مورسیا نام گونه ای از بز اروپایی‌ست که به جهت ویژگی‌های منحصر به فردش، بسیار مورد علاقه دامداران آن منطقه است؛ علاقه‌ای که از مدتی پیش در دل اهالی جنوب کرمان نیز نقش بسته و می‌تواند یکی از مقدمه های رهایی ایشان از محرومیت باشد.
به گزارش تیتر شهر، با انتخاب قلعه گنج به عنوان پایلوت اجرای طرح ساخت شهر نمونه اقتصاد مقاومتی در سال 1393، سلسله اقداماتی برای توسعه و آبادانی این خطه در دستور کار قرار گرفت که در طراحی شان، توانمندی ها و نیازهای منطقه دیده شده است. از جمله اشتیاق مردم منطقه به نگهداری دام کوچکی به نام بز.
علاقه‌ای وافر که با توجه به امکان پرورش و نگهداری این دام در شرایط منطقه و تامین علوفه مورد نیازش و همچنین نقش بز در تامین بخشی از قوت غالب ساکنان این دیار، طبیعی جلوه می‌کند اما نمی‌توان ساده از کنار معایبش هم گذشت. معایبی از جمله بازده اندک این دام و نقش پررنگ آن در تهی کردن زمین های مورد چرای بز از گونه های گیاهی که منجر به رشد بیابان زایی در جنوب کرمان و مناطق مجاور آن شده است.
به این اشکالات، نیازمندی شدید بز به منابع آب و دشواری های زیاد در بهره برداری تجاری از این دام را می‌توان افزود که از ابتدا مورد توجه برنامه ریزان قرار گرفت. موضوعی مهم که بنیاد علوی، مجری طرح توسعه و آبادانی این شهرستان و مشاورانش در بخش های دانشگاهی و دیگر سطوح، تلاش بسیاری برای رفع آن به خرج دادند.
تحقیق و بررسی هایی که در نهایت به اتخاذ تصمیمی مهم منجر شد. شناسایی گونه ای از بز که هم شیر بیشتری داشته باشد، هم نیازش به آب و غذا کمتر باشد، هم قابلیت بهره برداری تجاری داشته باشد و در نهایت، بشود آن را با گونه های بومی جایگزین کرد تا سبب ساز تحول این خطه شود. گونه‌ای که در اسپانیا شناسایی شد و برای انتقالش به ایران برنامه ریزی های مفصلی صورت گرفت.
از اینجا بود که «مورسیا» به نامی آشنا برای ایرانیان، به ویژه اهالی جنوب کرمان تبدیل شد. گونه ای از بز که بومی اسپانیاست، چندین برابر بزهای ایرانی شیر می‌دهد، کیفیت شیرش بسیار بالاست و در جهان زبانزد است و علاوه بر اینها، مزیت های متعدد دیگری هم دارد. از جمله اینکه اغلب دوقلو می‌زاید که مزیت بسیار بزرگی برای نگهداری و پرورش آن به شمار می‌آید.
نسخه ای عالی برای رهایی اهالی قلعه گنج از دامداری سنتی و کم بازدهی که از دیرباز به آن مشغولند و علاوه بر اینها، رساندن ایشان به سودآوری و فرار از محرومیت، چراکه بز مورسیا روزانه حدود سه تا 3.5 لیتر شیر می‌دهد که بیش از نیاز دامداران است. شیر بسیار باکیفیتی که می‌توان از آن محصولات ارزشمند و البته گران قیمتی تولید کرد و فروخت و از این رو، مبنع درآمد خوبی برای دامداران خواهد بود.
درآمدی که البته لازمه رسیدن به آن، وجود تقاضا برای خرید شیر این بزهاست و از این رو، مسئولان بنیاد علوی احداث کارخانه فراوری و تولید این شیر را از مدت ها پیش در دستور کار قرار داده و این هدف را با قدرت به پیش برده‌اند. تلاش برای کامل کردن چرخه تولید محصولات لبنی بر پایه شیر بز که می‌تواند آینده ای متفاوت را پیش روی اهالی این خطه قرار دهد.
اما بشنوید از آن سوی ماجرا و برنامه ریزی هایی که برای جایگزینی مورسیا با بزهای محلی صورت گرفته است. برنامه ای که با وارد کردن چند هزار راس بز مورسیا به منطقه آغاز شده و به دایر کردن کلاس های ترویجی برای آشنایی اهالی این خطه با این نوع از بز و ویژگی های منحصر به فرد و امتیازات نگهداری آن گره خورده و در نهایت به در نظر گرفتن تسهیلاتی ویژه برای علاقمندان منجر شده است.
به این صورت که متقاضیان می‌توانند برای آموزش نگهداری و پرورش این بزها اقدام کنند و بعد از فراگیری دانش و مهارت لازم، از تسهیلات بسیار ویژه برای دایر کردن بزداری های کوچک بهره مند شده و با تخفیفی بزرگ، چند راس بز خریداری کرده و مشغول به کار شوند. با این ملاحظه که تسهیلات ارائه شده به ایشان تا یک سال تنفس دارد و زمانی که موعد بازپرداخت برسد، بزها زاییده اند و همین میزان سود برای دو برابر کردن سرمایه متقاضیان کفایت می‌کند.
مسیری که تا کنون 40 نفر متقاضی طی کردن آن و دایر کردن بزداری های خود شده‌اند که از این تعداد، 12 نفر آن را به فرجام رسانده و مشغول به کار شده‌اند و مابقی نیز پیگیر امور نهایی خود هستند. مسیری که کمترین فایده آن اشتغال مستقیم و غیر مستقیم شماری از اهالی این خطه، رونق چرخه تولید شیر بز در این دیار و فروش آن به بازارهای سراسر کشورمان و حتی دیگر کشورهاست و می‌تواند تا شکل گیری ستونی محکم برای رفع محرومیت از این خطه نیز پیش برود.
آیا تاثیرات چرای این دام بر محیط زیست کرمان بررسی شده و باز ده سال بعد نیایید بگید واویلا.....