فوق‌تخصص روماتولوژی علائم پارگی منیسک را بیشتر به صورت درد، ایجاد تورم در مراحل حاد، احساس قفل شدن در داخل زانو یا احساس لقی و در رفتن زانو عنوان کرد و گفت: معمولاً این بیماران قادر نیستند زانو را به طور کامل خم کنند.
به گزارش فارس، محمد مهدی امام در مورد پارگی منیسک اظهارداشت: در داخل مفصل دو منیسک وجود دارد یکی در قسمت داخل و دیگری در قسمت خارج. در واقع منیسک عضوی است که به صورت واشر بین دو استخوان مفصل زانو قرار می‌گیرد و اجازه نمی‌دهد استخوان‌ها به هم برخورد داشته باشند.
فوق تخصص روماتولوژی گفت: پارگی منیسک شایع‌ترین آسیب زانو خصوصاً در افراد ورزشکار است.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تصریح کرد: علت پارگی منیسک معمولاً حرکات ناگهانی خصوصاً چرخشی با فشار زیاد در هنگام ورزش است. این آسیب خصوصاً در افرادی که دارای ضعف منیسک هستند یا افرادی که فشار زیادی به مفصل زانو می‌آورند می‌تواند به وجود آید.
وی ادامه داد: در افرادی که به آرتروز پیشرفته زانو دچار هستند پارگی منیسک به وفور دیده می‌شود که نیاز به اقدام خاصی نیست.
فوق تخصص روماتولوژی افزود: علائم پارگی منیسک بیشتر به صورت درد، ایجاد تورم در مراحل حاد، احساس قفل شدن در داخل زانو یا احساس لقی و در رفتن زانو است و معمولاً بیماران قادر نیستند که زانو را به طور کامل خم کنند.
وی ادامه داد: نشستن در دستشویی ایرانی و انداختن زانوها بر روی هم به تشدید درد در این افراد منجر می‌شود.
استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تصریح کرد: درد پارگی منیسک در مراحل حاد به علت تورم زیاد است ولی به تدریج حتی بدون هیچ اقدام خاصی، بهبودی نسبی پیدا می‌شود اما در آسیبهای شدید به کاهش فعالیت فیزیکی بیمار منجر می‌شود چرا که با افزایش فعالیت، درد دوباره عارض می‌شود.
وی به بیماران توصیه کرد: به جای کاهش فعالیت که به بهبود درد منجر می‌شود به پزشک متخصص مراجعه کنند تا در صورت نیاز اقدامات پزشکی و درمانی سریعتر انجام شود.
فوق تخصص روماتولوژی راه تشخیص پارگی منیسک را در درجه اول معاینه توسط پزشک دانست و گفت: در صورت نیاز ام‌آر‌آی و عکس رنگی زانو تجویز می‌شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به درمان پارگی منیسک اشاره داشت و تصریح کرد: یک سوم قسمت خارجی منیسک غنی از عروق خونی است. به این قسمت ناحیه قرمز می‌گویند که پارگی این قسمت توسط خود بدن و به صورت خود به خودی ترمیم می‌شود.
امام توضیح داد: در قسمت دو سوم داخلی منیسک که ناحیه سفید نامیده می‌شود عروق خونی زیادی وجود ندارد و خصوصاً پارگی در این نواحی ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.
وی افزود: در صورتی که پارگی منیسک کوچک باشد نیاز به اقدام خاصی نیست و با درمان‌های دارویی و انجام "رایس" یعنی استراحت، استفاده از یخ به صورت متناوب در منطقه مبتلا در موارد حاد و فشار که منجر به بهبودی تورم ناحیه مبتلا می‌شود و حتی استفاده از بانداژ پلاستیکی و آتل برای ایجاد فشار و الویشن جهت کاهش تورم در موارد حاد، کمک کننده است؛ البته استفاده از داروهای ضد التهاب نیز معمولاً مفید است.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به پارگی منیسک در درجات پیشرفته اشاره کرد و گفت: افرادی که پارگی منیسک پیشرفته دارند و این امر به قفل‌شدگی یا خالی شدن زانو منجر می‌شود، ممکن است نیاز به اصلاح آرتروسکوپی آسیب مینیسک از طریق جراحی باشد که در موارد مزمن بهتر است این جراحی ظرف 6 ماه اول آسیب انجام شود.
امام ادامه داد: اطلاعات جدید نشان می‌دهد اصلاح آسیب موارد مزمن ممکن است چندان کارساز نباشد مگر با نظر پزشک مربوطه.
فوق تخصص روماتولوژی افزود: استفاده از فیزیوتراپی و تقویت عضلات اطراف مفصل و خصوصاً استفاده صحیح از زانو و پرهیز از خم کردن شدید زانو و بالا و پایین رفتن از پله و دو زانو و چهارزانو نشستن می‌تواند کارساز باشد؛ همچنین استفاده از دستشویی ایرانی توصیه نمی‌شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی خاطرنشان کرد: در پارگی مزمن منیسک استفاده از سلول‌های بنیادین و تزریق پلاسمای غنی از پلاکت به صورت ایزوله یا همراه با جراحی آرتروسکوپی انجام شده که با نتایج مثبتی در بعضی از بیماران همراه بوده است ولی نیاز به تحقیقات گسترده‌تری دارد.
