حمایت برخی رسانه‌ها از فیلم‌های خلاف ایدئولوژی‌شان؛
پوست خربزه زیر پای مدیران سی و چهارمین جشنواره فجر
به نظر می‌رسد، تمرکز بر حواشی اعتراضات برخی سینماگران در بخش‌های خبری و برخی رسانه‌ها که منشأ اعتراض را ذکر نمی‌کنند، در همین راستا قابل ارزیابی باشد و آن گونه که تصور می‌شود، منافع ملی برای برخی رسانه‌ها جزو اولویت‌های نخست نیست؛ رسانه‌هایی که از کمبود حاشیه در این دوره از جشنواره نگرانند.
برخی رسانه‌های مکتوب و آنلاین در کنار برخی بخش‌های خبری تلویزیون، در حالی از عدم حضور برخی فیلم‌ها در جشنواره سخن به میان می‌آورند و گاه با دید نقد به این غیبت می‌نگرند که عمده آثار ذکر شده، با ایدئولوژی سازندگان این برنامه‌ها به شدت در تناقض است و به همین دلیل، به نظر می‌رسد باید در صداقت این نقدها تردید داشت.
به گزارش «تابناک»، در فاصله بیست روز تا آغاز جشنواره فیلم فجر، به روال معمول چنین ایامی، شایعات فراوانی منتشر می‌شود که حکایت از افزوده شدن برخی فیلم‌ها به ترکیب آثار راه یافته به این رویداد دارد، ولی محمد حیدری، دبیر جشنواره سی و چهارم تاکنون قواعد بازی را با افزودن آثار تازه بر هم نزده است؛ رویکردی که انتظار می‌رود تا انتهای جشنواره استمرار داشته باشد.
در این شرایط، عدم راهیابی برخی فیلم‌ها و همچنین تردیدها درباره حفظ برخی فیلم‌ها در جشنواره ـ که عمدتاً ویژگی مشترکشان، خطوط قرمز معمول است ـ با نقدهای همراه شده که در نوع خود بی‌سابقه است. این بی‌سابقه بودن نقدها نه به دلیل اعتراض به عدم حضور برخی فیلم‌هاست، زیرا این نقدها به رغم غیرحرفه‌ای بودن طبیعی است اما آنچه این نقدها را بی‌سابقه می‌کند، رسانه‌های مطرح کننده این نقدها هستند.
در روزهای اخیر برخی بخش‌های خبری، که عمدتاً به انتقاد از سینما مشغول هستند و برخی رسانه‌ها که به شدت به نقد فیلم‌های سینمایی می‌پردازند، اقدام به حمایت از این فیلم‌های سینمایی عبور کرده از خطوط قرمز کردند و برخی از آنها تلویحاً و برخی دیگر، صراحتاً از لزوم حضور این آثار در جشنواره سخن به میان آوردند. این در حالی است که آثار مورد اشاره، عمدتاً با ایدئولوژی این رسانه‌ها کاملاً در تناقض آشکار قرار دارد!
این رویکرد، این تصور را به وجود آورده که این رسانه‌ها نگران کمبود حاشیه در این دوره هستند و به این فیلم‌ها به عنوان پوست خربزه‌ای زیر پای مدیران سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر می‌نگرد که حتی اگر به زور شده، باید پای مدیران بر روی این پوست خربزه‌ها قرار گیرد و زمینه حمله این رسانه‌ها به جشنواره برای پذیرش این آثار فراهم شود!
به نظر می‌رسد، تمرکز بر حواشی اعتراضات برخی سینماگران در بخش‌های خبری و برخی رسانه‌ها که منشأ اعتراض را ذکر نمی‌کنند، در همین راستا قابل ارزیابی باشد و آن گونه که تصور می‌شود، منافع ملی برای برخی رسانه‌ها جزو اولویت‌های نخست نیست؛ رسانه‌هایی که از کمبود حاشیه در این دوره از جشنواره نگران اند.
از این منظر، انتظار می‌رود، مسئولان جشنواره فیلم فجر، با هشیاری نسبت به این فضاسازی‌ها، درباره فیلم‌هایی که این جریان ـ به رغم تطابق دیدگاه‌ها ـ از آنها برای حضور در جشنواره حمایت می‌کند، عمل نماید و جشنواره سی و چهارم، که تا بدین جا با آرامش پیش رفته، دارای بستری برای التهاب مورد نیاز این طیف از رسانه‌ها نشود.
