هفته‌نامه «اکونوميست» چاپ لندن در شماره 11 ژوئيه خود مطلبي را به آزمايش موشکي اخير ايران و تاثير آن بر شرايط منطقه اختصاص داده است.
در اين مقاله که با عنوان «ورود به شهري نزديک شما؟ لطفا خيلي وحشتزده باشيد» چاپ شده آمده است که آمريکا و اسرائيل بارها به شکلي تلويحي به امکان دست زدن به عمليات نظامي براي متوقف کردن فعاليت احتمالي ايران در زمينه ساخت تسليحات اتمي اشاره کرده‌اند اما سروصداهاي اخير ممکن است جدي تر از پيش باشد.
اکونوميست مي‌افزايد که ظهور مجموعه‌اي از عوامل مختلف از جمله گسترش برنامه غني‌سازي اورانيوم در ايران، تزلزل در تلاش‌هاي ديپلماتيک براي متوقف کردن آن، پايان حيات دولت کنوني آمريکا و عصبي شدن اسرائيل باعث تشنج بيشتر فضاي موجود شده و برخي بر اين باور هستند که اگر رزمايش‌هاي اخير اسرائيل، آمريکا و ايران و همچنين احتمال رد جديدترين مشوق‌هاي بين المللي براي توقف فعاليت اتمي ايران را هم به عوامل تنش زاي موجود بيافزاييم، ممکن است به زودي شاهد جرقه‌هاي جنگ باشيم.
اين نشريه يادآور مي‌شود که روز 9 ژوئيه، تلويزيون ايران شليک آزمايشي 9 موشک را نشان داد در حالي که روز قبل از آن، نماينده آيت‌الله خامنه‌اي در نيروي دريايي سپاه پاسداران تهديد کرده بود که اگر ايران هدف حمله قرار گيرد، تل آويو و کشتي‌هاي آمريکايي در خليج فارس را به آتش خواهد کشيد و «به منافع حياتي آمريکا در سرتاسر دنيا» حمله خواهد کرد.
اکونوميست مي‌نويسد که اقدامات و اظهارات ايران واکنشي به اقدام اسرائيل در «نمايش بازوي بلند ارتش اين کشور» بود که در ماه گذشته، يک رشته تمرين‌هاي نظامي را با شرکت يکصد جت جنگي به اجرا گذاشت که ظاهرا هدف از آن، کسب آمادگي براي دست زدن به بمباران هدف‌هايي در فواصل دور بود.
به نوشته اين هفته نامه، مشاهده پرواز هلي کوپترهاي اسرائيلي تا مسافت هزار و دويست و نود کيلومتري، يعني در حدود فاصله اسرائيل تا ايران، و اجراي تمرين نجات خلباناني که در دريا سقوط کرده‌اند باعث شگفتي ناظران غربي شد در حاليکه برخلاف معمول، اسرائيل اين تمرين نظامي را به جاي ترکيه، با يونان انجام داد، شايد به اين دليل که ارتش يونان همان نوع موشک‌هاي ضدهوايي روسي را در اختيار دارد که ايران اخيرا تعدادي از آنها را خريداري کرده است.
اکونوميست مي‌افزايد که همزمان، شناورهاي آمريکايي، بريتانيايي و بحريني نيز در تمرين‌هاي مشترک حفاظت از تاسيسات گاز و نفت در منطقه خليج فارس شرکت داشته‌اند که به نظر مي‌رسد واکنشي نسبت به تهديد اخير ايران در مورد بستن تنگه هرمز و هدف قرار دادن کشورهاي همسايه در صورت حمله آمريکا بوده است.
بلوف يا تهديد واقعي؟
با توجه به چنين شرايطي، اکونوميست مي‌پرسد که آيا به نمايش گذاشتن جنگ طلبي واقعا به معني احتمال بيشتر دست زدن به اقدام نظامي است و در پاسخ مي‌نويسد که اخيرا محمود احمدي نژاد، رئيس جمهور ايران، حمله به ايران را "يک شوخي خنده آور" توصيف کرد.
اين هفته نامه در ادامه مي‌نويسد که واقعا ممکن است اسرائيل مشغول بلوف زني و تهديد با چماقي بزرگ باشد تا بر جاذبه مشوق‌هايي که گروه 1+5 به ايران وعده داده است بيافزايد اما نکته اصلي اين است چه اقدامات اسرائيل ايران را متوحش کرده باشد و چه نکرده باشد، قطعا کشورهاي ديگر را مضطرب ساخته است.
احمدي‌نژاد حمله نظامي به ايران را شوخي دانسته است
اکونوميست يادآور مي‌شود که اين هفته، شرکت فرانسوي توتال اعلام داشت که به دليل مخاطرات موجود، از سرمايه گذاري در ايران منصرف شده و يکي از مقامات ارشد دولت بريتانيا نيز احتمال حمله اسرائيل به ايران را 30 درصد ارزيابي کرد در حالي که شرايط کنوني از نظر درياسالار مايک مولن، رئيس ستاد مشترک ارتش آمريکا، تا آن حد نگران کننده بود که علنا اظهار دارد که درگيري آمريکا در يک جنگ ديگر (در کنار افغانستان و عراق) فشار و چالشي شديد را در پي مي‌آورد و عواقب آن قابل پيش بيني نخواهد بود.
ژنرال مولن در اين مورد که آيا ممکن است آمريکا به تنهايي عليه ايران وارد عمل شود، گفت خاورميانه يکي از مناطق بسيار بي ثبات جهان است و لزومي ندارد که بي ثبات تر شود.
اکونوميست مي‌نويسد که يکي از عوامل غيرقابل پيش بيني در وضعيت کنوني اين است که ايران تا چه‌اندازه به ساخت اسلحه اتمي نزديک شده است (هر چند ايران همواره داشتن چنين منظوري را تکذيب کرده)؟
اين هفته نامه مي‌نويسد که به گفته کارشناسان غربي، ايران تا کسب توانايي ساختن بمب اتمي فاصله‌اي طولاني دارد و آمريکاييان نيز تخمين زده‌اند که جمهوري اسلامي تا پايان سال 2009 و شايد هم دست کم تا پنج سال ديگر قادر به ساخت تسليحات اتمي نباشد.
به نوشته نشريه بريتانيايي، مقامات اسرائيلي چنين خونسرد نبوده‌اند هرچند با تمام شاخ و شانه کشيدن ها، همچنان تاکيد داشته‌اند که راه حل ديپلماتيک را به راه حل نظامي ترجيح مي‌دهند.
زمان مناسب براي حمله اسرائيل
اکونوميست مي‌نويسد که در عين حال، هنوز هم ممکن است برخي ملاحظات سياسي نظامي باعث شود اسرائيل به تنهايي، و به زودي، وارد عمل شود.
اين هفته نامه در توضيح اين ملاحظات مي‌نويسد که به زودي دوره رياست جورج بوش، که با اسرائيل روابطي بسيار دوستانه داشت، خاتمه مي‌يابد و امکان دارد باراک اوباما به رياست جمهوري آمريکا برسد، و او کسي است که اگرچه وعده داده به «هر اقدامي» براي جلوگيري از دستيابي ايران به بمب اتمي دست خواهد زد اما بسياري از اسرائيليان به او اعتماد ندارند.
عامل ديگر، به نوشته اکونوميست، آغاز به کار نيروگاه اتمي بوشهر در ماه اکتبر سال جاري است که هرچند مانند تجهيزات زيرزميني غني‌سازي اورانيوم در نطنز باعث نگراني نيست، اما اگر اسرائيل در نظر داشته باشد آن را بمباران کند، لازم است قبل از انبار شدن سوخت اتمي در اين نيروگاه دست به کار شود، در حاليکه حمله هوايي به ايران تا قبل از استقرار موشک‌هاي زمين به هواي اس آ - 20 در اوايل سال 2009 بي دردسرتر خواهد بود.
در عين حال، اکونوميست به مشکلات عمليات نظامي اسرائيل عليه ايران اشاره کرده و مي‌نويسد: حتي اگر اسرائيل از محل مراکز اتمي زير زميني ايران که در نقاط مختلف پراکنده است آگاهي کامل هم داشته باشد، حمله به آنها چندان آسان نخواهد بود زيرا برخلاف حمله به رآکتور اتمي عراق در سال 1981 و حمله به تاسيساتي در سوريه در ماه سپتامبر سال گذشته، عمليات عليه ايران فاقد عنصر غافلگيري خواهد بود.
اين هفته نامه مي‌افزايد که عامل مجهول ديگر در اين مورد اين است که آيا اسرائيل بدون دريافت چراغ سبز يا لااقل چراغ زرد آمريکاييان جرات خواهد کرد به ايران حمله کند، به خصوص اينکه بدون چنين توافقي، عبور از حريم هوايي عراق، که آمريکا بر آن تسلط دارد، اقدامي بسيار خطرناک خواهد بود و همچنين، چنين عملياتي بدون مجوز آمريکاييان مي‌تواند آمريکا را گرفتار دردسرهايي در خاورميانه سازد و روابط آن کشور با اسرائيل را به خطر اندازد.
اکونوميست در عين حال مي‌نويسد، در برابر ملاحظاتي که ممکن است مانع از اقدام نظامي اسرائيل عليه ايران شود، بايد احساس دروني آسيب پذيري در اسرائيل را در نظر گرفت که نه تنها تاريخ دولت يهود بلکه آشتي ناپذيري دولت ايران به آن شدت بخشيده، دولتي که هرنوع مصالحه با «رژيم صهيونيستي» را مردود مي‌داند و بارها از محو اسرائيل سخن گفته است.
اين هفته نامه در خاتمه مي‌نويسد نمي‌توان واکنش کسي را در گوشه‌اي گرفتار آمده پيش بيني کرد و اسرائيل نيز، اگر با تهديدي عليه موجوديت خود روبرو باشد، وارد عمل خواهد شد - و اگر لازم باشد، به تنهايي چنين خواهد کرد.
