آغاز پایان: لیبی پس از قذافی
عیسی گل‌وردی
سرانجام عمر طولانی‌ترین دیکتاتوری به جای مانده از قرن بیستم به پایان رسید؛ اما این در حالی است که با مرگ دیکتاتور، ترس و امیدهای فراوانی درباره آینده لیبی پدید آمده است؛ مقاومت سرسختانه قذافی تا لحظه آخر، جنگ درونی خونینی را رقم زد که تلفات و خرابی‌های بسیار و دخالت روزافزون ناتو را به همراه داشت. 
از دیگر ثمرات این جنگ، پخش گسترده سلاح در میان مردم و قبایل است، به گونه‌ای که در آینده، بازسازی خرابی‌ها، جمع‌آوری تسلیحات و احیای ارتش، ایجاد وفاق میان قبایل و از میان بردن زمینه‌های انتقام‌جویی و عناد میان افراد و قبایل وفادار به رژیم سابق با آشتی ملی، مشارکت سیاسی و برپایی دولت وحدت ملی و جلوگیری از مداخلات ناگزیر خارجی، مهمترین چالش‌ها و مأموریت‌های شورای انتقالی به شمار خواهد آمد.
البته این خطر نیز هست که اختلاف میان قبایل ـ که خود را در اثنای جنگ با قذافی، بارها نشان داد و شاید با راهبری ناتو فروکش کرد ـ در روند تقسیم قدرت و منابع اقتصادی، زمینه‌ساز درگیری شود و با دخالت خارجی و وجود تسلیحات فراوان، کشور را به سوی جنگ داخلی و تجزیه پیش برد. حال آن که در صورت وفاق، دسترسی به درآمدهای نفتی، حسن نظر و پشتیبانی دولت‌های منطقه و جامعه بین‌المللی از شورای انتقالی و وجود افراد مجرب از نظام سابق آشنا به حکومت‌مداری در درون کادر رهبری، از مهمترین نکات مثبت در موفقیت این شورا در گذر از چالش‌های پیش روست.
همچنین جلب حمایت دولت‌های غربی و منطقه برای در دست گرفتن سفارت‌خانه‌های لیبی از نزدیک پنج ماه پیش و در اختیار گرفتن بخشی از پول‌های بلوکه شده این کشور و به دست آ‌وردن نمایندگی لیبی در سازمان ملل متحد در نزدیک به یک ماه پیش، نشان از توان بالای دیپلماتیک شورای انتقالی دارد که می‌تواند ذخیره مناسبی برای احیای نقش و جایگاه لیبی در سطح منطقه و بین‌الملل و جلب مشارکت خارجی برای تسریع بازسازی و نوسازی این کشور در آینده ای نزدیک باشد.
ناگفته نماند که پیشرفت لیبی پس از قذافی، در گرو رسیدن به فرمولی مورد توافق برای دستیابی به ثبات و استقلال سیاسی است و این مهم اکنون وابسته به درایت رهبران شورای انتقالی است؛ این سرآغاز دورانی نوین پس از پایان دیکتاتوری چهار دهه‌ای قذافی در لیبی است.
از دیگر ثمرات این جنگ، پخش گسترده سلاح در میان مردم و قبایل است، به گونه‌ای که در آینده، بازسازی خرابی‌ها، جمع‌آوری تسلیحات و احیای ارتش، ایجاد وفاق میان قبایل و از میان بردن زمینه‌های انتقام‌جویی و عناد میان افراد و قبایل وفادار به رژیم سابق با آشتی ملی، مشارکت سیاسی و برپایی دولت وحدت ملی و جلوگیری از مداخلات ناگزیر خارجی، مهمترین چالش‌ها و مأموریت‌های شورای انتقالی به شمار خواهد آمد.
البته این خطر نیز هست که اختلاف میان قبایل ـ که خود را در اثنای جنگ با قذافی، بارها نشان داد و شاید با راهبری ناتو فروکش کرد ـ در روند تقسیم قدرت و منابع اقتصادی، زمینه‌ساز درگیری شود و با دخالت خارجی و وجود تسلیحات فراوان، کشور را به سوی جنگ داخلی و تجزیه پیش برد. حال آن که در صورت وفاق، دسترسی به درآمدهای نفتی، حسن نظر و پشتیبانی دولت‌های منطقه و جامعه بین‌المللی از شورای انتقالی و وجود افراد مجرب از نظام سابق آشنا به حکومت‌مداری در درون کادر رهبری، از مهمترین نکات مثبت در موفقیت این شورا در گذر از چالش‌های پیش روست.
همچنین جلب حمایت دولت‌های غربی و منطقه برای در دست گرفتن سفارت‌خانه‌های لیبی از نزدیک پنج ماه پیش و در اختیار گرفتن بخشی از پول‌های بلوکه شده این کشور و به دست آ‌وردن نمایندگی لیبی در سازمان ملل متحد در نزدیک به یک ماه پیش، نشان از توان بالای دیپلماتیک شورای انتقالی دارد که می‌تواند ذخیره مناسبی برای احیای نقش و جایگاه لیبی در سطح منطقه و بین‌الملل و جلب مشارکت خارجی برای تسریع بازسازی و نوسازی این کشور در آینده ای نزدیک باشد.
ناگفته نماند که پیشرفت لیبی پس از قذافی، در گرو رسیدن به فرمولی مورد توافق برای دستیابی به ثبات و استقلال سیاسی است و این مهم اکنون وابسته به درایت رهبران شورای انتقالی است؛ این سرآغاز دورانی نوین پس از پایان دیکتاتوری چهار دهه‌ای قذافی در لیبی است.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱۵
نبايد قذافي را مي كشتند خليلي مسائلي پشت پرده بود كه قذافي بايد پاسخ مي داد انقلابيون ناشيگري كردند شاید هم کشتن قذافی کار انقلابیون نبود ! انقلابيون ناشيگري نكردند نقشه طراحي شده توسط آمريكاييها از قبل بود همانگونه كه براي بن لادن طرح شده بود . در آينده نيز چنين خواهد بود. پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۱۱:۴۲ - ۱۳۹۰/۰۸/۰۲
در مورد مرگ قذافی زیاد هم نباید دایی جان ناپلئونی فکر کرد. در نحوه ی بازداشت و مرگش، خودش بزرگترین نقش رو داشت. اگه به مقاومت و جنگ وگریز خانه به خانه دست نمیزد توی خیابون به دست یه آدم 18 ساله کم سواد کشته نمیشد حالا چه آمریکاییا پشتش باشن چه نباشن انقلاب آخرين و استثنائي ترين راه حلي است كه خود را تحميل مي نمايد.جامعه به معني اعم كلمه يعني ملت و دولت چنانچه بر مبناي احكام شرع و عقل و عدالت و ارزشهاي اصيل انساني شكل گرفته باشد؛ هيچگاه منجر به انقلاب نمي شود.به عبارت اخري با وجود راه حل هاي كم هزينه تر توسل به انقلاب عاقلانه نيست.خدا مي داند مردم ليبي كه اينك زير صفر قرار گرفته اند؛ تا چه حد خواهند توانست آثار منفي بجامانده از 60 سال حاكميت سلطان (18 سال )و ديكتاتور نظامي ( 42 سال) بر سرزمين خود را در كنار تبعات طبيعي سرنگوني رژيم و فقدان رهبري بلامنازع و مجرب و دلسوز با اين همه هجوم مستكبرين غربي مديريت كنند!!! با سلاماینده لیبی بستگی زیادی به اسلام گرایان افراطی دارند .اگر انها به قدرت برسند لیبی
دچار بحران می شود مانند پاکستان اما اگر
اسلام گرایان معتقد به تساهل و تسامح به قدرت برسند لیبی اینده بسیار روشنی دارد.
تحلیل تمیز اما خوش بینانه ایه. وضعیت آشفته ی لیبی همون چیزیه که ناتو میخواد تا در این آشفته بازار منافع اقتصادی خودشو جمع کنه. لیبی روی آرامش پیش از انقلابش را نخواهد دید. سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.
نظرسنجی
ترامپ به ایران پیشنهاد رسمی مذاکره مستقیم خواهد داد؟