به گزارش «تابناک»؛ روزنامه‌های امروز شنبه ۲۳ اسفندماه در حالی چاپ و منتشر شد که بیانات رهبر انقلاب در روز عید مبعث درباره اسلام سیاسی و تاکید بر امیدآفرینی جوانان و گزارش‌هایی از تحرکات انتخاباتی گروه‌های مختلف سیاسی از یک سو و اما و اگر‌های سفرهای نوروزی و اظهارنظر‌های متناقض درباره سفر نوروزی و وضعیت احتمالی کرونا از دیگر سو در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.
آرمان ملی با چاپ تصویری از سیدحسن خمینی و فراخوان برای حضور او در انتخابات ۱۴۰۰ نیز یک گمانه زنی انتخاباتی را در صفحه خود به صورت ویژه برجسته کرده است.
در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور میکنیم؛
ضرورت تغییرات اساسی در دولت آینده
حسین راغفر اقتصاددان طی یادداشتی با عنوان ضرورت تغییرات اساسی در دولت آینده در آرمان ملی نوشت: عملکرد سال ۹۹ شاید یکی از بدترین عملکرد‌های سال‌های پس از انقلاب باید ارزیابی شود و عمده علت آن را هم باید به سیاست‌های دولت و بانک مرکزی ارجاع داد و اینکه چگونه دولت به کمک مجلس عملا افزایش بی‌سابقه‌ای در قیمت ارز ایجاد کردند که هزینه‌های آن فقط منوط به امسال نبود بلکه عدم تعادل‌هایی که در حوزه‌های اقتصاد ایجاد می‌شود سال‌ها با کشور خواهد بود. همزمان هم علاوه بر تاثیر منفی سیاست‌های اقتصادی دولت به‌ویژه سیاست‌های پولی و کاهش ارزش پول ملی یا به عبارتی افزایش قیمت ارز، بودجه‌ای است که برای سال آینده تنظیم شده که خود مصیبت دیگری است که حتی اگر در مجلس هم مصوب شود، به جهات مختلف نمی‌تواند عملیاتی شود و به احتمال زیاد هم با کاستی‌های درآمدی بزرگی روبه‌رو خواهیم بود و عملا خیلی از برنامه‌هایی که دولت پیش‌بینی کرده، محقق نخواهد شد، به‌خاطر اینکه درآمد‌ها محقق نخواهد شد.
اما اینکه سال آینده چه اتفاقی خواهد افتاد؟ باید گفت به‌طور معمول ما در سال انتخابات یک رکود عمیق داریم، چون همه منتظر تغییر دولت به‌خصوص در دوره دوم دولت‌ها خواهند بود. اما اینکه چشم‌اندازی در سال آینده وجود دارد، بستگی به اینکه چه کسی رئیس‌جمهور شود، دارد. آنچه به‌عنوان چشم‌انداز متعارف می‌بینیم، هیچ‌کدام از مدعیان همیشگی راه‌حلی برای خروج کشور از بحران‌های کنونی ندارند و حداکثر حافظ منافع اولیگارشی صاحبان قدرت و ثروت در کشور خواهند بود، مگر اینکه واقعا یک تغییر اساسی چشمگیر در چشم‌انداز‌های اقتصادی کشور و جهت‌گیری‌های آن در ابتدا آغاز شود که آن‌وقت نتایج آن را باید در اصلاح نظام مالیاتی، اصلاح نظام پولی و اصلاحات نظام بانکی جست‌وجو کرد. در آن صورت می‌توانیم به اینکه در وضع اقتصادی کشور یک تفاوت‌های جدی صورت بگیرد، امیدوار باشیم؛ البته نگاهی به بیرون مرز‌ها ندارم و از قضا فکر می‌کنم به جای اینکه مردم را به یک مسائلی که بیشتر با حدس و گمان روبه‌روست، امیدوار کنیم باید توجه آن‌ها را معطوف ظرفیت‌های تولید در داخل بکنیم، ولو اینکه منابع کشور هم آزاد شود، حداکثر یک مُسَکن موقت است، اما به دلیل کج‌روی‌های اقتصاد ایران مجددا با مشکلات جدی که در ساختار کنونی موجود است، روبه‌رو خواهیم شد؛ بنابراین نکته نخست اینکه امیدواری به تغییر جهت‌گیری دولت جدید آمریکا نسبت به ایران حداقل در سال‌های پیش رو ندارم و دوم اینکه، ما نباید نگاهمان به خارج از کشور باشد، بلکه بیشتر باید به ظرفیت‌های فوق‌العاده زیادی که کشور دارد و در اثر بی‌توجهی به مردم و فقط پاسداری از منافع صاحبان سرمایه‌های تجاری و مالی و حفظ منافع اولیگارشی در ایران شکل گرفته، توجه کنیم. والا این وضع اصلاح نخواهد شد، مگر اینکه یک تغییر جهت اساسی در رویکرد کشور به اقتصاد و سیاست‌های اقتصادی دهیم که همانا توجه به مردم و ایجاد اشتغال کامل در داخل است که در این‌صورت آن‌وقت می‌شود سیاست‌هایی که شکل خواهد گرفت، معطوف به ایجاد شغل در داخل کشور کرد.
ما ظرفیت‌های بسیار بزرگی برای سرمایه‌گذاری در داخل داریم، ضمن اینکه منابع کافی هم در اختیار داریم، منتها این منافع متاسفانه فقط به جیب گروه‌های خاصی وارد می‌شده و قطعا در برنامه‌ریزی کشور باید حفظ منافع عموم مردم و کاهش هزینه‌های غیرضرور جامعه لحاظ شود. همچنین افزایش درآمد‌های مالیاتی که به‌تن‌هایی قادر است بدون فروش یک لیتر نفت، می‌شود همه منابع بخش عمومی را از مالیات حاصل کرد. این اتفاقی است که در همه دنیای صنعتی رخ می‌دهد و کشورهای صنعتی با فروش منابع طبیعی، مخارج خود را تامین نمی‌کنند بلکه از طریق رونق اقتصادی و کسب درآمد‌ها از فعالیت‌های اقتصادی در داخل است که هزینه‌های بخش عمومی تامین شود؛ و البته آرزو می‌کنم امیدوار هستم که با یک تغییر جهت جدی در سال آینده این اتفاق رخ دهد.
مشکلات سلامت جامعه را به گردن مردم نیاندازید
جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با عنوان جان مردم، در گرو بی‌تدبیری نوشت: بخش عمده‌ای از عوارض مربوط به ویروس کرونا به عدم قاطعیت مسئولین مبارزه با این بیماری باز می‌گردد. بخش دیگری نیز به عدم التزام به اجرای دقیق تصمیمات ستاد ملی مبارزه با کرونا مربوط می‌شود. با این حال حضرات مسئولین بهداشتی کشور همواره مردم را مقصر ادامه بیماری کرونا و گسترش آن در کشور قلمداد می‌کنند.
واقعیت براساس آنچه در یک سال گذشته تجربه شده این است که مردم بیش از ۸۰ درصد از تصمیمات مسئولین را به اجرا درآورده‌اند و به جرات می‌توان گفت همراهی مردم با مسئولین برای مبارزه با کرونا از نمره بالایی برخوردار است. آنچه در این میان مشکل‌آفرین است، بی‌تصمیمی‌ها و بی‌عملی‌هایی است که در طول یکسال گذشته مشاهده شده است.
راه درست این است که مسئولین ستاد ملی مبارزه با کرونا به طور مشخص درباره سفرهای نوروزی تعیین تکلیف کنند که البته با توجه به وضعیت موجود و گسترش ویروس انگلیسی کرونا در بسیاری از نقاط کشور ممنوعیت مطلق سفر در تعطیلات نوروز بهترین تصمیم خواهد بود. در غیر این صورت خودِ سفرهای نوروزی عامل جدیدی برای گسترش هرچه بیشتر کرونا و پدید آمدن موج دیگری از کرونا خواهد بود. خواهش و تمنا و التماس مسئولین از مردم نیز به هیچ وجه کارساز نخواهد بود. اصولاً در مسائل مربوط به سلامت و آنچه به جان مردم مربوط می‌شود، تعارف کردن و التماس و تمنا جایگاهی ندارد. مسئولان سلامت مردم موظفند به آن‌گونه که منطبق بر نفع مردم است و جان مردم را حفظ می‌کند تصمیم بگیرند و قرارگاه عملیاتی ستاد نیز موظف است بدون ذره‌ای مسامحه این تصمیم را اجرایی کند.
هیچ مسئولی حق ندارد مشکلات پدید آمده برای سلامت جامعه و جان مردم را به گردن مردم بیاندازد. حتی در مواردی که بعضی از مردم در زمینه حفاظت از سلامت خود و عمل نکردن به دستورالعمل‌های بهداشتی کوتاهی کنند، در چنین مواردی نیز این مسئولین هستند که مقصر تلقی می‌شوند، زیرا مسئولین وظیفه دارند ترتیبی اتخاذ کنند که کسی نتواند در زمینه سلامت کوتاهی کند و جان خود و دیگران را به خطر بیاندازد. این، اشتباه است که تصور شود مسئولین بهداشتی فقط موظف به توصیه هستند. آن‌ها علاوه بر توصیه باید مقررات سختگیرانه‌ای برای حفظ سلامت و جان مردم وضع کنند و در زمینه اجرایی کردن این مقررات بسیار جدی باشند. اگر به این وظیفه عمل شود قطعاً سال ۱۴۰۰ به خواست خدا سال ریشه‌کن شدن کرونا در ایران عزیز خواهد بود.
هراس افکنی از حضور شخصیت نظامی در پاستور
محمد صفری طی یادداشتی با عنوان هراس افکنی از حضور شخصیت نظامی در پاستور در سیاست روز نوشت: مشارکت مردم در این انتخابات با توجه به شرایط موجود کشور از اهمیت زیادی برخوردار است و پس از آن انتخاب فردی که بتواند مشکلات بجا مانده از دولت دوازدهم را حل کند دو مؤلفه مهم است.
برای ریاست جمهوری بعدی فردی نیاز است که توانایی اقدام و عمل را داشته باشد و با برنامه‌های خود معضلات و مشکلات اقتصادی را که به اقشار جامعه فشار وارد می‌کند حل کرده و در جهت پیشرفت و رفاه کشور گام بردارد.
مهمترین نکته‌ای که در انتخاب ریاست جمهوری بعدی مردم باید آن را در نظر داشته باشند، این است که نگاه به خارج برای حل مشکلات را به حداقل رسانده یا اصلاً چشمداشتی به بیگانه نداشته باشد.
ایران از لحاظ منابع طبیعی، نیروی کار، دانشمندان مبتحر، صنعت و کشاورزی در منطقه سرآمد است و کافی است که یک دولت انقلابی و جهادی بر سر کار بیاید تا بتواند ظرفیت‌ها را فعال کرده و باعث رونق اقتصادی و بهبود معیشت جامعه شود.
در این میان برخی در داخل و ایضاً رسانه‌های خارجی فارسی زبان سعی دارند با تزریق نگرانی از روی کار آمدن یک فرد با سابقه نظامی در جایگاه ریاست جمهوری، مردم را نسبت به خطر حضور چنین دولتی در کشور بیم دهند.
هراس افکنی در این زمینه را تنها می‌توان اینگونه استدلال کرد که دلواپسان نسبت به روی کار آمدن شخصیتی با سابقه نظامی باعث خواهد شد که ناتوانی‌ها، ضعف‌ها، بی‌تدبیری‌ها و هرآنچه که تاکنون باعث بیشتر شدن مشکلات کشور بوده است نمایان‌تر شود.
رئیس جمهوری که سابقه نظامی دارد، توانایی‌ها و توانمندی‌های خود را در عرصه نظامی و دفاعی نشان داده است تا جایی که حتی مردم ایران اسلامی نیز اعتقاد دارند نیرو‌های نظامی ایران در زمینه پیشرفت‌های نظامی و دفاعی با وجود تحریم‌های سخت توانسته‌اند به دستاورد‌های بزرگی برسند که باعث امنیت برای کشور شده و دشمن را از فکر اقدام نظامی پشیمان کرده است.
مردم می‌گویند اگر در زمینه نظامی و دفاعی فرماندهان و نیرو‌های مسلح توانسته‌اند به اندازه‌ای از پیشرفت دست یابند که حتی دشمن به آن اعتراف می‌کند؛ چرا دولت و دولت‌ها نمی‌توانند حتی ذره‌ای از اقداماتی که نیرو‌های مسلح انجام داده‌اند در بخش مدیریتی خود انجام دهند؟
حضور یک شخصیت با سابقه نظامی در جایگاه ریاست جمهوری را باید مغتنم شمرد و نسبت به آن در داخل ایجاد نگرانی نکرد.
آیا اگر شخصیتی، چون سردار شهید حاج قاسم سلیمانی در جایگاه ریاست جمهوری قرار می‌گرفت، برای کشور نامناسب بود؟
قطعاً وجود چنین شخصیتی برای کشور، مردم و انقلاب دارای دستاورد‌های بزرگی می‌شد همانگونه که شهید سلیمانی در مقام فرماندهی نیروی قدس سپاه توانست کشور را از شر تبعات گروه‌های تروریستی و تهدیدات آمریکا و صهیونیست‌ها نجات دهد.
ظرفیت یک فرمانده نظامی به خاطر ویژگی‌هایی که دارد و افراد عادی از آن‌ها بی‌بهره هستند، می‌تواند منشأ تحولات بزرگی در کشور شود.
اگر مردم تا پیش از این نسبت به چهره‌های نظامی اقبال نشان نمی‌دادند، اما که اکنون قابلیت‌های چنین افرادی در عرصه نظامی برای آن‌ها نمایان‌تر شده است و البته در کنار آن باید به عملکرد و مدیریت چهره‌هایی که تاکنون رئیس جمهور بوده، اما در طول دو دوره ریاست جمهوری نتوانستند ایران، مردم و انقلاب را به اهداف اصلی خود برسانند اشاره کرد.
مردم اکنون به دو دوره ریاست جمهوری دولت تدبیر و امید می‌نگرند و به وعده‌های داده شده نگاه می‌کنند. وعده‌هایی که قرار بود همه مشکلات را حل کند، اما چه اتفاقی افتاد؟!
مردم اکنون هوشیارتر از گذشته تجربه ریاست جمهوری و دولت‌های پیشین را در کارنامه دارند و می‌دانند که اگر بخواهند بار دیگر به چنان افرادی رأی بدهند نباید توقع گشایش و رونق در اقتصاد و معیشت کشور را داشته باشند.
باید توجه داشت که نظامیان جمهوری اسلامی ایران با نظامیان دیگر کشور‌ها تفاوت‌های زیادی دارند که این تفاوت‌ها از جنبه مثبت است.
برخی القا می‌کنند که با ورود یک شخصیت نظامی به پاستور، قرار است حکومت نظامی تشکیل شود در حالی که اگر نظامیان در جمهوری اسلامی با نظامیان دیگر کشور‌ها تفاوت نداشتند، از قدرت خود برای اعمال نفوذ و تأثیر استفاده می‌کردند.
نظامیان در ایران اسلامی چه در سپاه و چه در ارتش، در کنار مردم برای مردم و انقلاب و کشور فداکاری می‌کنند و در برهه‌های گوناگون نیز مردم طعم خدمات نیرو‌های مسلح را چشیده‌اند. مردم یک بار گزینه شخصیت فردی با سابقه نظامی را انتخاب کنند خواهند دید که تغییرات مثبتی اتفاق خواهد افتاد.
حضور شخص نظامی به عنوان کاندیدا فی نفسه با اصول بنیادین دمکراسی در تضاد است. شخصیت های نظامی نگاهی سلسله مراتبی دارند و این با نگاه بنیادین دمکراسی برای بخش اجرایی که همه انسان هارا برابر در نظر می گیره کاملا فرق داره. 
کشور ما نیاز به نظم دارند. 
