سی و ششمین جشنواره فیلم فجر با برگزاری یک اختتامیه دیگر به جز اختتامیه اهدای سیمرغ‌های بلورین برگزار شد و این بار سازمان‌های عمدتاً دولتی به خرج منطقه آزاد اروند، به فیلم‌هایی که مورد تاییدشان بود، جایزه دادند؛ اتفاقی عجیب که در جشنواره‌های معتبری چون ونیز، کن و برلین شاهدش نیستیم، چرا که برگزاری دو اختتامیه و اهدای جایزه بر اساس سلیقه سازمان‌های دولتی، از منطق به دور است و یک جشنواره را به شدت به سوژه کمدی تبدل می‌کند.
به گزارش «تابناک»؛ اغلب ناظران تصور کردند سی و ششمین جشنواره فیلم فجر در شامگاه بیست و دوم بهمن 1396 با حواشی فراوان به پایان رسید اما وقتی دیشب اختتامیه دیگری برگزار شد، این رهیافت را در پی داشت که جشنواره در حال تمام شدن است! مسئولان جشنواره فیلم فجر تحت عنوان دهان پر کن «تجلی اراده ملی» در برخی دورهها بخشی را در نظر گرفته بودند که مدیران سازمان‌ها متناسب با آنکه فیلم‌ها تا چه حد مورد پسندشان است، جوایزی را اهدا می‌کردند.
این بخش در برخی دوره‌های پیشین با حواشی فراوانی همراه بود و به نمونه برخی مدیران سازمان‌ها جوایز بسیار کمی برای همین بخش اختصاص می‌دادند و به کمترین هزینه قابل تصور، از ظرفیت جشنواره فیلم فجر بهره برداری تبلیغاتی می‌کردند. علاوه بر این وضعیت آشفته، چنین پرسشی نیز همواره مطرح می‌شد که از میان جشنواره‌های معتبر به ویژه کن، برلین و ونیز، در کدام رویداد شماری از سازمان‌های دولتی و غیردولتی به فیلم‌های موردپسندشان جایزه می‌دهند و با چه منطقی چنین حرکتی قابل هضم است؟
در دوره‌های پیشین با هدف نزدیک شدن جشنواره فیلم فجر به استانداردهای بین‌المللی، این بخش حذف شد اما در این دوره شاهد برگزاری مجدد آن با میزبانی منطقه آزاد اقتصادی اروند بودیم. بدین ترتیب نه تنها برای گروهی از سینماگران، بلکه برای اهالی رسانه بلیت هواپیما گرفته شد تا آنها در این منطقه حضور یابند و پس از گردش، در این مراسم فرمالیته حضور یابند و در نهایت سازمان‌های دولتی و غیردولتی برترین‌ها را بر اساس سلیقه خودشان انتخاب کنند و به آنها جوایزی که تشخیص داده‌اند را اهدا کنند!
مرکز ملی فرش ایران، شرکت سهامی بیمه ایران، شرکت مدیریت منابع آب ایران، شورای عالی اخلاق پزشکی کشور، بنیاد شهید و امور ایثارگران و منطقه آزاد اروند از جمله مهم‌ترین سازمان‌ها و ارگان‌هایی بودند که در اختتامیه دوم جشنواره فیلم فجر به فیلم‌های سینمایی جوایزی دادند و هیات داوران هر سازمان به تشخیص خود از فیلم‌ها تقدیر کرد! برای درک بهتر این فاجعه باید چنین اتفاقی را در رویدادهای بین المللی معادل سازی کرد و به کمدی بودنِ اوضاع پی برد.
فرض کنید پس از اختتامیه جشنواره کن که در شهر بندری کن فرانسه برگزار می‌شود، به یک باره در بندر مارسی یک اختتامیه دیگر برگزار شود و در آن شرکت آب و فاضلاب فرانسه، به یک فیلم سینمایی جایزه بدهد؛ یا پس از اختتامیه جشنواره ونیز، در شهر میلان اختتامیه دیگری برگزار شود و در آن هیات داوران مترو سراسری میلان به یک فیلم جایزه بدهد؛ یا پس از برگزاری جشنواره بارسلون، در شهر پامپلونا اختتامیه دیگری برگزار شود و هیات داوران انجمن گاوبازها در راستای ترویج فرهنگ گاوبازی از فیلمی تقدیر کند! ماجرا به همین میزان کمدی است.
البته در جشنواره فیلم فجر که در بسیاری از دورهها یا فیلم‌های مهم به دلایل مختلف راه نیافتاده‌اند و یا به آنها جوایزی تعلق نگرفته، به زعم برخی طنازان چنین اتفاقی چندان هم بد نیست. در همین زمینه فرزاد موتمن درباره فیلم «شب‌های روشن»، گفته بود: «تنها جایزه‌ای که «شب‌های روشن» از جشنواره فجر دریافت کرد، توسط وزارت نیرو، به خاطر تشویق مردم به صرفه جویی در مصرف برق اعطا شد!»
سی و ششمین جشنواره فیلم فجر با برگزاری یک اختتامیه دیگر به جز اختتامیه اهدای سیمرغ‌های بلورین برگزار شد و این بار سازمان‌های عمدتاً دولتی به خرج منطقه آزاد اروند، به فیلم‌هایی که مورد تاییدشان بود، جایزه دادند؛ اتفاقی عجیب که در جشنواره‌های معتبری چون ونیز، کن و برلین شاهدش نیستیم، چرا که برگزاری دو اختتامیه و اهدای جایزه بر اساس سلیقه سازمان‌های دولتی، از منطق به دور است و یک جشنواره را به شدت به سوژه کمدی تبدل می‌کند.
از قدیم گفتند حنا که زیاد آمد.... 
فیلمشونه