به گزارش تابناک، ایسنا به نقل از تک اکسپلوریست نوشت: مدت‌ها است یک سوال ذهن دانشمندان را درگیر کرده است و آن این است که میدان مغناطیسی زمین با چه سرعتی می‌تواند تغییر کند. میدان‌های مغناطیسی زمین به طور معمول هر ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزاره تغییر می‌کنند. هزاره یک "یکا" یا "واحد زمانی" است که برابر با هزار سال است. با این حال میدان مغناطیسی سیاره زمین تاکنون بیش از دو برابر مدت ذکر شده ثابت مانده است و آخرین وارونگی مغناطیسی در حدود ۷۷۳ هزار سال پیش رخ داده است.
نتایج یک مطالعه جدید اطلاعات بهتری از وقایع ژئوفیزیکی که منجر به رخ دادن این پدیده می‌شود، ارایه داده است. این مطالعه توسط دانشمندان موسسه ملی تحقیقات قطبی (NIPR) انجام شده است. به گفته دانشمندان، وارونگی ژئومغناطیسی "Matuyama-Brunhes" یکی از پدیده‌های دیرینه مغناطیس‌شناسی است که بسیار مورد مطالعه قرار گرفته است.
سوابق زمین شناسی وارونگی ژئومغناطیسی "Matuyama-Brunhes"، توسعه یک مدل قدیمی برای توالی‌های رسوبی و آتشفشانی را تسهیل می‌کند و به رمزگشایی پویایی میدان مغناطیسی زمین کمک می‌کند.
چنین وارونگی‌هایی، قطب‌های مغناطیسی سیاره را عوض می‌کنند که این موضوع می‌تواند پیامد‌هایی برای زندگی گیاهان و حیوانات داشته باشد.
"یوکی هاندا" (Yuki Haneda)، محقق این پروژه از موسسه ملی تحقیقات قطبی (NIPR) گفت: پیشتر محققان در مطالعات قبلی نمونه‌های گرفته شده از جریان‌های گدازه را مورد بررسی قرار داده‌اند و تصویر خوبی از لحظات تاریخ ژئوفیزیک ارایه داده‌اند.
با این حال، توالی‌های گدازه به دلیل ماهیت فوران‌های پراکنده، نمی‌توانند سوابق مغناطیسی مداوم را ارایه دهند. در این مطالعه ما نمونه‌های جدیدی را جمع آوری کردیم و تجزیه و تحلیل‌های مغناطیسی سنگ‌های باستانی بخش چیبا در ژاپن را برای بازسازی توالی کامل وارونگی ژئومغناطیسی Matuyama-Brunhes آغاز کردیم.
محققان نتیجه گرفتند که میدان ژئومغناطیسی زمین حداقل ۱۰ هزار سال قبل از تغییر جهت مغناطیسی در ۷۷۳ هزار سال پیش، ناپایدار شده است. علاوه بر این، این یک روند وارونگی کامل است که حداقل ۲۰ هزار سال به طول انجامیده است.
هاندا گفت: داده‌های ما یکی از دقیق‌ترین اطلاعات دیرینه مغناطیس‌شناسی در طول وارونگی ژئومغناطیسی Matuyama-Brunhes است که بینشی عمیق در مورد مکانیسم وارونگی ژئومغناطیسی ارایه می‌دهد. در آینده، دانشمندان با استفاده از میکرو فسیل دریایی و داده‌های موجود در نمونه‌های آنها، تعیین خواهند کرد که چگونه وارونگی ژئومغناطیسی بر پلانکتون و گیاهان تأثیر می‌گذارند.
