا بعنوان اماره ای از عدم تمایلش به غرب نام ببرد.اظهاراتی که شاید در عالم سیاست چندان راهگشا نباشد.
علیرغم آنکه دولت دوازدهم هنوز به نیمه راه نرسیده اما در غیاب طبیب تورم شاهد افزایش تورم لجام گسیخته بر اقتصاد کشور هستیم تا جایی که ارزش پول ملی به یک سوم کاهش یافته ومعیشت به مساله اول تمامی خانوارهای ایرانی تبدیل شده است.
اینک هم طرح تحول سلامت با مبدع آن خداحافظی می کند و پیش بینی می شود به زودی با توقف کامل طرح مزبور هزینه های سرسام آور سلامت بر دست خانواده های بیماران سنگینی نماید.
دریغ از هشدارهای طبیب حاذقی که در حوزه اقتصاد شنیده نشد و گلایه های پزشکی که در حوزه سلامت به جایی نرسید و تلاش های دیپلماتی که به بن بست رسید.
و آخرش هم باز خواهند سرود که میخواستیم و میتوانستیم ولی روزنامه کیهان نگذاشت کار کنیم!!