آرای موافق سیزدهمین وزیر بهداشت ایران کاهش یافت، ولی ابقا شد

به گزارش «تابناک»؛ سیدحسن قاضی زاده هاشمی، که در دوره چهارساله وزارت خود در دولت یازدهم با اجرای طرح تحول سلامت و توسعه عدالت محورانه نظام پزشکی در پهنه جغرافیایی کشور به سرعت نام خود را بر سر زبان ها انداخت، توانست اعتماد دوباره رئیس جمهور را برای معرفی به مجلس به دست آورد و در روزهای گذشته تلاش کرد با کسب رأی اعتماد نمایندگان مجلس، دوباره وزیر بهداشت شود؛ نمایندگانی که البته همسویی جمع زیادی از آنها با دولت مستقر، این کار را نسبت به دوره قبل آسان تر کرده بود.  

بر خلاف دوره گذشته که قاضی زاده هاشمی، جز توان و تخصص علمی و مدیریت یک بیمارستان خصوصی عملکرد اجرایی کلانی نداشت، این بار او با کوله باری از عملکردهای مثبت و منفی و چهار سال فعالیت در رأس وزارت بهداشت، خود را برابر آرای نمایندگان مجلس دهم قرار داد؛ مجلسی که ترکیب سیاسی اش در مقایسه با مجلس نهم تغییر کرده و درصد همراهی اش با رئیس جمهور منتخب با مجلس قبل قابل مقایسه نیست.

قاضی زاده هاشمی که در جلسه رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی کابینه یازدهم با کسب 260 رأی موافق، 18 رأی مخالف و 6 رأی ممتنع، موفق به کسب حد نصاب لازم شد، این بار و در جلسه رأی اعتماد به وزاری پیشنهادی کابینه دوازدهم با 253 رأی موافق، 18 رأی مخالف و 14 رأی ممتنع دوباره وزیر بهداشت و درمان کشور شد.

ترکیب مجلس دهم که دارای 121 نماینده اصلاح طلب، 84 نماینده اصولگرا، 65 منتخب مستقل و 11 نماینده منتسب به لیست صدای ملت به علاوه 6 نامزد اقلیت مذهبی و 3 نماینده مشترک میان لیست هاست با 253 رأی به قاضی زاده هاشمی ـ جدا از اینکه نشان داد وزیر پیشنهادی وزارت بهداشت مورد تأیید نمایندگان همسو با دولت است ـ نشان داد که عملکرد او برای سایر نمایندگان نیز رضایت بخش است.

با این حال کاهش 7 رأی او نسبت به دوره قبل به رغم ترکیب همسوی مجلس با گفتمان دولت مستقر قابل تأمل و گویای این مهم است که برخی نمایندگان مجلس از عملکرد و برنامه های اجرایی او در دوره چهارساله وزارتش راضی نبوده اند؛ عملکردی که شاید مهم ترین و محوری ترین بخش آن را باید طرح تحول سلامت دانست؛ طرحی که بر اساس آن در سراسر کشور، بیش از 20 هزار تخت بیمارستانی و واحدهای زایمان طبیعی به امکانات قبلی افزوده و تلاش شد برای هر ایرانی یک پرونده الکترونیک بهداشت تهیه شود.

وزیری که از او سخن می گوییم، البته نقاط ضعفی هم داشت و حواشی پیش آمده برای او در چهار سال گذشته را شاید بتوان از دلایل اصلی مخالفت برخی نمایندگان با او عنوان کرد. ماجرای پیش آمده فی مابین قاضی زاده هاشمی با فرماندار بدره و توهین به این فرماندار، سخنان جنجالی او در برنامه ثریا و انتقاد شدید از دست اندرکاران این برنامه، توجیه اشرافیت و تأکید بر پورشه سواری، واکنش تند او به خبرنگار یکی از روزنامه های سراسری از جمله مهم ترین حواشی بود که او را در این سال ها به عنوان یک وزیر منتقد و گاه عصبانی به رسانه ها و مردم معرفی و برای مدتی آماج حملات منتقدان کرد.

جدا از مسائل بالا، بسیاری قاضی زاده هاشمی و ابزارهای مدیریتی در اختیار او را برای انجام لابی و جلب نظر نمایندگان نسبت به دیگر وزرا بیشتر می دانند و بر این باورند، در  فضای تعامل و اصطلاحاً لابی میان وزیر پیشنهادی و نمایندگان، همواره وزیر پیشنهادی بهداشت بیشترین امکان برای بازی در این زمین را دارد.

شاید برای همین است که در تاریخ فعالیت وزرای بهداشت در جمهوری اسلامی ایران به ویژه در دوره های اخیر که موج مخالفت با دولت ها در مجلس نیز افزایش یافته است، هیچ یک از وزرای پیشنهادی وزارت بهداشت از سوی مجلس شورای اسلامی با گزینه عدم رأی اعتماد رو به رو نشدند.

البته ناگفته نماند «ایرج فاضل»، وزیر بهداشت دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی که او نیز موفق به کسب رأی اعتماد از مجلس شده بود، بعد از مدتی توسط مجلس سوم استیضاح و برکنار شد.

وزارتی که قاضی زاده هاشمی توانست برای دو دوره متوالی وزیر آن بماند، سابق بر این یک دوره ای بود و رئیس جمهورهای پیشین در بیشتر موارد ترجیح دادند وزیر بهداشت دوره اولشان دیگر وزیر نماند و یک وزیر دیگر را به مجلس معرفی کردند؛ اتفاقی که در مورد سیزدهمین وزیر بهداشت کشور رخ نداد و او وزیر ماند.

بر این اساس می توان گفت، ماهیت وزارتخانه بهداشت و فعالیت در آن به دلیل اینکه همه مردم کشور را مخاطب خود می بیند و حوزه جغرافیایی فعالیتش نیز گسترده است، در صورت تلاش قابل قبول وزیرش ـ چه در سطح اجرا و چه در سطح رایزنی با نمایندگان ـ امکان کسب رأی اعتماد را بالا می برد؛ امکانی که برای سید حسن قاضی زاده هاشمی نیز فراهم شد و او سیزدهمین وزیر بهداشت جمهوری اسلامی ایران ماند.

حالا سید حسن قاضی زاده هاشمی برای یک دوره چهار ساله دیگر وزیر بهداشت و درمان کشور ماند تا فرصت تکمیل طرح تحول سلامت و اصلاح نقایص آن را داشته باشد؛ وزیری که می تواند در این چهار سال با تداوم خدمات خود بر محبوب خود بیفزاید.