بهروز افخمی در تازه ترین برنامه «هفت» ضمن طرح این ادعا که این برنامه به واسطه فشار مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد سانسور شده، مدعی شد که برای تعطیلی یا تغییر ترکیب اداره کنندگان این برنامه فشار واردکرده اند؛ اما نتوانسته اند و در ادامه به جنگ شخصی با مدیران سینمایی و آن دسته از اهالی سینما پرداخت که به رویه برنامه هفت نقد وارد کرده بودند.
به گزارش «تابناک»؛ برنامه سینمایی هفت در حالی این هفته روی آنتن رفت که بهروز افخمی در ادامه فضای پرتنش هفته های پیشین، همچنان بر جشنواره فیلم فجر تمرکز کرد و با پخش آیتم هایی که بخش هایی از محتوای مطرح در هفته گذشته را با فرم تازه روایت می کرد، همان مباحث مطرح در هفته گذشته را ادامه داد.
افخمی در این برنامه مدعی شد که وزارت فرهنگ و ارشاد قصد تعطیلی یا تغییر تیم این برنامه را داشته اما تاکنون نتوانسته اند. او همچنین ادعا کرد به واسطه فشار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مسئولان صداوسیما آیتم هایش را سانسور کرده اند و بخشی از نظر مخالفان را نتوانسته در این برنامه پخش کند. این در حالی است که هفته پیش کار به تمسخر صالحی امیری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز رسید و بعید است بتوان کاری فراتر از این انجام داد.
مجری و گراننده برنامه «هفت» در ابتدا گفت: داوری جشنواره نه تنها در 35 سال گذشته بی ریخت ترین، غلط ترین و بدترین داوری بوده، بلکه آنقدر بد است که در 35 سال آینده خاطره اش باقی خواهد ماند و بعید است دوباره رخ دهد!
افخمی که در گفت و گوی جنجالی با ایوبی تأکید کرده بود، فروش سینمای ایران در سال 1396 وضعیت بدی خواهد یافت، در بخش دیگری از حرف هایش، عملاً این گفته را پس گرفت و اظهار داشت: شروع خوب و فروش فوق العاده فیلم کمدی «خوب، بد، جلف» در دو روز ابتدایی اکرانش نوید بخش فروش نوروزی خوبی بود و امیدواریم همین روند ادامه یابد و شورای نمایش با تدابیر درست و حساب شده، به فروش بهتر فیلم ها کمک کند.
در ادامه بهروز افخمی با اصغر یوسفی نژاد، کارگردان فیلم سینمایی «اِو (خانه)» گفت و گو کرد؛ فیلمی متوسط که در هفت به شکل ویژه ای مورد توجه قرار گرفته است. یوسفی نژاد در ابتدای این گفت و گو با اشاره به اینکه افخمی استادش بوده، دلیل توجه ویژه هفت به این فیلم را کاملاً مشخص کرد.
کارگردان فیلم سینمایی «اِو (خانه)» درباره فیلمش گفت: یکی از ویژگی های اصلی این بازیگران، در عین بازی کردن بازی نکردن بود. گریه «هدیه تهرانی» در فیلم «شوکران» یک الگوی خوب و درست و باورپذیر از گریه در سینمای ایران برای من بود. همین الگو را به بازیگر نقش «سایه» فیلمم نشان دادم و از او خواستم طبق این الگو پیروی کند. در عین حال سعی کردم، دیالوگ های بداهه بکار رود و در دور خوانی ها به حدی بازیگران خودشان باشد که گویی واقعا داریم با هم حرف می زنیم. نه اینکه تمرین می کنیم.
این فیلمساز در بخش دیگری از اظهاراتش تأکید کرد: فیلمنامه بدون صفحات آخر و پایان بندی در اختیار بازیگران قرار گرفته شد و سه بازیگر اصلی ما تا دقایق پایانی بازی نمی دانستند پایان فیلم چه خواهد بود. همین موضوع سبب غافلگیری آنها شده بود. باقی بازیگران نیز پایان فیلم را در پردیس ملت در کنار مردم دیدند. ده دقیقه غافلگیرکننده انتهای فیلم این گونه به دست آمد. بسیاری از بازیگران فیلم اساسا بازیگر نیستند.
در ادامه این برنامه، افخمی روند به چالش کشیدن جشنواره فیلم فجر را آغاز کرد و پیش از پخش یک میانه برنامه با اشاره به سانسور این میان برنامه توسط مدیران تلویزیون، تاکید کرد حرف های منتقدانش را سانسور نمی کند و در این زمینه به وحید جلیلوند تاخت که در اختتامیه به صراحت رویه شبکه سوم سیما و برنامه هفت را مورد نقد شدید قرار داده بود.
افخمی در این ارتباط گفت: کسی که گمان می کند با رکوع به کسی و ماچ کردن دیگری می تواند جایزه ای که لایقش نیست را از آن خود کند، درصورتی که بهتر است بجای تاختن بر هفت و رسانه ملی، برای اثبات صداقتش جایزه را به کسی می داد که لایقش بود، مثل مهدویان برای کارگردانی فیلم «ماجرای نیمروز». اما ما از آقای جلیلوند هم دعوت کردیم تا به برنامه هفت بیایند و نقدهایشان را طرح کنند ولی ایشان ترجیح می دهند در رسانه های دیگر بر ما بتازند و اینجا با فشارهایی که وارد می کنند، موفق شوند بخش هایی از میان برنامه ما را کوتاه کنند.
در ادامه میزگرد نقد و بررسی روند برگزاری جشنواره برگزار شد که عمده حاضران دور یک میز به جز یکی از منتقدان، موافق جشنواره نبودند و به همین دلیل فضای یک طرفه ای شکل گرفت. این میزگرد به گونه ای پیش رفت که حتی افخمی نیز تاکید کرد تغییر وضعیت جشنواره از حالت کنونی منجر به از دست رفتن جشنواره می شود و در واقع از موضع برخی منتقدان مدعو فاصله گرفت.
در بخشی از این میزگرد مازیار فکری ارشاد گفت: جشنواره فیلم فجر در دهه 60 بر مبنای سوتفاهم هایی تشکیل شد و اینگونه تعریف شد که ویترین تولیدات سالانه سینمای ایران است که من با این معنا مشکل دارم و اهدای جوایز آن با روح جشنواره فجر سازگار نیست. اهدای جایزه به رشته های فنی با یک بار دیدن و بدون تامل ممکن نیست. آن هم توسط گروه کوچکی که در همه رشته ها متخصص نیستند. جشنواره فجر در طی این 30 سال این قواعد غلط را پیروی نمی کند و در عین حال قواعد عرفی جشنواره ها را هم رعایت نمی کند. ورود تعداد زیادی فیلم ها در بخش رقابتی بی معنی است. از طرفی ورود برخی گونه های فیلم های تجاری و کمدی که در جای خود قابل ارزش اند اما جایشان در این جشنواره نیست.
همچنین غلامعباس فاضلی گفت: ضمن احترامی که برای مازیار قائلم، کمی نسبت به موضع اخیر او بهت زده هستم. امیدوارم اینطور نباشد که انتقادات جزئی ما به جشنواره فجر به مباحث کلی و هتاکی به داوران و نفی کلیت جشنواره منتج کنیم. من با کلیت جشنواره فجر موافقم و به نظرم ذاتش اشتیاق برانگیزی به سینمای ایران است و لذا با تعدد فیلم ها و تعدد جوایز موافقم. این موضوع می تواند سبب انگیزه و اشتیاق در همه اصناف سینمایی شود. اما پدرسالاری جشنواره فجر باید از بین برود.
فاضلی ادامه داد: جشنواره فجر از دهه 70 به این سو هر سال پدرسالارتر شده است و سعی کرده جوایز اصلی خود را به پیش کسوتان بدهد و به نوعی سهم خواهی است. هر کدام هم همه سهمی را می خواهند. برخی هم در جشنواره شرکت نمی کنند چون گمان می کنند باید حتما بهترین کارگردانی و فیلم را به ایشان بدهند. به نظرم بهترین دوره جشنواره فجر سال گذشته بود که هیأت داوران با جسارت مثال زدنی بهترین و بیشترین جوایز را به جوانان لایقی داد که آنها را به سینما اضافه کرد. داوری عالی و شجاعانه ای بود. اگر این روند جوان گرایی و کشف استعدادها ادامه پیدا می کرد، به موفقیت جشنواره کمک می کرد.
مازیار فکری ارشاد در بخش دیگری از اظهاراتش گفت: در عین حال من معتقدم این شیوه جشنواره فیلم فجر حتی فیلمسازان اول ما را لوس کرده است، چرا باید یک کارگردان فیلم اولی بخاطر نامزد نشدن فیلمش که از نظر برخی منتقدان هم خوب است، از جشنواره انصراف دهد؟ یا کارگردانی که فیلمش در 9 بخش نامزد شده است، به خاطر عدم نامزدی در بخش های دیگر بگوید پس این جشنواره دیوارش مثل دیوار فلان جاست. این به خاطر سازوکار غلطی است که جشنواره فجر دارد و سبب لوس شدن فیلمسازان اول شده است.
شاهرخ دولکو نیز تصریح کرد: ما اصولا ملت جرزنی هستیم. اگر برنده شدیم که شدیم اگر نشدیم پس تقلبی صورت گرفته است. هیچ وقت جنبه باخت نداریم. در این جشنواره نیز رخ داد. بنظرم این جشنواره خیلی بدتر از جشنواره سالهای قبل نبود. البته در این وضعیت بد داوری در سال های گذشته نیز کم و بیش وجود داشت. مثلا بر خلاف تصور دوستان من معتقدم تشتت در آن به شدت دیده می شد. مثلا فیلمی مثل «ابد و یک روز» در چندین رشته نامزد می شود اما نهایتا «ایستاده در غبار» فیلم برتر می شود یا فیلمی مثل «امکان مینا» در 9 رشته نامزد می شود. امسال این اشتباهات شاید فاحش تر و بیشتر رخ داد.
مازیار فکری ارشاد تأکید کرد: من معتقدم هر سال این اشتباهات را کم و بیش داشته ایم. اما ما طی سال های اخیر به رغم حرف ها و تلاش هایی که کردیم تا جشنواره فیلم فجر را لاغرتر کنیم، امسال مجدد همه تصمیم ها به سمتی رفته که جشنواره فربه تر و بزرگ تر شود. مستندسازان، فیلمسازان کوتاه و ... همگی اصرار دارند تا این بخش های در جشنواره اضافه شوند یا جدی تر گرفته شوند. پرسش این است که چرا به جشنواره های تخصصی این گونه ها توجه بیشتری نمی شود تا تمام تلاششان برای دیده شدن در فجر باشد؟
غلامعباس فاضلی تنها موافق جشنواره در مقابل گفت: جشنواره فجر همه چیزش خوب است و اگر غیر از این بود طی این سال ها دوام نمی آورد. من واهمه ام از این است که با این هیاهوی عجیبی که علیه داوران شده و در سال های اخیر گلایه برخی هنرمندان هم در کسب جوایزشان موثر واقع شده است، منجر به این شود که این لشکرکشی به یک روال در سینمای ایران تبدیل شود. جشنواره یک مسابقه است و باید قواعد بازی آن را رعایت کرد و نباید شان آن را از بین برد
در بخش پایانی این برنامه نیز با عباس لاجوردی کارگردان فیلم سینمایی جشن تولد گفت و گو شد. تنها بخش جذاب این برنامه هفت، گفت و گو با رضا یزدانی بود که به گفته افخمی، بازمانده از ایام سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر بود. به نظر می رسد برنامه هفت بیش از اندازه جنبه شخصی پیدا کرده که طبیعتاً این وضعیت به نفع تلویزیون نیست.
