به گزارش «تابناک»، عیسی بزرگ‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به صادرات آب معدنی و تاثیرات آن بر زیست‌بوم کشور، اظهار کرد: حجم آب معدنی که از کشور خارج می‌شود در قیاس با آب شرب بسیار محدود است به‌طوری که نمی‌توان نام صادرات آب را روی آن گذاشت، ضمن اینکه برای این موضوع نیز تدابیری لحاظ می‌شود.
وی با بیان اینکه آب معدنی از منابعی تامین می‌شود که در آن مناطق منابع آب کافی وجود دارد، گفت: به‌طور مثال در صورتی اجازه برداشت آب معدنی در یک چشمه به یک سرمایه‌گذار داده می‌شود که در آن منطقه مشکل پایداری محیط زیستی وجود نداشته باشد، در این شرایط مشکلی برای براداشت آب نیست.
به گفته سخنگوی آب زمانی که سرمایه‌گذار درخواست می‌دهد که با احداث یک کارخانه و ایجاد اشتغال کار را پیش ببرد و در آن منطقه نیز مشکلی از نظر منابع آبی و محیط زیستی وجود نداشته باشد با این مساله موافقت به عمل می آید.
بزرگ‌زاده اظهار کرد: با توجه به اینکه این موضوع مشمول فشارهای سیستمی نمی‌شود و با تاب آوری اکوسیستمی کشور تداخل ندارد، از نظر ما مانعی برای صادرات آب معدنی نیست.
به‌گزارش ایسنا، برآوردها نشان می‌دهد صادرات آب‌های بسته‌بندی در سال کمتر از ۲ میلیون دلار است که رقم بسیار کمی محسوب می‌شود.
از اول به جای هندوانه و سایر محصولات کشاورزی آب معدنی صادر می کردید که ضررش از صادرات محصولات کشاورزی کمتره و الا هیچ سودی برای یه سرزمین کم آب نداره. تو شهر ما کلی کشمش تیزابی تولید میشه که واسه تولید هر تنش بالغ بر 500 تن آب مصرف میشه. حالا یه کیلو کشمش رو صادر کنی 100 هزار تومن سودش بیشتره یا 500 لیر آب رو به صورت آب معدنی صادر کنی؟؟؟ تازه محصول کشاورزی رو باید سرما نزنه و باقیمانده سمومش در حد مجاز باشه و ...