در حالی که مراسم تشییع و خاک سپاری شهدای حادثه سقوط هواپیمای 707 صبح امروز در پایگاه شهید لشکری برگزار و پیکر پاک این شهدا برای خاک سپاری به زادگاه‌شان منتقل می شود از همان دقایق اولیه گمانه زنی ها و اظهار نظرهای کارشناسان درباره علل بروز این سانحه تلخ آغاز و نکات عجیبی درباره زمینه های بروز این حادثه مطرح شده است.
به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه خراسان، باز هم یک رخداد تلخ در صنعت هواپیمایی که این بار فعلاً نشانه‌ای از اشاره به اشتباه و تقصیر خلبان در گزارش های اداری نیست به وقوع پیوست؛ رخدادی که این بار تعدادی از استادان و خلبانان باسابقه کشورمان در راه تامین نیاز‌های ضروری کشور جان باختند.
در همین زمینه مشرق نیز با اشاره به این که به نظر می‌رسد دلایل مختلفی چون وضعیت آب و هوا، نبود سامانه‌های مناسب الکترونیکی در فرودگاه و تاخیر در انتقال اطلاعات مناسب از سوی برج مراقبت به هواپیما، در این سانحه تلخ به صورت جدی دخیل باشد، می افزاید: نکته مهم در این حادثه که در همان نخستین لحظات، بسیاری از کارشناسان بر آن تاکید کردند هم راستایی دو فرودگاه فتح و پیام و فاصله تنها کمتر از ۱۰ کیلومتر آن‌هاست که به احتمال زیاد خلبان را به اشتباه انداخته است.
همچنان که خبرگزاری ایسنا نیز در گفت وگو با یک کارشناس هوانوردی تاکید کرد که این اتفاق یک بار دیگر آن هم به فاصله چند ماه از مسافربری شدن فرودگاه پیام تکرار شده است و نزدیک بوده یک هواپیمای مسافربری مسیر مشهد –کرج با 150 مسافر در این فرودگاه سقوط کند. اکنون بررسی‌های مشرق از اسناد سازمان هواپیمایی کشور جزئیات بیشتری از این بی مسئولیتی و فاجعه مدیریتی را نشان می‌دهد که بر این اساس در گزارش ۲۵/ ۸ / ۹۷ دفتر بررسی سوانح و حوادث سازمان هواپیمایی کشوری تاکید شده است: فاصله فرودگاه فتح تا فرودگاه پیام حدود5.5 مایل بوده و همچنین باند این دو فرودگاه تقریباّ در یک راستاست و بنا به اظهارات معاونت عملیات شرکت (ایرلاین) تاکنون تذکر و بخشنامه لازمی در قالب PIF برای خلبانان صادر نشده است. به رغم این که در این گزارش تاکید شده که این رویداد در حد حادثه جدی بوده است و در عین حال، یادآوری شده که هواپیما با ۱۵۰ مسافر در فاصله یک متری با زمین با هوشمندی خلبان مجدد پرواز کرده، اما باز به نظر می‌رسد هشدار‌ها و دستورالعمل های لازم و همچنین نصب سامانه‌های هشدار دهنده از سوی سازمان هواپیمایی کشوری در خصوص این فرودگاه صورت نگرفته است تا بار دیگر خلبان دچار اشتباه شود.
در عین حال، بی اطلاعی یا فقدان ارائه اطلاعات لازم از سوی برج‌های مراقبت دو فرودگاه اصلی یعنی پیام و مهرآباد که علی القاعده باید به کمک هواپیما برای فرود در محل مناسب می‌آمدند، علامت سوال دیگری است که باید به آن توجه کرد.اما این بار سرنخ‌ها و شواهد مهمی وجود دارد که نشان می‌دهد می‌توان عواملی چون تجهیزات ناکافی، بی توجهی مسئولان برج مراقبت یا آن‌هایی که حرکت و فرود این هواپیما را در سامانه‌های خود نظاره می‌کردند و واکنشی نشان ندادند و آن‌هایی را که گزارش حادثه قبلی را دیدند و اقدام اساسی و مناسبی انجام ندادند فراخواند و پرسید چگونه است که دو اتفاق یکسان ظرف دو ماه در کشور رخ می‌دهد؟
نکته جالب و تاسف آور آخر این که در گزارش دفتر بررسی سوانح و حوادث سازمان هواپیمایی کشوری بیان شده است که اطلاع رسانی این رویداد از طریق مبادی ذی ربط به سازمان هواپیمایی انجام نشده و در پی «گزارش افراد غیر»، موضوع مورد پیگیری قرار گرفته است .
