این که بگوییم خودروسازی ما خوب نیست مشکلی را حل نمی‌کند

با سید شریف حسینی «معاون امور حقوقی، مجلس و استانهای وزارت صمت» در خصوص طرح انتزاع و بازگشت وظایف تنظیم بازاری از وزارت جهاد کشاورزی به وزارت صمت به گفتگو نشستیم. در این گفتگو موضوع نحوه تخصیص ارز دولتی و تامین مواد اولیه و  هم چنین موضوع داغ ساخت داخل که از اولویت های مهم امسال وزارت صمت نیز هست، صحبت به میان آمد و نگاهی به برنامه های مهم کاری وزارت صمت در سال رونق تولید نیز انداخته شد.

آنچه در ادامه می خوانید متن کامل گفت وگوی خبرنگار «تابناک» با «سید شریف حسینی» معاون امور حقوقی ، مجلس و استانهای وزارت صمت است:

یک بحثی که وجود دارد این است که سران قوا تصمیم گرفتند مبنی بر این که طرح انتزاعی که در مجلس قبل مصوب شد به مدت دو سال معلق و مسکوت بماند برای این که بتوانند بحث تصمیم‌گیری را تصمیم‌گیری واحد کنند. یکی از مشکلات و معضلاتی که در مجموعه وجود داشت این بود که وزارت جهاد کشاورزی، وزارت صنعت، معدن و تجارت و وزارت اقتصاد که گمرک آن در این تعامل بود، هر سه وزارت‌خانه باید به تصمیم واحد می‌رسیدند تا یک اتفاقی رخ دهد. حالا شما فکر می‌کنید این تصمیم واحد اگر برای یک کالایی که مثل گوجه باشد که مدتی در مسیر گمرک در صف بایستد خراب خواهد شد، این تصمیم باعث می‌شد بحث واردات و صادرات ما دچار چالش‌هایی می‌شد. دولت به این نتیجه رسید و واقعاً هم مصر بود و نظر وزارت خانه هم این بود که یا تصمیمات همه مسئولیت‌های بخش بازرگانی به جهاد کشاورزی داده شود یا جهاد کشاورزی به صنعت، معدن تجارت بازگردد که قسمت دوم پذیرفته شد و بحمدالله الان کارهای اولیه برای انتقال این موضوع انجام می‌شود که فکر می‌کنم وضع از اینی که هست بهتر خواهد شد یعنی پیش‌بینی ما مطمئناً این خواهد بود که وضع از این که هست بهتر خواهد شد، برای همین منظور در وزارت صنعت، معدن و تجارت ...

زمانی که وزارت بازرگانی بود این تجمیع منهای گمرک وجود داشت؟

تجمیع منهای گمرک وجود داشت. وقتی تجمیع شد قسمتی از وظایف بحث هستند، قسمت بحث واردات، نیاز بازار، گوشت، شکر و مشکلاتی که الان گریبان‌گیر آن هستیم، صنایع تبدیلی صنعت هم به جهاد کشاورزی رفت. امروز باز می‌گردد و امیدواریم که با یک نقشه راه درست چون تاکید مقام معظم رهبری این بود که نقشه راه را هم مشخص شود. برای همین منظور یک قائم‌مقام بازرگانی که اختیار تام دارد و با هماهنگی شخص وزیر معرفی شد و همه قسمت‌های بازرگانی با ایشان هماهنگ هستند.

جالب است بدانید تا قبل از این در تنظیم بازار دبیر تنظیم بازار داشتیم. یعنی در وزارت صنعت، معدن و تجارت تصمیم‌گیرنده نبود. ما از دبیر دعوت می‌گرفتیم و آنجا جمع‌بندی می‌شد که چالش‌هایی وجود داشت. بحمدالله این اتفاق هماهنگ خواهد شد تا شرایط بهتر شود. مطمئناً شرایط بازار باید بهتر شود چون چنین تصمیمی گرفته شد.

بخشی قطعاً به مسئله ساختاری بازمی‌گردد ولی دلایل دیگری باید برای این ناهنجاری‌ها وجود داشته باشد. مثلاً بحث‌های تخصیص ارزها و انحراف اهدافی که اتفاق می‌افتد نمی‌تواند دلیل ساختاری داشته باشد. یا نظارتی است یا فساد است و یا هر چیز دیگری است، تصمیم‌گیری برای بخش قابل توجهی از اختصاص ارزهای دولتی بر عهده وزارت صمت بود.

خیر. یکی از مشکلات همین است که ما تصمیم‌گیرنده نبودیم. من خدمت شما عرض کنم از کل مبلغ که در رابطه با بحث واردات وجود داشت تصمیم برای 75 درصد با جهاد کشاورزی بود. صفر تا صد با جهاد کشاورزی بود. 23 درصد با وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی بود، یک درصد کاغذ با وزارت ارشاد بود و تصمیم گیری برای 6 درصد که بحث لاستیک و مواد اولیه لاستیک بود با وزارت صنعت، معدن و تجارت بود اما این فضا طوری بود که همه فکر می‌کردند تصمیم‌گیر وزارت صمت است.

دبیرخانه آنجا است. به خاطر این بود؟

صمت در این زمینه دبیرخانه هم ندارد. تنظیم بازار فقط دبیرخانه است. تمام تصمیمات در خود وزارت‌خانه بود. خودشان می‌دانستند چه چیزی وارد کنند، چه مبلغی به چه کسی پرداخت کنند، هماهنگی با بانک مرکزی بود. صفر تا صد دست خود وزارت‌خانه بود. 75 درصد دست جهاد کشاورزی بود. ما 6 درصد داشتیم، چیزی دست ما نبود اما در بیرون تصور این بود که ما تصمیم‌گیرنده هستیم.

چه کالاهایی با شما بود؟

ما فقط لاستیک بود. 75 درصد با وزارت کشاورزی است. تمام داروها با وزارت بهداشت بود. کاغذ صفر تا صد با وزارت ارشاد بود. فقط بحث لاستیک و مواد اولیه آن برعهده ما بود. آن هم ما هماهنگی‌ها را می‌کردیم و تحویل وزارت راه برای تحویل می‌دادیم. توزیع هم با وزارت راه بود. این بود که الان به نوعی قسمت اعظم آن تصمیم‌گیری یعنی 75 درصد در دل وزارت صنعت، معدن و تجارت می‌آید که آن موقع جوابگویی منطق پیدا می‌کند که ما هم تصمیم‌ می‌گیریم و هم جوابگو هستیم. در واقع ثبت سفارش که مشخص بود و همه کار انجام داده بودند انجام می‌شد ولی امروز کارها به وزارت صنعت، معدن و تجارت محول می‌شود.

بحثی که وجود داشت در ثبت سفارش مثلاً کاغذ را می‌فرمایید که بیشتر با آن درگیر بودیم یا بحث‌هایی که در حوزه کشاورزی هست، ثبت سفارش را می‌گفتند وزارت بازرگانی انجام نمی‌دهد یا الان بانک مرکزی اعلام می‌کند این ارز را تخصیص دادم و می‌گوییم کالا آمد یا نیامد، می‌گویند این را باید وزارت صمت پاسخ دهد ولی وزارت صمت هم پاسخ نمی‌دهد که این ارزی که تخصیص پیدا کرده چه کسانی آوردند و چه کسانی نیاوردند یعنی این شفاف سازی که بانک مرکزی شروع کرد متاسفانه چه صمت، چه جهاد، چه بهداشت و درمان نه استقبال کردند و نه دنبال کردند در حالی که این مطالبه عمومی است. خبر این را منتشر کردیم و جالب این است که اسامی که خود بانک مرکزی به عنوان شرکت‌هایی معرفی کرد که پس از ماه‌ها مکاتبه و رفت‌وآمد به ما معرفی نمی‌کنند یک میلیارد دلار چه شده است، همه الان به ما جواب می‌دهند که ما اعلام کردیم. ما می‌گوییم چرا به ما می‌گویید؟ مگر ما منشا این نامه هستیم؟ نامه را بانک مرکزی زده و حساب و کتاب را آنجا پس بدهید و بانک مرکزی هم اعلام کند اینها آمدند و مشخص کردند چه کار می‌کنند.

خود بانک مرکزی می‌گوید چون مبدا ثبت سفارش در تحول وزارت صمت است آنجا می‌داند چه چیزی وارد شده است. بانک مرکزی بیان می‌کند یک کد برای کارشناس من می‌آید. کارشناس من فقط یک کد را تائید می‌کند و ارز تخصیص می‌یابد. یعنی نمی‌دانیم این کد برای واردات چه چیزی است. آ« طرف با وزارت اقتصاد بازمی‌گردد. بانک عاملی که ارز تخصیص می‌دهد آن وظیفه ارزیابی و ارزش‌یابی و گرفتن مستندات و قص علی هذا را دارد یعنی طوری شده که هر کسی می‌گوید من سهمی ندارم. بانک مرکزی باز قدمی جلوتر است و یک چیزی اعلام می‌کند. وزارت اقتصاد هم همین رویکرد را دارد که من سهمی ندارم و وزارت صمت تائید می‌کند و من فقط دلار را می‌دهم، دلار هم به بانک مرکزی می‌رود و داده می‌شود.

بانک مرکزی می‌گوید من نمی‌دانم چه چیزی می‌دهم. یک کد برای من می‌آید و کارشناس من این کدر ا تائید می‌کند. گمرک از آن طرف می‌گوید من یچزی اینجا نگه نمی‌‌دارم و هر چیزی بیاید من تخلیه می‌کنم که بیاید. یعنی طوری شده با هر کسی جدا جدا صحبت می‌کنیم دقیقاً رویکرد شما را دارند. یعنی هر کدام در حوزه خود مسئولیت را نمی‌پذیرند و می‌گویند در حوزه ما نیست.

اینجا رسماً اعلام می‌کنیم وزارت صنعت، معدن و تجارت آمادگی در یک جلسه بنشینیم و ببینیم مسئولیت چه کسی چیست و چه باید بکند. چرا تک تک صحبت کنیم. یک نشست چند جانبه حاضر هستیم داشته باشیم و مسئولین مربوطه بنشینند و ببینیم کجای کار واقعاً گیر است. دست صمت است باید اصلاح کنیم، دست بانک مرکزی باید اصلاح کند، دست سه وزارت‌خانه دیگر است آنها اصلاح کنند. ما آمادگی داریم. این که اینجا بنشینم صحبت کنم و کسی بخواهد این صحبت‌های من را بشنود و یک طرفه با قاضی برود شاید ظلمی در حق دیگری باشد. ما این آمادگی را داریم.

ما آمادگی داریم از بانک مرکزی و هم وزارت اقتصاد و وزارت صنعت دعوت کنیم.

من در خدمت شما هستم. این خیلی خوب است و به نفع مردم است و برای شفاف‌سازی که اعتقاد به آن در وزارت صنعت، معدن و تجارت داریم کمک به ما می‌کند که الان در کجای کار گیر هستیم.

در قضیه هم سواستفاده‌های زیادی اتفاق می‌افتد و هم بی‌اعتمادی در بین مردم ایجاد می‌شود. مواردی است که موجب تعجب است که چطور سازماندهی شده است. بحث ارز دو نرخی هم خود داستانی است ولی مثلاً شرکت دارویی ارز دولتی برای واردات مواد اولیه یک دارو گرفته است. این مواد اولیه‌ای که برای دارو گرفته با یک مقیاسی برای دز دارو می‌گیرد. خود شرکت یک شرکتی در دبی درست کرده و آن شرکت دبی برای این پیش‌فاکتور صادر می‌کند که مثلاً قیمت این دارو اگر گرمی دو دلار است برای او در دبی ده دلار پیش فاکتور صادر می‌کند.

اگر این بر مبنای 5 کیلوگرم باشد در یک مرحله از نظر وزنی 3 کیلوگرم می‌کند. یعنی در دو الی سه مرحله این تعهد ارزی تنزل می‌یابد. اگر ده میلیون دلار برای واردات این امر می‌گیرد مثلاً دو میلیون دلار وارد می‌کنند. واردات واقعی که اتفاق افتاده با پیش‌فاکتورهایی که درست کرده کمتر است. همه شرکت‌ها به هم مرتبط هستند. همین شرکت برای این تولید همین دارویی که با ارز این چنینی و با تقلب و چند برابر کردن وارد کرده به عنوان افتخار ملی به وزارت بهداشت و درمان غالب می‌کند و وزیر هم خط دارو را افتتاح می‌کند و منت هم می‌گذارد که ما این چنین می‌کنیم و به او گیر بدهید می‌گوید در این شرایط تحریم این کار را می‌کنیم. خدمت و تولید ملی می‌کنیم. 6 شرکت همه با یک آدرس هستند و همه اینها به هم خدمات می‌دهند و همه مشتری هم هستند.

باید بپذیریم که الان در یک جنگ اقتصادی هستیم. همه الان این را پذیرفتیم. جنگ اقتصادی یک آرایش جنگی می‌خواهد که باید بر اساس فرماندهی واحد اتفاق افتد. اگر در یک جنگی یک مجموعه‌ای شکست بخورد به یک قسمت نمی‌گویند شما کار را درست انجام دادید و دیگری کار خود را درست انجام نداد. همه شکست می‌خورند و اگر پیروز شویم حتی اگر ضعفی وجود داشته باشد پوشش داده می‌شود. اعتقاد من این است که در این شرایط من به عنوان وزارت صمت یا وزارت اقتصاد یا وزارت دیگری بخواهیم جزیره‌ای عمل کنیم هیچ یک پیروز نخواهیم بود. باید حلقه‌های این زنجیر شویم که به هم متصل می‌شوند. این طبیعت آرایش جنگی است اما این که چه اتفاقاتی می‌افتد و چه کسانی از این وضعیت سواستفاده می‌کنند، مسئولیت ما را در داخل سنگین‌تر می‌کند. من الان فکر می‌کنم باید آرایش داخلی خود را تنظیم کنیم. قوه قضائیه که کار خود را بسیار خوب در این زمینه انجام می‌دهد و برخوردهای آن قاطعانه است در این شرایط مشئولیت این قوه سنگین‌تر خواهد شد که انجام می‌دهد و جای تشکر و قدردانی از مجموعه قوه قضائیه دارد.

رسانه یک شفاف سازی باید انجام دهد که وظیفه سنگینی است ضمن این که مبارزه با فسادهایی که در این شرایط اتفاق می‌افتد مهم است. هر کسی اسمی برای این می‌گذارد، یکی می‌گوید کاسب تحریم است، دیگری می‌گوید در این شرایط سواستفاده می‌کند، یکی می‌گوید از نیاز مردم جیب خود را پر می‌کند. هر چه اسم این باشد این است که وظیفه همگانی است و وظیفه همه ماها است که در کنار هم با این وضعیت مبارزه کنیم. این است که مطمئناً یک فضای این چنینی که دشمن ایجاد کرده فقط این نیست که تحریم انجام دهد. از درون آدم‌های خود را داشته، نظم اقتصادی را بر هم می‌زند، آرامشی که وجود دارد را از بین می‌برد. همه این اتفاقات می‌افتد.

با همه این تفاسیر ما الان در وزارت صنعت یک حرکت خوبی را شروع کردیم. در بخش صنعت با ابتکار شخص آقای وزیر گفتیم که ما فرصت‌های ساخت داخل را بررسی کنیم. یعنی هنوز لینک نشده که بدانیم قطعه‌ای که از خارج وارد می‌کنیم توان ساخت را در داخل کشور داریم یا نداریم. این را اعلام عمومی کنیم و بگوییم در بخش خودرو، در بخش پتروشیمی، در بخش کشتی‌رانی، در بخش لوازم خانگی و در بخش موبایل اعلام کنیم این قطعات را وارد می‌کنیم، هر کسی می‌تواند بسازد اقدام کند.

جالب است که اولین روز 85 میلیون یورو قرارداد امضا شده است. این ظرفیت نامشهود ما بود. الان میز اول است و تا 5 میز هم می رویم و شاید هم بیشتر باشد. سومین میز را فکر می‌کنم قرارداد بستیم. این کاری است که کمک می‌کند نیاز خود را ... در این بحث ارزی که می‌گویید طرف به جای این که چندین برابر برای ما بخرد و بیاورد و آیا دلار را در داخل پس بدهد یا ندهد، همه اینها نیاز به این دارد یک دیوار بی‌اعتمادی موجود از بین برود یعنی بشکند. دیوار بی‌اعتمادی که شاید دشمن ایجاد کرده، شاید سهل‌انگاری و بعضاً عدم مدیریت صحیح ما ایجاد کرده است، بی‌تدبیری برخی مسئولین فعلی و اینده ایجاد کند. باید این دیوار را از بین ببریم. به جای آن اعتماد بین مردم و مسئولین ایجاد کنیم و در این اعتماد خیلی از مشکلات حل می‌شود.

الان در بحث خودروسازی چطور مردم اعتماد کنند؟ مردم می‌بینند همکار با دشمن صنعت داخلی رو به روی آنها نیست. همان زمانی که باید صنعت داخل و مدیران داخل طرف مردم و همراه مردم باشند، روبروی دشمن بایستند نیست و همان زمان که دشمن حمله می‌کند انگار خودی هم حمله می‌کند چون موقعیت خوبی می‌شود. همانند این است که در زمان جنگ همان زمان که موشک می‌خورد دزد هم می‌رسید. می‌گفت اینجا موشک خورده و این خانه بی‌صاحب است و چهار جنس یا گاوصندوقی برمی‌داشت و می‌رفت. یعنی همزمان دزد همسایه با دشمن خارجی می‌رسند. برخی از صنعت‌های ما این طور برخورد می‌کنند که همزمان با فشار دشمن همراهی می‌کند. آن هم مشابه کار دشمن را انجام می‌دهد. بحث قطعات که می‌فرمایید این که در یک نمایشگاه این مقدار پتانسیل کشف می‌شود مربوط به این می‌شود که این پتانسیل قبلاً خواب نبوده است.

دیده نشده است.

کسی که امروز در این نمایشگاه آمده و می‌گوید من می‌توانم این قطعه را بسازم حتماً قبلاً بارها رفته و مراجعه کرده است و پدر خود را درآورده که این قطعه را دارم و از من بخرید ولی از آن نخریدند. امروز تحت این نظارت مستقیم یا این شفافیت قرار گرفتند و مجبور شده این قرارداد را با آن ببندد والا او روز قبل از نمایشگاه قطعه را نساخته است یا توانائی در او ایجاد نشده بلکه از قبل این توانائی بوده ولی خودروساز ما به آن راه نداده است، مثلاً کارخانه فلان به او راه نداده است، فلان صنعت به او راه نداده است. از این نمونه‌ها هم زیاد است و علت همان سهمی است که آن در خرید خارجی دارد. متاسفانه یکی از بحث‌های فساد این است که قرارداد خارجی راه سواستفاده، راه پورسانت گرفتن، راه دررو، راه گران فروشی و راه خیلی چیزها را دارد که در قرارداد داخلی سخت‌تر است و قابل ردیابی شدند و از این مشکلات ایجاد شده است و الان نمی‌توانند. می‌گویند راحت‌تر است که با طرف خارجی قرارداد ببندند و هیچ کسی هم متوجه نمی‌شود و فرد را هم تشویق می‌کنند که قرارداد خارجی بسته و خدمتی کرده است.

می‌خواهم بگویم ما دو مسیر بیشتر نداریم. یک مسیر در بخش خودروسازی یا به باورهای ایمان داشته باشیم و ادامه طریق بدهیم و اصلاح کنیم. یا این که در را باز کنیم و اینها را زمین‌گیر کنیم.

واقعاً اصلاح‌پذیر است؟ ساختاری که در خودروسازی‌های ما الان شکل گرفته تا الان چند وزیر را زمین زده است؟ مشخص است یا ساختار اصلاح‌پذیر نیست و بلکه خود اژدهایی که هر کسی بیاید کنترل کند می‌بلعد و یا اصلاح‌پذیر است و باید تحولی رخ دهد.

این نگاه‌های موجود را ابتدا باید اصلاح کنیم. اصلاً در وزارت صنعت، معدن و تجارت در کنار مردم هستیم، نه درکنار خودروسازها باشیم. این اولین نکته است اما تعطیل‌ کردن خودروسازی کمک به مردم نیست. در نتیجه باید اصلاح کرد. حرکت همین فرصت‌های داخلی و ساختار داخل یکی از نمونه‌ها است. این تاکنون تولید نمی‌کرده بگوید از من بخرید. ما الان به او گفتیم این را وارد می‌کنیم، شما در کنار قطعاتی که داخل تولید می‌کنید می‌توانید این را تولید کنید؟ آن 85 میلیارد مابقی از این نوع است. چرا که الان تولید خودروی ما اتفاق می‌افتد ولی به دلیل قطعات در انبار می‌خوابد. ما می‌خواهیم این بهانه‌ها را بگیریم. بگوییم شما چه قطعاتی می‌خواستید که ماشین شما در انبار می‌خوابد و تحویل مردم نمی‌دهید؟ می‌گوید این قطعات است و بر اساس آن لیست قطعات معرفی کردیم و بحمدالله این حرکت در حال رخ دادن است.

من اعتقاد دارم و آقای وزیر هم به ضرس قاطع در جلساتی که با هم در شورای معاونین داشتیم، اعتقاد داریم خودروسازی‌ها هم قابل حل هستند و برای همین یک برنامه مدون دو ساله دارند. وزارت صنعت، معدن و تجارت بر اساس این به قول آقای وزیر که جمله خوبی می‌گفتند که اگر خدا عمری بدهد کاری می‌کنم یقه مردم از دست خودروساز رهایی یابد اما بر اساس این که امروز خودروسازی اعتبار ملی ما است، وجود داشته باشد. ما هم می‌توانستیم همانند برخی از کشورها ماشین وارد کنیم و آخرین سیستم هم سوار شویم ولی باید این تحمل را داشته باشیم که به عنوان ایرانی این تحمل را هم نداریم. این تحمل را هم داشته باشیم که از آن سوی دنیا بگویند اگر حمایت نمی‌کردیم یک هفته‌ای زبان شما عوض می‌شد. اینجا خوداتکایی وجود دارد. این که من اعتقاد دارم آن دیوار بی اعتمادی که به شما بیان کردم به خاطر بی‌تدبیری‌ها و سومدیریت‌ها هست و بلند شده است. باید این دیورا را از بین ببریم.

هدف اولیه وزارت صنعت این است که به مردم اعتماد دهد آمده تا کاری بکند و در کنار مردم استف چه در خودروسازی، چه در تولید و غیره باشد. من این را به ضرس قاطع به شما بگویم که برنامه‌ دشمن این بود که دومینوی تعطیلی تولیدات کشور از بهمن سال 97 شروع شود و اسفند ما مشکلات عدیده کارگری داشته باشیم. با تمام این شرایط، حفظ وضع موجود که در دستور کار ما بود و الان ارتقا به سمت محور است الان نمود پیدا می‌کند. من نمی‌گویم ما به اهدافی که مدنظر داریم صد درصد رسیدیم ولی واقعیت این است که وضع موجود را حفظ کردیم. شما خودتان می‌دانید تولیدکننده با چه مشکلاتی روبرو است ولی تا جایی که توانستیم در کنار آنها بودیم. بحمدالله افتتاحیه‌ها را داریم. شرایط تولید افزایش می‌یابد. الان بزرگ‌ترین شرکت‌ها همانند فولاد مبارکه، فولاد خوزستان و فولاد خراسان و سایر شرکت‌ها علاوه بر این که هیچ مشکلی ندارند بلکه افزایش تولید هم دارند. همین الان پروژه آماده افتتاح فولاد مبارکه را داریم که هفته گذشته روز صنعت بود به دلیل جابه‌جایی برنامه‌ها برای افتتاحیه نرفتیم.

در همین فولاد چه خیری به مردم می‌رسد؟ الان قیمت فولاد چند برابر شده است؟

بحث قیمت‌ها در بازار چیزی است که ...

یعنی سودی برای صنعتی اتفاق می‌افتد تابع بازار یا هر چیزی است ...

من از منظر هدف دشمن داشتم نگاه می‌کردم. قبول دارم بحث کنترل بازار را باید داشته باشیم و شرایط را باید اصلاح کنیم و با شما موافق هستم اما از منظر این که یک فولاد مبارکه تعطیل شود هدف دشمن است بیان می‌کنم.

مردم می‌گویند دشمن تعطیل کند دل ما خنک می‌شود. بحث بی‌اعتمادی است. عملکرد ما طوری نباشد که مردم بگویند حق بود موشک بزنند. مثلاً آنقدر ناراحتی از یک سرمایه ملی وجود داشته باشد ...

من قبول دارم یکسری ناراحتی‌ها وجود دارد. کسی با این نگاه که دشمن یک شرکت را تعطیل کند و بگوید حق او بود، همراه دولت، نظام و ملت نیست چون همراه دشمن خواهد بود. نگاه مردمی را ببینیم.

یک زمانی شما در خرمشهر یا دزفول یک نزول‌خوری است که پدر مردم را درآورده است، اگر موشک عراق هم به مغازه این نزول‌خور بخورد درست است که دشمن زده ولی مردم می‌گویند حق او بود چون خون مردم را در شیشه کرده بود. نه این که از حب دشمن باشد.

این مثال با فولاد ما خیلی فاصله دارد. اگر با این نگاه پیش برویم درست نیست.

باور کنید اگر الان دشمن بمب در ایران خودرو بزند مردم ناراحت نمی‌شوند. تا این اندازه دل مردم پر است. نه این که به خاطر دوست داشتن امریکا باشد. این به دلیل کینه‌ای است که از ایران خودرو دارند.

این به خاطر بی اعتمادی است. عرائض من همین است. دیوار بی‌اعتمادی بین اینها زیاد شده است. وزارت صنعت باید این اعتماد را بازگرداند. ما واقعاً ماموریت سنگینی داریم. این را قبول کنید که اگر من امروز بگویم وضع خراب است من با این وضع پذیرفتم این مسئولیت را انجام دهم. چه وزیر و چه ما و چه بقیه دوستان باشند. پس نباید به گذشته بگوییم. من می‌گویم وضع موجود را باید با هماهنگی و تعامل همه قوا، رسانه و حتی مردم ...

و نگاه‌های درست! آن روز در نمایشگاه خدمت آقای وزیر هم بودیم کار بسیار خوب و جالبی هم اتفاق افتاده است. همان جا هم عرض کردم که به عنوان رسانه و خیلی از دستگاه‌های دیگر می‌توانند کمک شما باشند، ولی باید با یک نگاه درستی به مسئله نگاه کرد. نقشه راهی داشته باشیم که این بی اعتمادی مردم به اعتماد تبدیل شود. موفق بودن یک واحد تولیدی برای سودآوری یا درآمد یا هر کاری که می‌خواهد انجام دهد، عملکرد هیات مدیره در پایان دوره در واحد اقتصادی اصل مهم و قابل توجه است ولی برای ایجاد اعتماد باید منافع مردم هم در آن لحاظ شود.

این که در فولاد و صنایع تبدیلی و چه در خودروسازی و غیره این اتفاق رخ می‌دهد که تولید داخل قدری مورد اقبال واقع شده است به دلیل این که قیمت ارز بالا رفته است و جنس وارداتی برای مردم ممکن خرید ندارد و قاچاق را بسته است و خیلی از اتفاقاتی که از نظر تعامل با خارج افتاده است به تولید داخل جان می‌دهد ولی اگر تولید داخل از این رویکرد مثل خودروساز رفتار کند ... حتی سالی که مجلس تصویب کرد تعرفه پائین بیاید و رهبری جلوی این ایستاد. از این حمایت‌ها و رویکردی که اتفاق افتاده تولید داخل سواستفاده کند دوباره مردم یک بار دیگر از این سرخوردگی که ایجاد شده عبور نمی‌کنند. الان تولید داخل ما نباید از این سواستفاده کند که چون رقیب خارجی و کره‌ای و چینی کم شده پس هر چیزی بگویم و هر چه بسازم مردم مجبور هستند بخرند، هر قیمتی بگویم مجبور هستند بیایند، هر روز ثبت نام بگذارم مردم مجبور هستند ثبت نام کنند، هر نوبتی بگذارم و تاخیر کنم و هر بلایی سر آنها بیاورم مردم مجبور هستند. خودروی خارجی وارد نمی‌شود و مردم مجبور هستند از من بخرند. اگر این سواستفاده اتفاق افتد خیلی از این اهدافی که با رویکرد احیای تولید که هدف مقدسی است و حتماً باید مورد توجه قرار گیرد، نتیجه خوبی نخواهیم گرفت.

حرف شما کاملاً درست است اما این وضعیت که الان ما داریم سه هرم مثلث است. دولت و مجلس یک طرف هستند، برای قوانین و پشتیبانی هستند. هم دولت، هم مجلس و هم قوه قضائیه یک طرف هستند. یک ضلع این سه قوه هستند. یک ضلع مصرف‌کننده است که رغبت خرید را داشته باشد و اتفاق افتاده است و یک ضلع تولیدکننده است که باید قیمت و کیفیت را نظارت کرد. یعنی این اتفاق میمون است به شرط این که این سه ضلع با هم هماهنگی داشته باشند. هم تولیدکننده باید این کار را انجام دهد و هم مصرف‌کننده رغبت خرید داشته باشد و هم دولت و مجلس و قوه قضائیه حمایت کنند. این حرف شما را می‌پذیرم. ما حول این سه محور این کار را انجام می‌دهیم.

اولویت اول این است که تولیدکننده فعلاً تعطلی نشود که نیاز به خارج از کشور داشته باشیم. موضوع کیفیت و قیمت هم هست. بیاد توجه کنید مردم رغبت خرید نداشته باشند همه برنامه‌ها از بین می‌رود.

تولیدکننده باید خود را مدیون مردم بداند و فکر نکند مردم نیازمند شدند و باید سر مردم کلاه بگذارد و هر قیمتی بفروشد.

دقیقاً. نظر ما همین است. نظر ما در این زمینه این است که تولیدکننده باید حمایت شود ولی اولویت اول ما حمایت از مصرف کننده است.

در این رویکرد و هدف مقدسی که مورد تائید از نظر مردم و منافع ملی است، همراه هستیم. قدم‌های خوبی است. گاهی مواقع حاکمیت رسانه را به عنوان تهدید تلقی می‌کند ولی واقعاً رسانه هم فرصت و اهرمی است که در دست حاکمیت قرار دارد و می‌تواند استفاده‌ها را بکند ولی برخی مواقع برداشت عکس می‌کنند. آقای نیازی که رئیس سازمان بازرسی کل کشور بود یک جلسه‌ای با ما داشتند و می‌گفتند آنقدری که شما به عنوان یک سایت و رسانه می‌توانید از فساد جلوگیری کنید من به عنوان سازمان بازرسی با این ید و بیضا و اختیارات نمی‌توانم. یعنی خود این اعتراف را داشت. می‌گفتند به خاطر این که هزاران ملاحظه و زنگ و تماس و غیره دارم که جلوی من را می‌گیرند تا فسادی را قاطع برخورد نکنم. خود فرد مفسد هم آنقدر که از رسانه‌ای شدن فساد خود می‌ترسد از بازرسی شدن پرونده نمی‌ترسد. بالاخره یا حل و فصل می‌کند یا ماست مالی می‌کند یا این که اتفاقی می‌افتد ولی چون در رسانه آبروی و حیثیت این فرد لطمه می‌خورد، به هر حال برای مجموعه و حاکمیت که الان از فساد و سواستفاده و کارآمد نبودن سیستم رنج می‌برد، این فرصت است.

به عنوان رسانه با چنین رسالتی در اختیار هر دستگاه و حاکمیت جمهوری اسلامی است. بالاخره رسانه‌ای هستیم که خیلی در رقابت‌های جناحی هم منافعی را دنبال نمی‌کنیم و این جناح و آن جناح نداریم که خیلی بخواهیم دل بسوزانیم. انگیزه‌ای برای این که بخواهیم از جناح خاصی حمایت کنیم، نداریم. برای ما فرقی ندارد.

بحث کشور و نظام است. منافع ملی مطرح است.

بالاخره این اهتمام وجود دارد که هدف‌گیری و نقشه راه مناسب و گرایش درستی وجود داشته باشد. کارهای سود و منافع کوتاه مدت ما را خیلی مواقع از منافع بلند مدت غافل می‌کند.

به روزمرگی می‌افتیم.

بله. باعث می‌شود آینده را از دست بدهیم. در صنعت برند مطمئن و مورد وثوق مردم می‌تواند یک عمر دوام آن صنعت را تضمین کند. در صادرات همین بدبختی را داریم. تا می‌بینیم عراقی‌ها مجبور هستند فقط جنس ما را بخورند هر جنس بنجلی را برمی‌داریم و می‌بریم و در قطر می‌فروشیم. این گونه نمی‌توانیم با بازارهای دیگر رقابت کنیم.

اصلاً بازار را بعد از مدتی از دست می‌دهیم.

بله. کوتاه مدت است و فکر می‌کنیم بازار آشفته‌ای است و تنگنایی است و جنس نامناسب می‌بریم و از فردا جنس ایرانی جنس قلابی می‌شود و هیچ کسی نمی‌خرد. بازار خود را خراب می‌کنیم.

در رابطه با کارهایی که در وزارت صنعت، معدن و تجارت اتفاق می‌افتد یک حرکت جدیدی در برخی محورها وجود دارد که رسماً اعلام می‌کنیم کمک همه را می‌خواهیم اعم از رسانه‌ها که مجموعه توانمندی هستند که اگر کمک کنند به تبیین افکار کمک کردند. در بحث همین ساخت داخل یک چیزی در ذهن داریم. ما از جنگ 8 ساله به عنوان تهدید یک فرصت ساختیم که فرصت آن چیست؟ این است که امروز به قدرت موشکی ما همه جهان احترام می‌گذارد.

بازدارندگی ایجاد کرده است.

بله. من اعتقاد دارم از این تحریم‌ها هم در بحث حمایت از داخل می‌توانیم کاری کنیم که در آینده به ظرفیت و توان ساخت داخل ما تمام جهان احترام بگذارد یعنی می‌توانیم این کار را کنیم. با این هدف‌گذاری می‌خواهیم پیش برویم ولی مطمئناً به تنهایی امکان‌پذیر نیست. این است که این تعاملات و این نشست ها و رفت‌و آمدها مقطعی نیست. به خاطر روز خبرنگار نیست. یک پروسه‌ای را آقای انواری شروع کرده است که همه ما حاضر هستیم در خدمت رسانه‌ها باشند. یک روز ما می‌آئیم و یک روز دعوت می‌گیریم رسانه بیاید تا بنشینیم و بحث کنیم چه باید کرد این تعامل باعث حرکت یک ساکن زا جایی به جای دیگر شود. این موضوع اول بود.

موضوع دوم این که در وزارت صنعت هدف‌گذاری کردیم، این است که همه می دانیم حضرت آقا از سالیان پیش در رابطه با کاهش وابستگی بودجه به نفت فرمایشات زیادی داشتند اما متاسفانه این اتفاق رخ نداد. ما در 7 محور خود یکی از موضوعات بحث جایگزینی معادن به جای نفت است. یعنی در بخش معادن یک کار کوچکی که انجام شده از 23 میلیون دلاری که صادرات خام داشتیم به 8 میلیون دلار رساندیم. مابقی فرآوری می‌شود. همین تولید داخل است. این فرصتی که خداوند در اختیار ما قرار داده، با این شرایط اگر درست استفاده نشود من فکر نمی‌کنم هیچ وقت نمی‌توانیم استفاده کنیم.

من یعنی وزارت صنعت اعتقاد داریم ظرفیت معدنی ما آن چنان است که می‌تواند جایگزین وابستگی به نفت شود. طوری است اگر نگاه کنید آنها تحریم‌ها را می‌دانند چطور قرار دهند، در تحریم‌ها مواد خام ما را تحریم نکردند ولی فراورده‌های ما را تحریم کردند چرا که نیاز به مواد خام دارند ولی ما نیازی به مواد خام نداریم. ما هم نباید مواد خام خود را بدهیم. ما باید اینجا صنایع تبدیلی ایجاد کنیم، فرآوری کنیم، محصول نهایی صادر کنیم. اگر این کار را کنیم حتماً ارطش افزوده در کشور ما خواهد بود. به امید خدا و با کمک همه دوستان و این تعاملاتی که وجود دارد پیش خواهیم رفت. از کمک شما و مجموعه شما تشکر می‌کنیم که مجموعه پویا و فعالی است و واقعاً بدون نگاه حزبی و جناحی کار خود را خوب انجام می‌دهند که جای تقدیر و تشکر دارد.

دعا می کنیم خداوند به شما قوت دهد تا مسیر سخت در شرایط سخت‌تری که وجود دارد به سرمنزل مقصود برسانید.

ان‌شاالله و با حمایت دوستان!

امیدواریم تیم وزارت صنعت بتواند یکسری معضلات و زخم‌های کهنه‌ای که در این وزارت‌خانه وجود دارد را حل و فصل کند. خیلی لطف و بزرگواری کردید که تشریف آوردید.

ما از شما برای حسن میزبانی تشکر می‌کنیم و این وقتی گذاشتید. واقعیت این است که ما به تنهایی توان انجام کار را نداریم. این یک اعتراف کامل و تخصصی است. هر کسی فکر می‌کند تنهایی کار کند موفق است، درست نیست. همان طور که کار می‌کند پشتیبانی می‌خواهد. این که حضرت آقا به دولت‌های قبل می‌گفتند کار می‌کنید اعلام کنید چه کار می‌کنید. چه کسی باید این اعلام را انجام دهد؟ رسانه‌ها هستند. مطمئناً رسانه‌ها قسمتی یا بالی از این پرواز هستند. باید به همدیگر کمک کنیم و این شرایط را پیش بریم. کاری که انجام می‌دهیم مردم باید بدانند. این اعتمادها بیشتر می‌شود. بی‌اعتمادی‌ها کاهش می‌یابد. اصلاح امور کنیم. این که بنشینیم و بگوییم خودروسازی ما خوب نیست مشکلی را حل نمی‌کند. باید همفکری کنیم. من می‌گویم در کنار هر انتقادی یک پیشنهاد باید داشته باشیم که در این شرایط چه کنیم. الان در وزارت صنعت جلسات مختلف گذاشتیم و نخبگان جوان را دعوت کردیم. بحث بخش خصوصی را داریم. جلسات مختلفی داریم. شخص خود وزیر شرکت می‌کند. اتاق بازرگانی، اتاق اصناف و سایر اتاق‌های مختلف وجود دارد. از سایر وزارت‌خانه‌ها و دعوت از سیستم‌های نظارتی داریم. در جلساتی می‌نشینیم و مشکلات مبتلابه را مطرح می‌کنیم.

مثلاً در بخش مواد اولیه پتروشیمی از همه ظرفیت‌های دستگاه‌های نظارتی استفاده می‌کنیم که این را اصلاح کنیم و بحمدالله حرکت خوبی برای اصلاح این انجام شده و معتقد هستیم نیاز به کمک داریم. نیاز به کمک در همفکری و پوشش کارهایی که اتفاق می‌اتفد، داریم. ایمان به ظرفیت داخل داریم که قدرت این را دارند از این بحران بگذرند و این تهدید را تبدیل به فرصت کنند.

تجمیعی که در وزارت‌خانه اتفاق افتاده خبر خوبی بود منتهی یک چیزی که اهل صنعت این روزها از وزارت‌خانه خیلی انتظار دارند ثبات است. مخصوصاً وقتی که در چند ماه گذشته درگیری‌هایی در بحث ثبت سفارش و واردات و صادرات داشتیم. این که در مقطعی واردات یک کالایی ممنوع می‌شود، صادرات آن آزاد می‌شود و یا بالعکس، این اتفاقات پدر تولیدکننده و صادرکننده و واردکننده را در می‌آورد. واقعاً نابود می‌کند. مثلاً حوزه کشاورزی را ببینید. همین الان یکی از تولیدکننده عمده پیاز مقاله نوشته و برای ما می‌فرستاده که اتفاقی که امروز در قصه پیاز می‌افتد پدر کشاورز را در می‌آورد و اگر به داد نرسند و کسانی که امروز پیازکاری کردند از بین می‌روند. امسال در آستانه ماه رمضان صادرات خرما را ممنوع کردند. صادرات خرمایی که برای آن سال‌ها جایزه می‌گذاشتند و بازاریابی می‌کردند و در کشورهای اطراف که مسلمان هستند ماه رمضان هست و فرد تعهد داده به فلان تاجر خرما در فلان کشور همسایه خرمای ماه رمضان را با این مقدار تامین می‌کنم، یکباره ممنوع می‌شود. چه اعتباری برای تاجر باقی می‌ماند؟

یعنی در سیاست‌های شما اگر تا امروز بوده از امروز به بعد این ثبات اتفاق افتد یعنی سیاست‌گذاری می‌شود با بینش و نگرشی باشد که تولیدکننده، صادرکننده، واردکننده و اجزای مختلف بازار بتوانند بدان اعتماد کنند و روی آن اعتماد سرمایه‌گذاری کنند. در حقیقت این یکی از نقوش مهم حمایتی است. یا بحث دیگری وجود دارد، خاطره‌ای آقای جهانگیری تعریف می‌کردند و می‌گفتند در سمنان از کارگاه کاشی بازدید می‌کردیم. در انتهای بازدید به تولیدکننده گفتم چه درخواستی از من دارید. گفت هیچ درخواستی ندارم. گفتم چطور؟ تولیدکننده گفت مجموعه من را دیدید؟ قبول دارید من تولیدکننده این کار هستم؟ آقای جهانگیری گفتند بله. تولیدکننده گفت شما جیب ما را نزنید. این را ساختیم و تولید می‌کنیم. یک کارگاه با سرمایه خودم کنار این کارگاه می‌خواهم افزایش ظرفیت بزنم. چرا باید پشت در کارشناس شما، پشت در اداره صنعت و معدن بدوم و رشوه بدهم تا بتوانم مجوز کاری را بگیرم که سال‌ها خودم انجام می‌دهم.

یکی از اهداف دولت آقای روحانی تسهیل فضای کسب و کار بوده است. این اتفاق هم در وزارت صمت تدابیری اندیشیده شده و هم در وزارت اقتصاد ولی متاسفانه چون فضای کسب و کار را ترند می‌کنیم هیچ تسهیل‌گری در سال‌های اخیر نداشتیم بلکه بعضاً در این مسیر پائین هم آمده است. بحثی که درباره زنجیره وزارت اقتصاد، وزارت صمت و وزارت‌خانه‌های مختلف بیان کردید بحث پنجره واحد تجارت است. این پنجره واحد تجارت سال‌ها است که مطرح است ولی این اتفاق رخ نمی‌دهد.

یکسری اتفاقات است که بارها و بارها مرور شده و همه می‌دانند این اتفاقات رخ دهد به نفع این کشور است ولی من نمی‌دانم مشکل کجا است و یا عزمی برای آن نیست یا وقتی شرایط خاص می‌شود یکباره یکسری چیزها را فراموش می‌کنیم. فرض کنید الان می‌خواهیم از مصرف کننده حمایت کنیم در سوی دیگر با رانت دادن و مجبور کردن این که تولیدکننده با قیمت خاص کالای خود را تولید کند در بورس کالا می‌آوریم و به فضای رانتیر ارائه می‌کنیم. این رانت‌ها پدر تولید را درمی‌آورد. وقتی قرار است از تولید‌کننده حمایت شود در حقیقت باید فضای باشد که این رانت‌ها از بین برود یعنی کالا با حداقل رانت در بازار بیاید و توزیع و تولید شود.

در رابطه با موضوع اول حرف شما کاملاً درست است. این که امروز این اتفاق افتاد و تصمیم‌گیرنده واحد را دولت معرفی کرد برای همین است. خیلی ساده است. تولیدی در کشور وجود دارد، حال پیاز باشد یا هر چیز دیگری باشد، یک تولیدی در کشور وجود دارد که مازاد آن صادرات است و نیاز آن واردات می‌شود و اگر سر به سر باشد مسئله داخل می‌شود. بیشتر از این بالا و پائین ندارد. قرار نیست من در این شرایط پیاز تولید کنم و نیاز داخل را داشته باشم و با صادر کردن پیاز 18 تومان شود و مصرف‌کننده و مردم من ضرر کند. سود در جیب کشاورز محدود می‌رود ولی زیان را کل مردم می‌برند و این خوب نیست.

تا الان چه کسی به ما می‌گفت نیاز است صادر کنیم یا نیاز است وارد کنیم یا نیاز نیست تولید کنیم؟ این چهاد کشاورزی بود. جهاد کشاورزی طی نامه‌ای به ما اعلام می‌کرد واردات پیاز یا صادرات پیاز از این تاریخ تا این تاریخ بلامانع یا ممنوع است. به ما نامه می‌داد و بر اساس بررسی‌ها و کارشناسی‌هایی که جهاد کشاورزی انجام داده بود که تولید و ظرفیت دست آن است و می‌داند چقدر است به گمرک اعلام می‌کردیم. همین پیاز را اعلام کردیم 17 هزار تومان شد. می‌خواستیم ممنوع کنیم مخالفت می‌کردند. یک طرفه ممنوع کردیم که پیاز یکباره افت قیمتی داشت. دلیل همان عدم تصمیم‌گیری واحد است. امروز جوابگوی این موضوعات در زمینه بازار هیچ کسی نیست جز وزارت صنعت و معدن و تجارت! این که جهاد بگوید با من نیست، وزارت بگوید با من نیست مشکلی از مردم حل نمی‌کند.

نکته دوم؛ فرمایشات شما را تائید می‌کنم. 8 ماه است که به شهادت آقای انواری، بحث ساخت داخل را آقای وزیر تاکید کردند. داد زدیم، جلسه برگزار کردیم، گفتیم و انجام نمی‌شد. مثل همان مناطقی که حاضر نبودند این کار را انجام دهند در مجموعه ما هم حاضر نبودند. انقدر فشار آوردیم تا به نمایشگاه رسید. نمایشگاه هم رها نکردیم که تمام شود. جهت اطلاع شما عرض کنم که تمام کسانی که واردات قطعات دارند و شرکت‌های بزرگ هستند نمایشگاه درون خود سازمان دارند تا آخرین قطعه‌ای که باید تولید شود این نمایشگاه ما وجود داشته باشد. حق ندارند این نمایشگاه را بردارند. ما مجموعه همان دفتری که بیان کردید را در آن صنایع گذاشتیم. مسئولیت نمایشگاه و برگزاری را به ...... دادیم و امور صنایع ما مسئولیت قراردادها، پیگیری‌ها تا حصول نتیجه را در دستور کار دارند یعنی گزارش می‌دهند و در شورای معاونین می‌گویند این اتفاق افتاد، به اینجا رسیدیم، با فلان مدیرعامل فلان کار را کردیم. از لحاظ کیفی برنامه‌ریزی شد، تائید شد، تولید انجام شد. یعنی این کار اتفاق افتاده است.

مقاومت‌ها را قبول دارم در مجموعه وجود دارد. اگر امروز من یا هر کسی بگوییم در مجموعه ما همه سالم هستند، فساد وجود ندارد، درست نیست. فساد وجود دارد اما چه کسی باید با فساد مبارزه کند؟ یک نفر به اسم وزیر باید کار کند؟ برخی که ادعای سلامت می‌کنند چطور؟ این چنین نیست. همه وظیفه دارند. اگر چیزی بدانید باید اعلام کنید همان طور که قوه قضائیه اعلام کرده است اگر چیزی درباره کسی می‌دانید بیان کنید. ما هم در وزارت صنعت و یا هر وزارت‌خانه‌ای اگر واقعاً چیزی است که نمی‌دانیم برای شفاف‌سازی بیان کنید و تا بدانیم و اصلاح کنیم. اگر اصلاح نکنیم شریک جرم هستیم. قاعده کار این است. تمام برنامه‌های خود را بر اساس این گذاشتیم که حلا و آینده را ببینیم. خیلی در نبش قبر گذشته نیستیم که ببینیم چه کسی چه کاری کرده است و گردن آنها بیندازیم که آنها ضعیف کار کردند. ما پذیرفتیم و آمدیم. اعتقاد به اصلاح داریم نه حذف! در زمینه‌هایی مثل خودروسازی اعتقاد داریم قابل اصلاح است اما کمک همه را می‌خواهیم و به تنهایی نمی‌توانیم. هم مصرف‌کننده باید کمک کند، هم تولیدکننده باید پای کار بیاید و همراه شود. شما که در ایدرو هستید می‌دانید سهام وزارت صنعت چقدر از خودروسازی است. 14 به 17 است اما همه دود در چشم وزارت صمت می‌رود.

اما آدم شما در آنجا مدیر می‌شود.

ما مدیر عامل را انتخاب نمی‌کنیم. سی هیات مدیره انتخاب می‌کنیم که با توجه به سهام ما مشخص است. این که امروز بخواهیم بگوییم مسئولیت این با ما نیست، این چنین نیست. مسئولیت این مستقیم با ما است و ما باید اصلاح کنیم ولاغیر! این که فرار روبه جلو نسبت به مشکلات داشته باشیم نبوده است. در وزارت صنعت آقای رحمانی چهارچوبی قرار داده است که اگر کسی نمی‌تواند کار کند، مسئولیت نمی‌پذیرد ننشیند. بر اساس این که مسئولیت پذیرفتیم باید کار کنیم. این که بگوییم چون سهام ما این مقدار است پس مسئولیت با ما نیست، این چنین نیست. ما اصلاح می‌کنیم و با همین شرایط موجود است.

هیچ مشکلی ندارد یا کسی که دیکته نمی‌نویسد غلط هم ندارد. ولی آن که زحمت می‌کشد و غرق این کشور را دارد، فاز 17 و 18 راه بیفتد میلیون‌ها دلار در روز به نفع کشور است و عدم راه‌اندازی آن عدم نفع کشور است چون میدان مشترک قطر می‌برد. اینها را چه سازوکاری دارید؟ من در جلسه شورای امنیت به دوستان گفتم برای فعالیت خود از کمیته ویژه مجوز می‌گرفتیم، بچه‌هایی که در کمیته ویژه بودند در دولت آقای روحانی محکوم شدند. فردا این دولت عوض می‌شود وروابط با دنیا خوب می‌شود و عده‌ای دیگری می‌آیند و می‌گویند چرا این کارها را کردید؟ چه جوابی داریم بدهیم؟ اینها مشخص نشود شما نمی توانید انتظار عملکرد قوی داشته باشید.

یکی از مشکلات ما امروز این است که مدیریت به شدت ضعیف شده است یعنی جرات تصمیم ریسکی از مدیر گرفته شده است. باید برای این هم تدبیر شود. در عین این که باید نظارت شود و مدیر نباید خطا کند و در عین حال نباید جرات عمل هم از مدیر گرفته شود.

من این سوال را جواب می دهم و با توجه به این که شرایط تحریم هستیم و نباید دشمن بفهمد چه کار می‌کنیم، چون واقعاً رصد می‌کندف این منتشر نشود. ما قرارگاه رونق تولید گذاشتیم. از ابتدای سال است. در آن قوهقضائیه هست، بازرسی کل کشور هست، وزارت اطلاعات هست، رئیس قضائی هست، سپاه هست. همه اینها می‌نشینند و موضوعاتی که وجود دارد را بررسی می‌کنند. تا اینها به بطن کار نیایند و نبینند چه کارهایی باید انجام شود ... ما در تصمیم‌گیری هم از آنها نظرخواهی می‌کنیم مخصوصاً موضوعات مهم چون شرایط خاص است. من نمی‌توانم امروز به مدیر خود بگویم این کار را انجام دهید و فردا در قوه قضائیه یا بازرسی او را تنها بگذارند.

در نتیجه ما این کار را انجام دادیم. بر اساس این موارد خاص و تحریمی را وارد می‌کنیم. من موقعی که سرپرست بازرسی وزارت نفت بودم رویکرد بازرسی را عوض کردم. گفتم من از امروز این چنین بازرسی خواهم کرد. آن مدیرانی که تصمیم نگرفتند را بررسی کنیم که چقدر از عدم تصمیم آنها ضرر کردیم. ضمن این که کسی اگر تخلفی کرده بررسی می‌کنیم اما کاری نکنیم بابت تصمیم مدیران ما یکی پس از دیگری به سمتی بروند که تصمیم نگیرند چون مملکت دچار چالش می‌شود.

عبارت معروفی از آقای زنگنه هست که می‌گویند من برای جمهوری اسلامی می‌میرم ولی زندان نمی‌روم. دقیقاً همین است.

ما باید در این وادی برویم مدیرانی که تصمیم می‌گیرند در شرایط فعلی که شکست نخوریم را نباید دچار ترس کنیم. شجاعت تصمیم‌گیری آنها را باید از دست آنها نگیریم. این را بدانید که در وزارت صنعت کارهایی انجام می‌دهیم و حتی هر سی روز یک بار دو خودروساز، آقای سراج، بازرسین مربوطه و وزیر می‌نشینیم و با هم حرف می‌زنیم. چرا باید پشت تریبون با هم حرف بزنیم؟ در اتاق با هم حرف می‌زنیم. اگر تخلفی وجود دارد همین جا اصلاح کنیم. اینها را جهت اطلاع عزیزان بیان می‌کنم چون واقعاً متوجه شوند چه کار می‌کنیم این اتفاقات رخ نمی‌دهد.

خیلی ممنونم.

از شما ممنونیم که وقت زیادی گذاشتید. ان‌شاالله این تعاملات مستمر باشد. من اعتقاد دارم سوالات خود را در جلسه مشترکی که برگزار می‌کنیم بپرسید که جلسه چالشی خوبی شود تا شفاف شود چه کسی چه مسئولیتی دارد. بانک مرکزی یک هدف دارد، من یک هدف دارد، وزارت جهاد یک هدف دارد یا همه یک هدف داریم. من فکر می‌کنم همه یک هدف داریم.

برخی مسائل فقط مربوط به شما است.

در جلسه ابتدای کار قرار بر این شد من اگر بخواهم امروز درباره بازار و بحث بازار صحبت کنم، جهاد کشاورزی و جهاد چیز دیگری می‌گویند، بیایند با هم صحبت کنیم. در خودروسازی سهام ما 14 و 17 است ولی ما جوابگو هستیم. ما مسئولیت داریم و فرار از مسئولیت نداریم و باید اصلاح شود. استارت این اصلاح هم خورده شده اما خواهش می‌کنم این هم منتشر نشود ولی شما بدانید که وقتی آمدیم ...