برای ناظرانی که آرامش یک هفته پیش فضای سیاسی ایران را دیدند، شاید چندان قابل پیش‌بینی نبود که سه موضوع تنش‌زا به فاصله یک هفته بر همه مسائل دیگر کشور سایه افکند.
به گزارش «تابناک»، از یکشنبه هفته پیش که توزیع سبد کالا آغاز شد، بروز برخی مشکلات، باعث گشت که حامیان و مخالفان این اقدام دولت به مقابله رسانه‌ای با یکدیگر بپردازند. این موضوع به تدریج با تذکرات نمایندگان پرنفوذ و از جمله رئیس مجلس و نیز برخی مسئولان قضائی و نیز اقدامات دولت و از جمله تغییر وزیر مسئول اجرای این برنامه، مسئولیت‌پذیری رئیس جمهور و وعده اصلاح امور رو به سوی آرامش گذاشت.
دو روز بعد و از ظهر سه‌شنبه و پس از سخنان رئیس‌جمهور در جمع رؤسای دانشگاه‌ها در مورد «منتقدان بی‌سواد توافق ژنو»، روزنه جدیدی برای جنجال سیاسی در کشور باز شد. حساسیت موضوع هسته‌ای و تأثیرگذاری این روزهای آن بر همه شئونات زندگی ایرانی‌ها، خود را در قالب واکنش‌های گسترده به سخنان رئیس‌جمهور نشان داد.
یک روز بعد و در ساعاتی پایانی چهارشنبه، قرار بود رئیس جمهور رو در روی مردم بنشیند و گزارش کاری جدیدی از ده هفته پس از گزارش قبلی خود در قالب گفتوگوی تلویزیونی به مردم ایران بدهد.
گزارش رئیس جمهور قرار بود پس از اخبار ساعت ۲۱ شبکه اول سیما آغاز شود، ولی با تأخیر تقریبا یک و نیم ساعتی شروع شد و عملا در دقایق آغازین روز پنجشنبه پایان یافت. دلیل این دیرکرد، اختلافی اعلام شده که بین ریاست جمهوری و صدا و سیما درباره انتخاب مجریان این برنامه پیش آمده است.
در غیاب شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی خصوصی در ایران که با محدودیت‌های مشخص قانونی رو‌به‌روست، شرایط اداره و نظارت خاصی بر صدا و سیما که باید رسانه ملی باشد حاکم است؛ بنابراین، الگوی خاصی از رابطه میان رئیس جمهور و یا دیگر سران قوا یا مقامات دولتی با صدا و سیما مورد نیاز است.
از سوی دیگر، تجربه‌های پیشین نشان می‌دهد این نگاه که مجری، ابزاری در دست مصاحبه‌شونده باشد نیز، حداقل در بلند مدت چندان مورد پسند عموم مردم نیست؛ به عبارت دیگر مردم مونولوگ و سخن گفتن یک طرفه مقامات را خیلی دوست ندارند.
از همه گفت‌و‌گوهای تلویزیونی محمود احمدی‌نژاد رئیس جمهور پیشین، به جز گفت‌و‌گوهای سرد با چند مجری محدود، خاطره‌ای که در ذهن مردم مانده، پرسش‌های صریح خبرنگار اقتصادی یک خبرگزاری است که روز بعد از آن، ویدئوی آن مورد توجه و اقبال عمومی قرار گرفت.
شاید از همه برنامه‌های تبلیغاتی فردی رئیس جمهور در مبارزات انتخاباتی خرداد ۹۲ نیز، آن چیزی که در ذهن مردم مانده باشد، مباحثه ایشان با عابدینی مجری گفتوگوی ویژه شبکه دوم سیما در مورد سوابق برنامه هسته‌ای است که در آن روحانی از کلید انتخاباتی خود رونمایی کرد و در شروع موج توجه به مواضع انتخاباتی روحانی تأثیر جدی داشت.
اختلاف ریاست جمهوری با صدا و سیما ظاهرا بر سر موضوعی بوده که ارزش ایجاد معطلی یک ساعته برای کشور و جنجال‌های فراوان بعدی را نداشت و با تعیین دستورالعملی که احتمالا شورای نظارت بر صدا و سیما در جلسه عصر شنبه خود به آن خواهد پرداخت، قابل حل است.
میلیون‌ها ایرانی در شامگاه چهارشنبه و پس از آن، در شرایطی ساعت‌ها از وقت خود را به خاطر تأخیر در پخش گفتوگوی تلویزیونی رئیس جمهور و پیگیری چرایی این اتفاق در رسانه‌ها از دست دادند که در صورت توافق ابتدایی طرفین برای تصمیم‌گیری سریع‌تر و موکول کردن حل مشکل به فضایی آرام می‌توانستند وقت خود را با آرامش بیشتر صرف کار مفیدتری کنند.
می‌توان فرض کرد که طرفین از سر دلسوزی، دو سر یک طناب را به سوی خود می‌کشیده‌اند، ولی نمای بیرون این چالش در نزد افکار عمومی احتمالا چندان به سود عموم مردم نبوده است.
قدری سعه صدر از سوی دو طرف می‌توانست مانع از بروز این همه حواشی و جنجال شود، مگر اینکه با بدبینی بر این باور بود همه حاشیه‌های هفته گذشته سرپوشی بر مشکلات بزرگتری است که موضوعات اصلی برای مردم هستند و منفعت ملی را باید در آنها پیگیری کرد.
ضعف تیم رسانه ای رئیس جمهور کاملا مشهود است. 
به نظر مي رسد تيم رسانه اي رئيس جمهور کاملاً هوشيار بودند که صدا و سيما ناراحت شده است. 