نه اینکه قصد برچسب زدن به خودمان را داشته باشیم؛ اما باور کنید این مکالمه از آن دست رویدادهایی است که از بسیاری نظرها، ایرانی است؛ آنقدر ایرانی و بومی که بعید است در جای دیگری رخ دهد یا اگر رخ داد، زمینه‌ساز بروز هیچ واکنشی نشود!
به گزارش «تابناک»، در آستانه تعطیلات نوروزی و در حالی که نهادها و دستگاه های مختلف در تلاش های گاه شبانه روزی، می‌کوشند شرایط را برای مسافرت های فراوان نوروزی تسهیل کنند، وزیر راه و شهرسازی کشورمان، راهی فرودگاه مهرآباد تهران شد تا ضمن بازدید از وضعیت این مجموعه، از نزدیک با مشکلات مردم آشنا شود.
بازدیدی که هرچند با همراهی دوربین های تلویزیونی صورت می‌گرفت و نشانه‌ای از سرزدگی در آن دیده نمی‌شد، با اتفاقاتی غیرهماهنگ شده همراه گشت که واکنش‌های عجیب وزیر را به همراه داشت و بار دیگر آخوندی را به صدر اخبار رساند؛ درست مثل واکنش کاربران شبکه های اجتماعی و مردم به سخنان وی درباره بیمه بودن مسافرانی که در حادثه خونین برخورد دو قطار در هفت خوان سوختند و به دیار باقی شتافتند.
ماجرا از آنجایی آغاز شد که خانم جوانی که متوجه حضور وزیر در فرودگاه شده بود، خود را به وی رساند تا نسبت به دریافت مبلغی گزاف برای خدمتی ساده به وزیر گله کرده و بگوید: «برای 8 روز پارک خودروام در پارکینگ، از من 200 هزار تومان می‌خواهند؛ من حق دارم از این پارکینگ استفاده کنم. اینجا پارکینگ عمومی است و شبی 25 هزار تومان حق منِ مردم نیست.»
این گلایه در حالی مطرح می‌شد که دوربین رسانه ملی روی وزیر نشانه رفته بود. وضعیتی که آخوندی را مجاب به پاسخگویی می‌کرد تا بگوید: «خب با تاکسی رفت و آمد کن. ما وظیفه نداریم برای اینکه شما خودروتان را متوقف کنید، پارکینگ بسازیم.» و بعد در حالی که از شهروند معترض دور می‌شد، زیر لب بگوید: «باید بیشتر ازتون بگیرن!»
بدین ترتیب هرچند به نظر می‌رسید گلایه این شهروند معترض حاوی اشکالاتی است و وزیر درباره رفت و آمد با تاکسی (بخوانید وسایل حمل و نقل عمومی) و موظف نبودن دولت برای ساخت پارکینگ برای خواباندن خودرو در آن برای چند روز تا حدود زیادی محق است، در نهایت این گونه القا شد که وزیر پاسخی سربالا به یک گلایه داده است.
این گزاره از این روی مورد تأیید قرار می‌گیرد که می‌دانیم مسئولان موظف به پاسخگویی به مردم هستند؛ چه پرسش های مطرح از ایشان وارد باشد و چه خیر. درست مثل پرسش و گلایه‌ای که ذکرش رفت؛ پرسشی که پاسخ آن هرچه باشد، قطعا «باید بیشتر ازتون بگیرن» نیست، به ویژه زمانی که گوینده سخن، یک دولتمرد باشد. فردی که باید مجری قانون باشد و بی کم و کاست، مفاد قانون را به اجرا درآورد.
به عبارت بهتر، اگر آقای وزیر به جای هر پاسخی به این شهروند، مواد قانونی مرتبط با آن را یادآوری می‌کرد و از سازوکار تعیین نرخ پارکینگ و الزامات مرتبط با آن سخن می‌گفت، اکنون نه تنها گلایه‌ای به وی وارد نبود، که باید به زیاده خواهی این شهروند اشاره می‌کردیم و از وی و آنهایی که مانند وی فکر می‌کنند، می‌خواستیم به جای گلایه به قوانینی که نفع عموم در آنها دیده شده، از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند.
این در حالی است که اگر کمی عمیق تر به ماجرا نگاه کنیم، درخواهیم یافت که این شهروند تنها مشکل شخصی خود را دیده و با نوعی خودخواهی عجیب، خواستار توقف خودروی خود در پارکینگ فرودگاه برای چندین روز به ازای پرداخت مبلغی جزئی است. آن هم در حالی که می‌داند نتیجه توقف خودروهای مسافران در این پارکینگ‌ها، تکمیل شدن ظرفیت محدود پارکینگ‌ها و در نتیجه به مشکل دچار شدن شمار زیادی از هموطنانمان است.
موضوعی که برای لمس آن کافی است، سری به پارکینگ فرودگاه ها در چنین روزهایی بزنید تا دریابید که پارک خودرو برای بدرقه یا استقبال از یک مسافر چه کار دشواری است. وضعیتی که نتیجه توقف خودروهای مسافران در پارکینگ فرودگاه برای روزهای طولانی است و اگر نگوییم اجحاف در حق دیگران است، دست کم مطمئنیم هیچ نشانه‌ای از در نظر گرفتن حقوق دیگران یا رعایت محدودیت‌های نهادها و دستگاه‌های مختلف در آن وجود ندارد.
این در حالی است که گلایه های شهروند معترض به وزیر، یک جنبه دیگر نیز دارد که آن هم برایمان بسیار آشناست؛ اینکه دریافت مبالغ بسیار بالا از مسافرانی که قصد توقف خودروشان در پارکینگ برای چند روز را دارند، نه برای ایجاد محدودیت در توقف طولانی مدت خودرو، که برای کسب درآمد از چشمه دایمی حضور مراجعان به این پارکینگ‌ها و تهی بودن این تجارت از وجود رقباست!
گویی علم به ناچار بودن مسافران، مجموعه فرودگاه را به این باور رسانده که هر نرخی دوست دارند برای توقف روزانه خودروها تعیین نموده و به مدد این کار، برای خود درآمد هنگفتی دست و پا کنند؛ موضوعی که اتفاقا جا دارد پیرامون آن از امثال وزیر راه پرسید و انتظار پاسخگویی از ایشان را داشت؛ پاسخ‌هایی که اگر قصد داریم قانع کننده باشند، باید به محل هزینه وجوه دریافتی و حتی افق توسعه پارکینگ های فرودگاهی نیز پرداخته باشند.
همه اینها در حالی است که می‌بینیم در فیلم منتشره از بازدید وزیر از فرودگاه، با شهروندی مواجهیم که توقف خودرواش در پارکینگ برای چندین روز به ازای مبلغی اندک (احتمالا در حد چند هزار تومن در روز و چند ده هزار تومان در یک هفته) را حق و سهم خود می‌خواند و برایش اهمیتی ندارد که دیگر هموطنانش اصلا شانس پارک کردن خودروشان در پارکینگ ـ ولو برای چند ساعت ـ را به دست خواهند آورد یا نه و در مقابل، وزیری که به جای پاسخگویی، زیرلب غرولند می‌کند و نگاه بالا به پایینی دارد که شباهتی به رفتار خدمتگزار به مردم ندارد!
مکالمه‌ای صددرصد ایرانی و بی ثمر که تنها رهاوردش برایمان، بداخلاقی است؛ آنقدر که نه وزیر مجاب می‌شود برای رفع و رجوع اشتباهش در آن، پاسخ مکتوب و مبسوطی به گلایه شهروند منتشر نموده و نرخ پارکینگ را تأیید یا تصحیح کند و نه شهروند (یا دیگر شهروندان) و حتی رسانه ملی پی اش را می‌گیرند تا به نتیجه‌ای مطلوب، مطابق قانون برسند.
