سیدمحمدغرضی به روزنامه آرمان گفت: پیش از انقلاب و در سال 42 با آقای امانی و عسگر اولادی و... آشنا بودم. اینها بسیار پاپیچ امام(ره) شدند که نخست وزیر وقت را اعدام انقلابی کنند اما امام(ره) مجوز نداد. پس از آن خدمت آقای میلانی رسیدند، مجوز گرفتند و کار خود را به انجام رساندند. آن موقع هم این کار از ناحیه وسیعی از مردم استقبال شد اما به این نتیجه انجامید که کم‌کم قتل، ترور، زدوخورد خیابانی و... قاعده سیاسی شد.
من معتقدم این نوع حرکت‌های خشن و دلواپسانه از ناحیه کسانی است که استدال آنها در جامعه مورد استقبال قرار نمی‌گیرد یا به اصطلاح خریداری ندارد و چون ایده و نظر آنها مورد قبول عامه مردم نیست، از این جهت به رفتارهای دیگری روی می‌آورند.
این نوع رفتارها، نه‌تنها برای جریانات دلواپس که درصدد انجام آن هستند نتایج سیاسی به بار نخواهد آورد، بلکه ضربات محکمی به قدرت سیاسی وارد می‌کند.
جمهوری اسلامی بر اساس آرای کل ملت به‌وجود آمد و کسانی که با آرای بسیار پایین توانستند کارهای مقطعی انجام دهند از بین رفتند. در شهری که 70 هزار نفر جمعیت دارد، شخصی با 6 هزار رأی به مجلس می‌رود، اما او نمی‌تواند انعکاس دهنده رأی عامه باشد، اما عده‌ای می‌خواهند راه میانبُر بروند و رقبا را از سر راه بردارند. از این جهت جنگ سیاسی این گروه‌ها با گروه‌های مخالف خود به هیچ وجه به اقتدار سیاسی آنها نمی‌انجامد و فقط موجب تضعیف نظام سیاسی خواهد شد.
