روایت سوختن دلارهای سبز در راه نفت

راهی که بهای فرآورده های نفتی در کشور طی می‌کند تا به حساب های دولتی واریز شود، مسیری پر فراز و نشیب است؛ در این مسیر از ناتوانی پالایشگاه ها در پرداخت بدهی هایشان گرفته تا مصائب شب پرداخت یارانه، ناتوانی خریداران از تسویه حساب و در نهایت ادعاهای مالیاتی بر سر راه رسیدن به مقصد سنگ اندازی می کنند.

به گزارش ایسنا، شرکت پالایش و پخش فراورده های نفتی رابطی بین دولت به عنوان تامین کننده منابع نفت خام و پالایشگاه هاست، رابطی که نفت خام را از شرکت ملی نفت تحویل گرفته و سپس با فروختن فرآورده های نفتی بهای آن را تسویه می کند، اما این راه بدون مشکل طی نمی شود.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی از بدهی 11 هزار میلیاردی پالایشگاه ها می گوید که البته در کنار شرکت های هواپیمایی و دیگر خریداران خارجی و داخلی تنها بخشی از بدهکاران به این شرکت را تشکیل می دهند.

این شرکت که ماهانه موظف است بخشی از بهای حاصل از فروش فرآورده ها را برای پرداخت یارانه ها از طریق خزانه داری به سازمان هدفمندی یارانه ها پرداخت کند، به گفته اسدی مجبور است هر ماهه با ادعای مطالبات مالیاتی نیز دست و پنجه نرم کند.

وی در گفت و گوی مشروحی که با ایسنا در این باره انجام داده است، می گوید که حل مشکلات بین بخشی و وزارتخانه ای تنها در سطح کلان و بالاتر از وزارت خانه امکان پذیر است.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی با اشاره به اینکه این شرکت یک بنگاه اقتصادی با عنوان شرکت دولتی است که موجب قانون تشکیل شده است ، گفت: ماموریت اصلی این شرکت تامین انرژی کشور است و برای این کار باید ابتدا نفت خام که تامین کننده آن شرکت ملی نفت ایران است، دریافت شود.

احمدرضا اسدی با بیان اینکه نفت خام در مرحله بعدی باید به فرآورده تبدیل شود، اظهار کرد: از اینجا به بعد کار شرکت پالایش و پخش شروع می‌شود، در واقع نفت خام را از یک شرکت تابعه با خط لوله از سر چاه‌ نفت دریافت و به پالایشگاه‌ها منتقل می‌کند.

وی با اشاره به اینکه تا قبل از اجرای سیاست های اصل 44 قانون اساسی تمام پالایشگاه‌ها متعلق به شرکت پالایش و پخش فراورده‌های نفتی بود، ادامه داد: اما پس از آن هفت پالایشگاه به بخش خصوصی واگذار شد و دو پالایشگاه متعلق به شرکت پالایش و پخش است.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی درباره مالکیت دولت بر نفت خام، عنوان کرد: نفت خام متعلق به دولت است و بهای نفت خام دولت در این‌جا دو ذی نفع دارد، یک شاخه شرکت ملی نفت است و شاخه دیگر خود دولت است که ما آن را با نام خزانه‌داری می‌شناسیم.

اسدی با بیان اینکه شرکت پالایش و پخش فراورده‌های نفتی باید به عنوان واسطه پول نفت خام را از پالایشگاه‌ها گرفته و به دولت بدهد، تصریح کرد: پالایشگاه‌ها این پول را به دو صورت به ما می‌دهند، در یک حالت این است که پالایشگاه ها فرآورده‌هایشان را به طور امانی به این شرکت می‌دهند و شرکت پس از فروش، پول آن را به دولت می‌دهد؛ بنابراین در این حالت شرکت پالایش و پخش در اینجا یک نهاد واسط مالی بین دولت، مصرف‌کنندگان و پالایشگاه است.

وی ادامه داد: در واقع ما پول را از مصرف‌کنندگان و از تمام مجاری عرضه، شامل بیش از 3000 جایگاه سوخت جمع‌آوری می‌کنیم و سپس از کانال یک حساب بانکی یک طرفه که به آن دسترسی نداریم واریز کرده و از طریق این بانک به خزانه‌داری دولت می‌رسانیم.

5+1 نفتی

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی با اشاره به اینکه شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی از طریق شرکت های تابعه مسوول توزیع تمام فرآورده‌های پالایشگاهی در کشور نیست، ادامه داد: در واقع این شرکت تنها پنج فرآورده اصلی شامل بنزین، نفت گاز، نفت کوره،نفت سفید و گاز مایع بعلاوه سوخت هوایی را از پالایشگاه‌ها برای پخش تحویل می‌گیرد که این پنج فرآورده اصلی و سوخت هوایی در واقع پنج بعلاوه یک شرکت پالایش و پخش است.

اسدی با اشاره به اینکه این فرآورده‌ها برای فروش به شرکت پخش تحویل داده می‌شود، افزود: ما باید از محل فروش فرآورده‌ها پول نفت خام پالایشگاه ها را تسویه کنیم، پس این فرآورده‌ها متعلق به شرکت ما نیست بلکه متعلق به شرکت‌های پالایشی است و شرکت پالایش و پخش واسطه‌ای است که آن ها را دریافت و نگهداری کرده و به فروش می رساند و در نهیات بهای فروش آن را به خزانه داری واریز می کند.

به گفته وی بدهی‌ پالایشگاه‌ها به خزانه‌داری با تحویل فراورده هایشان به شرکت پالایش و پخش فرآورده های نفتی تسویه نمی‌شود.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ادامه داد: این اقدامات در رابطه با یک یا دو شرکت از 9 پالایشگاه‌ انجام می شود نه در مورد بقیه.

پالایشگاه آبادان دلار سبز می سوزاند

اسدی درباره وضعیت مالی پالایشگاه ها به پالایشگاه آبادان اشاره و خاطرنشان کرد: یکی از این پالایشگاه‌ها، پالایشگاه آبادان است که یک شرکت دولتی و زیان‌ده است، ما اصطلاحا می‌گوییم که پالایشگاه آبادان دلار سبز می‌سوزاند یعنی اگر این پالایشگاه را نداشتیم و نفت خام می‌فروختیم انتفاع بیشتری از حالا می‌بردیم.

وی تصریح کرد: علت این امر قدیمی بودن پالایشگاه است و راندمان وزنی آن مشکل ندارد، بلکه مشکل از ترکیب محصولات نهایی آن است.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتیدراین باره عنوان کرد: پالایشگاه آبادان برای مثال نفت خام 100 دلاری را می‌گیرد و نفت کوره 70 دلاری تولید می‌کند که این شامل 40 درصد تولید این پالایشگاه می‌شود.

اسدی درباره تاریخچه و کاربری پالایشگاه آبادان خاطرنشان کرد: در واقع پالایشگاه آبادان در زمان تاسیس برای تامین سوخت شرکت‌های انگلیسی در هند شرقی فعالیت می‌کرد و ساختار این پالایشگاه به صورتی است که ارزش افزوده فرآورده نهایی آن به گونه‌ای نیست که هم پوشش‌دهنده هزینه‌های آن باشد و هم تولید‌کننده سود.

به گفته وی پالایشگاه آبادان در حال حاضر بیش از 10 هزار میلیارد تومان به شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی به عنوان نماینده دولت بابت دریافت نفت خام بدهکار است.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی با بیان اینکه پالایشگاه لاوان به عنوان یک پالایشگاه خصوصی نیز وضعیت مشابهی دارد، گفت: این شرکت پالایشگاهی نیز تا قبل از راه‌اندازی فاز جدید نزدیک به 1600 میلیارد تومان به شرکت ملی پالایش و پخش بدهی دارد.

تامین سوخت به قیمت قبول بدهی‌های سنگین

اسدی با اشاره به اینکه شرکت پالایش و پخش تکلیف داشته است که براساس مکانیزم قانون محاسبات عمومی، مطالبات دولت را از پالایشگاه‌های بدهکار بگیرد، تصریح کرد: فرآورده‌های این پالایشگاه‌ها که به خود شرکت پالایش و پخش تحویل داده می‌شود و برای تسویه بدهی‌هایشان تنها راه این است که خوراک پالایشگاه ها را کاهش دهیم که در این صورت همان میزان بنزینی که از این پالایشگاه تولید می‌شود، دیگر وجود نخواهد داشت.

وی ادامه داد: در صورت کاهش تولید این پالایشگاه‌ها باید بنزین مورد نیاز خود را از خارج تامین کنیم، در عین حال ما تحریم بوده‌ایم، ارز کافی نداشتیم و انتقال پول نیز برای این کار ممکن نبود، در نتیجه ما تبعات عدم اجرای کامل قانون را به عنوان ذی‌حساب شرکت به جان خریده‌ایم تا انرژی کشور تامین شود.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی با تاکید براینکه بدهی شرکت‌های پالایشگاهی تنها مربوط به نفت خام دریافتی آن‌ها نیست، گفت: شرکت پالایش و پخش هزینه‌های زیرساختی را نیز برای نوسازی پالایشگاه لاوان داده، که تسویه نشده است.

اسدی ادامه داد: در آن زمان که این پالایشگاه ساخته شد، لاکو یا ایپاک آمریکا آن را ساخت تا سوخت کشتی‌ها که نفت کوره بود، را تامین کند. ارزش فرآورده نفت کوره در حال حاضر نیز حدود 60 درصد ارزش نفت خام است.

وی با اشاره به وضعیت پالایشگاه امام خمینی نیز تصریح کرد: پالایشگاه امام خمینی شازند در حال حاضر سودآور است و ارزش محصولات آن از بهای نفت خام بیشتر است. با این حال ما پول زیادی برای مدرن‌سازی آن خرج کرده‌ایم و نزدیک به 1200 میلیارد تومان بابت این امر از آن شرکت طلبکاریم.

به گفته وی در حال حاضرپالایشگاه اصفهان 549 میلیارد تومان، پالایشگاه شیراز 51 میلیارد تومان و پالایشگاه تبریز در حدود 16 میلیارد تومان به شرکت پالایش و پخش بدهکار است.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی با اشاره به اینکه وضعیت پالایشگاه کرمانشاه درحال بررسی است، تصریح کرد: پالایشگاه شهید تندگویان و بندرعباس بابت فرآورده‌های بیشتری که به ما داده اند از ما طلبکاراند که ما از محل آن مصارف نقدی پالایشگاه های بدهکار را تامین کرده‌ایم.

اسدی افزود: مجموعا پالایشگاه‌ها 11 هزار میلیارد تومان به شرکت پالایش و پخش فرآورده های نفتی بدهی دارند.

نوسازی 3 میلیارد دلاری پالایشگاه آبادان

وی درباره اقدامات این شرکت برای نوسازی پالایشگاه ها در جهت افزایش ارزش افزوده آنها، اظهار کرد: برای نوسازی ما نیاز به پول داریم. برای نوسازی پالایشگاه آبادان نزدیک به سه میلیارد دلار پول نیاز داریم تا آن را تبدیل به پالایشگاهی کنیم که بتوانیم از آن استفاده کنیم.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ادامه داد: اقداماتی کرده‌ایم که از طریق کشورهای خارجی فاینانس آن را تامین کنیم.

اسدی در ادامه درباره ساز وکار تسویه بدهی پالایشگاه‌ها از سوی شرکت پالایش و پخش فرآورده های نفتی، گفت: از محل فرآورده‌های امانی این شرکت‌ها، از بدهی نفت خام آنها کسر می‌شود. در واقع ما پول حاصل از فروش فرآورده را به حساب خزانه‌داری واریز می‌کنیم که در ابتدا از آن مالیات بر ارزش افزوده کسر می‌شود.

وی افزود: یعنی از هر لیتر بنزین 23 درصد مالیات بر ارزش افزوده کسر می‌شود، یعنی از 1000 تومان 230 تومان پول مالیات و سه درصد آن پول شرکت‌های خط لوله و هزینه نوسازی پالایشگاه‌ها است و بقیه آن نیز متعلق به سازمان هدفمندی یارانه‌ها برای پرداخت یارانه است.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی با تاکید بر اینکه مشکل اساسی این است که تمام خریداران فرآورده ها پول خریدشان را به طور نقد پرداخت نمی‌کنند، عنوان کرد: در حال حاضر ارگان‌های دولتی 280 میلیارد تومان به شرکت پالایش و پخش فرآورده های نفتی بدهکارند.

اسدی تصریح کرد: نیروگاه‌ها نزدیک به 1647 میلیارد تومان بدهی دارند که طبق قانون باید آن را از طریق خزانه‌داری تسویه کنند.

وی افزود: نیروگاه‌ها اگر پول داشته باشند بدهی را پرداخت می‌کنند اما حتما مشکل در مورد تامین نقدینگی دارند که پرداخت نمی‌کنند.

مطالبات سالیان دراز از هواپیمایی‌ها

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی با اشاره به اینکه بدهکاران دیگر این شرکت، شرکت‌های هواپیمایی هستند، اظهار کرد: یکی دیگر از بدهکاران ما شرکت‌های هواپیمایی اعم از دولتی و خصوصی‌اند که در حدود 980 میلیارد تومان به شرکت پالایش و پخش بدهی دارند و برخی از این بدهی ها موقعی به وجود آمده است که قیمت بنزین سوخت جت 100 تومان بوده است و الان 1000 تا 1200 تومان است.

اسدی تصریح کرد: شرکت‌های هواپیمایی اصل بدهی را پرداخت نمی‌کنند و از شرایط فشار مسافر و مشتری برای پیشبرد اهداف خود ‌استفاده می‌کنند.

وی درباره وضعیت کشتی‌رانی ها اظهار کرد: در بخش کشتیرانی وضعیت دو سویه است از آن طرف که بار از جمله فرآورده و نفت خام را جابه‌جا می‌کنند از ما طلبکار است و از طرفی که از ما سوخت دریافت می‌کنند به ما بدهکار است.

وی درباره راهکارهای تسویه بدهی‌ها و تادیه مطالبات این شرکت، گفت: برای تسویه بدهی‌ها ما به دنبال راه‌حلی هستیم ، با توجه به این‌که در حال حاضر در کشور نقدینگی گردش کافی ندارد باید سازوکارهایی پیدا کنیم که این اقدامات صورت گیرد. این سازوکار‌ها شامل رسیدن به یک جمع‌بندی و رایزنی در سطح کلان است.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی درباره وضعیت تسویه با شرکت‌هایی که همزمان از شرکت پالایش و پخش فرآورده های نفتی بدهکار و طلبکاراند، گفت: ما اگر از بدهکاران پول را بگیریم باید آن را به خزانه‌داری واریز کنیم و سپس بابت بدهی‌ما دوباره از خزانه‌داری پول را طلب کنیم که این روش هم طولانی می‌شود و هم برخی از اقدامات سازمان امور مالیاتی در زمینه‌ی انتقال وجوه و بسته شدن حساب‌های شرکت پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی طی پنج ماه اخیر مشکل‌زا شده است، بنابراین باید از سازوکارهای دیگری برای تسویه مطالبات و بدهی‌ها استفاده کنیم. مثلا با کشتیرانی که از ما طلبکار و همزمان بدهکار به ما است به توافق می‌رسیم و اعمال حساب می‌کنیم.

اسدی در ادامه درباره وضعیت صادرات محصولات پالایشگاهی از طریق این شرکت، عنوان کرد: از سوی دیگر همه فرآورده‌هایی که از پالایشگاه‌ها دریافت می‌کنیم در داخل کشور خریدار ندارد و ما مجبوریم آنها را صادر کنیم.

وی درباره مطالبات از این بخش، تصریح کرد: بخش عمده‌ای از صادرات شرکت پالایش و پخش یعنی نزدیک به 14 هزار میلیارد تومان و به دلیل وجود تحریم‌ها و یا دیگر مسائل وصول نشده است.

به گفته مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی، صادرات تمامی فرآورده‌های نفتی از طریق شرکت ملی نفت ایران صورت می‌گیرد.

با سهم ماهانه هدفمندی می‌توانستیم پالایشگاه آبادان را نو کنیم

اسدی در ادامه درباره سهم هریک از ذی‌نفعان فروش نفت خام، گفت: پول نفت خام دو ذی‌نفع اصلی دارد، خزانه‌داری و شرکت ملی نفت که شرکت نفت 14.5 درصد از بهای نفت و خزانه‌داری 85.5 درصد از بها را طلب دارد.

وی با اشاره به اینکه خزانه‌داری از سال 1393 شرکت پالایش و پخش فرآورده های نفتی را مکلف کرده است بابت هر بشکه نفت خام که دریافت می‌کند مبلغ مشخصی را به حساب خزانه‌داری واریز کند، تصریح کرد: به این ترتیب ما ماهانه دو هزار و 116 میلیارد و 300 میلیون تومان بابت هدفمندی یارانه‌ها تامین کرده‌ایم، یعنی حدود 622 میلیون دلار که با این مبلغ می‌توان پنج ماهه پالایشگاه آبادان را نوسازی کرد.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ادامه داد: در واقع می‌توان گفت ما پول خرج کرده‌ایم اما ایجاد ثروت نکردیم. ما باید با این مبلغ بیکاری را ریشه‌کن می‌کردیم و باید از طریق ایجاد ثروت فقر را از بین می‌بردیم.

وی درباره نحوه تعیین سهم خزانه‌داری از محل فروش نفت خام به پالایشگاه‌ها، اظهار کرد: در واقع خزانه‌داری با فرمولی که بر اساس سهم 85.5 درصدی خزانه‌داری از بهای هر بشکه نفت خام تعیین کرده، از ابتدای سال مشخص می‌کند که شرکت پالایش و بخش باید چه مبلغی را به خزانه‌داری بابت هدفمندی یارانه‌ها پرداخت کند.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ادامه داد: با این حال پیش‌بینی‌ها در واقعیت انجام نشد چراکه خوراک پالایشگاه‌ها کاهش پیدا کرد، در حالی که پیش‌بینی تعهدات ما به سازمان هدفمندی براساس یک میلیون و 830 هزار بشکه در روز تعیین شده بود که آن را به خزانه داری پرداخت می‌کنیم.

وی تصریح کرد:با وجود کاهش خوراک پالایشگاهها و در نتیجه کاهش تعهدات این شرکت به سامان هدفمندی، مبلغ نهایی واریزی به خزانه بابت هدفمندی یارانه‌ها‌ کاهش نیافت، چون مبلغ یارانه و تعداد یارانه‌بگیران ثابت بود.

اسدی با تاکید بر اینکه شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی سال گذشته با سازمان هدفمندی یارانه‌ها تسویه حساب کرده‌است گفت: نه تنها با خزانه‌داری در این خصوص تسویه حساب کردیم بلکه به این ترتیب اضافه‌تر از میزان موظفی خود نیز پرداخت کرده‌ایم که این امر در حال بررسی در کارگروهی است تا محرز شود.

وی درباره علت این اضافه پرداخت علاوه بر کم شدن خوراک نفت خام پالایشگاه‌ها به مصوبه‌ای در هیات دولت اشاره و اظهار کرد: سال قبل هیات وزیران مصوب کرد که قیر را به فروش نرسانیم و به جای فروختن قیری را که 550 میلیارد تومان ارزش داشت برای آسفالت‌سازی به روستاها بدهی و ارزش آن را در نهایت از مبلغی که به خزانه‌داری واریز می کنیم کم کنیم، اما در نهایت شرکت پالایش و پخش مجبور بود پول مورد نیاز هدفمندی یارانه‌ها را پرداخت کند.

مالیاتی ها و مطالبات بی پایان

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی در ادامه درباره وضعیت مراودات این شرکت با سازمان امور مالیاتی با تاکید بر اینکه شرکت پالایش و پخش واسطه‌ی بین شرکت‌های پالایشی و خزانه‌داری و صاحبان نفت خام برای فروش فرآورده است، تصریح کرد: بنابراین پول فروش فرآورده هیچ ارتباطی با شرکت پالایش و پخش ندارد. با این حال بین راه، سازمان امور مالیاتی بخشی از پول را بابت بدهی مالیاتی شرکت پالایش و پخش بر می‌دارد.

اسدی تاکید کرد: اگر بر فرض محال شرکت پالایش و پخش بدهی مالیاتی داشته باشد پول فروش فرآورده‌ها متعلق به این شرکت نیست، بلکه پول تصفیه نفت خامی است که به شرکت‌های پالایشی فروخته شده است و باید به حساب خزانه‌داری واریز شود.

وی ادامه داد: با این حال سازمان امور مالیاتی زور و قدرت دارد و از حساب‌های بانکی یک طرفه ما که کسی اجازه برداشت از آن را ندارد، پول بر می‌دارند.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی با بیان اینکه این امر باعث می‌شود ذینفعان به حقوق خود نرسند، گفت: البته یکی از این ذینفعان خود سازمان امور مالیاتی است که باید مالیات بر ارزش افزوده را بابت فروش فرآورده از شرکت‌های پالایشی از این محل دریافت کند.

اسدی افزود: ما دو سال است که بر سر این موضوع با سازمان امور مالیاتی چانه‌زنی می‌کنیم و می‌گوییم این پول متعلق به خود سازمان بابت مالیات بر ارزش افزوده پالایشگاه‌ها است. بالای 30 درصد از وقت من صرف مسائل مالیاتی می‌شود.

وی با اشاره به اینکه بخشی از پول حاصل از فرآورده متعلق به شرکت ملی نفت و بخشی از آن متعلق به هدفمندی یارانه‌ها است، افزود: شرکت پالایش و پخش با توجه به وضعیت یارانه‌ها باید سهم هدفمندی را به طور کامل بپردازد و در واقع بابت وجوهی که سازمان امور مالیاتی از حساب فروش فرآورده علی الظاهر به سور غیر قانونی برداشت می‌کنند شرکت پالایش و پخش به شرکت ملی نفت بابت سهم آنها بدهکار می‌شود.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی تصریح کرد: من در روز هدفمندی در عذابم و مجبورم بابت آنچه سازمان امور مالیاتی از وجوه ما کسر می‌کنند وجه شرکت ملی نفت را نپردازیم و بیشترین بدهی را به شرکت ملی نفت دارم.

اسدی ادامه داد: این موضوعات باعث می‌شود چرخه از حرکت بیافتد. الان سازه گردش پول نفت در کشور به این صورت درآمده است و همه چرخه دچار یک اشکال اصولی شده است. این مساله در سطح وزارت نفت به نظر قابل حل و فصل نیست و در سطوح بالاتر باید حل شود. اگر مسوولان به فکر نباشد، این مشکلات تا ابد ادامه پیدا می‌کند.

وی با اشاره به اینکه مشکلات شرکت پالایش و پخش با سازمان امور مالیاتی مربوط به امروز و دیروز نیست بلکه از سال 1385 این مشکلات وجود دارد، تصریح کرد: این موضوع باید در سطح کلان‌تر از وزارت نفت حل شود. در حال حاضر امور مالیاتی با بدهی‌های شرکت پالایش و پخش به فرض آنکه درست باشد چنین برخوردی انجام می‌دهد ولی من اعتقاد ندارم که این بدهی‌ها درست است و در عین حال اگر شرکت بدهکار باشد، حق ندارد پول شرکت های پالایشگاهی را بابت این بدهی بردارد بلکه می‌تواند پالایشگاه‌های مربوط به شرکت را تصاحب کند.

بدهی مالیاتی به ارزش دو پالایشگاه اراک

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی با اشاره به اینکه طلب مورد ادعای سازمان امور مالیاتی از شرکت پالایش و پخش بالغ بر 38 هزار میلیارد تومان است، تصریح کرد: این مبلغ شامل همه انواع مالیات می‌شود. این مبلغ تقریبا معادل بیش از 11000 میلیارد دلار است که ارزش این میزان ادعای طلب بیش از ارزش دو پالایشگاه به ابعاد پالایشگاه اراک است. اسدی با بیان اینکه یکی از طلب‌های مالیاتی مربوط به صادرات فرآورده است، گفت: این در حالی است که شرکت پالایش و پخش واسط فروش فرآورده است و نفت گاز یا نفت کوره هر پالایشگاه را که با اتیکت خاص مشخص نمی‌کند، بلکه در یک مخزن جمع‌آوری کرده و صادر می‌کند که این صادرات با کارت بازرگانی شرکت پالایش و پخش و از سوی شرکت ملی نفت صورت می‌گیرد.

وی ادامه داد: پول حاصل از این صادرات یا بابت سهم شرکت ملی نفت از نفت خام خوراک پالایشگاه‌ها از سوی این شرکت ممکن است، برداشته می‌شود یا به دلیل تحریم‌ها از خریداران دریافت نشده و یا تحویل شرکت پالایش و پخش می‌دهد.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی درباره طلب سازمان امور مالیاتی از محل این صادرات، اظهار کرد: در همین حال سازمان امور مالیاتی ادعا می‌کند که با وجود انجام صادرات با شماره کارت بازرگانی شرکت پالایش و پخش، صادرات در دفاتر ما ثبت نشده و درآمدمان کتمان شده است، بنابراین نه تنها مالیات آن را علی‌الراس از شرکت پالایش و پخش دریافت می‌کند، بلکه شرکت شمول جریمه می‌شود.

اسدی تصریح کرد: این صادرات در واقع اتفاق افتاده است و می‌توان آمار آن را از گمرک به دست آورد. این صادرات یکبار در دفتر پالایشگاه‌ها ثبت می‌شود که عموما پالایشگاه‌های آبادان، لاوان یا بندر‌عباس صادرات دارند و در عین حال اگر خود شرکت پالایش و پخش محصولات صادر کرده باشد باید در دفاتر شرکت قیمت تمام شده آن ثبت شده باشد.

وی با تاکید بر اینکه بخش عمده ادعای سازمان امور مالیاتی مربوط به بخش صادرات است، عنوان کرد: این مالیات‌ها شرکت پالایش و پخش را فلج کرده است، یک شرکت با این عظمت پنج ماه بدون حساب بانکی مانده است. در حال حاضر برای انجام پرداخت‌هایمان به رییس خزانه‌داری کل کشور نامه می‌نویسیم و خواهش می‌کنیم که پرداخت‌های ما را انجام دهد حتی حقوق کارکنان خود را نیز از طریق حساب یک شرکت دیگر پرداخت می‌کنیم.

مدیر امور مالی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی درباره این کشمکش ها با سازمان امور مالیاتی، تاکید کرد: آنقدری که برای حل مسائل مالیاتی تلاش می‌کنیم برای دورزدن تحریم‌ها تلاش نکرده‌ایم و به زحمت نیفتاده‌ایم. در طول تاریخ مدیریت مالی فکر نمی‌کنم همچنین مسائلی وجود داشته باشد.

اسدی همچنین درباره وضعیت واردات بنزین و تامین منابع این امر خاطرنشان کرد: برای مثال در سال‌های گذشته بنزین تولید داخلی تکافوی مصرف را نمی‌داد. در واقع 60 میلیون لیتر روزانه تولید بنزین داشتیم و 72 میلیون لیتر مصرف می‌کردیم . در سال‌های 1391 و 1392 هر لیتر بنزین وارداتی در حدود 2100 تومان ارزش داشت و ما آن را به بهای 400 تومان می‌فروختیم که از این میزان 23 درصد مربوط به مالیات بوده است و با در نظر گرفتن این میزان مالیات پول هر لیتر بنزین در حدود 312 تومان تمام می‌شد. هیچ کس نگفته است ما این مابه‌التفاوت قیمت را از چه محلی تامین کنیم در هیچ جا این موضوع پیش‌بینی نشده بود و این یکی از مسائل اختلافی بین شرکت پالایش و پخش و ذی نفعان جهت تسویه نهایی بهای نفت خام است.