شايد در ابتدا تصور كنيد در همه جاي دنيا مردم صبح روزهاي تعطيل و جمعه بار و بنديل مي كنند و راهي پارك ها و جاده ها و رودخانه ها مي شوند تا يك درخت و تيكه فضاي سبز و از همه بالاتر رودخانه اي پيدا كرده و آنجا اطراق كرده و بساط جوجه كباب و چايي و تخمه و ميوه و تخته و پاسور و منچ و قليون را برپا كنند. خوبه بدونيد اين ويژگي منحصر به ايرانيان است و در كمتر كشوري چنين رسم و رفتاري مشاهده مي شود. البته در همه دنيا مردم به پارك و كوه و جنگل و دريا مي روند اما براي پياده روي و ورزش و مشاهده و حمام آفتاب نه براي اطراق و زيلو پهن كردن و بساط كردن. من حتي در برخي شهرهاي خشك و كم آب ايران ديدم ملت در وسط بولوارهاي شهري اطراق و بساط عيش و طرب را برپا كرده اند و بدين آيين دل خوش مي دارند.
حتي ايرانيان وقتي از ايده آل هاي زندگي هم صحبت مي كنند آرزوي داشتن حياط و حوض و درخت وباغ و استخر و جوب مي كنند. در تعطيلات هم مي بينيم چه هجوم سهمگيني به سوي شمال براي دريا مي برند.
دلايل اصلي اين رفتار ايرانيان را مي توان چنين برشمرد كه همگي ريشه در مفهومي به نام ناخودآگاه تاريخي ايرانيان دارد؛
١- ايرانيان ملتي هستند كه مسأله آب و خشكسالي از گذشته هاي دور مهمترين دغدغه آنها بوده است و همه سكونتگاه ها بامحوريت آب و چشمه و رودخانه و قنات شكل گرفته است و ايرانيان هميشه در پنهاني ترين لايه هاي وجود خود از خشكسالي و بي ابي وحشت داشته و دارند و آب و سبزه و درخت را منتها اليه سعادت و خوشبختي مي دانند و به آن پناه مي برند و در جستجوي ان هستند.اگر تاريخ ايران را خوب مطالعه كنيد ريشه بسياري از جنگها و غارت ها همين آب بوده است.
٢- آب و درخت و سبزه در ذهنيت ايرانيان همان بهشت بريني است كه خداوند وعده آن را براي نيكوكاران داده و ايرانيان با سكني در آن با رندي خاصي نقد چمن و چشمه را به نسيه بهشت و كوثر ترجيح مي دهند بدون آنكه نيكي كرده يا زحمتي بكشند و بدون محاسبه و محشري آن را بدست مي اورند.
٣- دليل آخر كه معقول است فقدان امكانات تفريحي و غلبه زندگي آپارتماني است كه موجب مي شود ايرانيان به ويلاها و باغات شخصي و در صورت فقدان انها به پارك و چمن و جاده و دشت سرازير شوند؛ حتي اگر يك درخت مشاهده كنند يا نهري كوچك ببينند تني به آب مي زنند و نفسي تازه مي كنند و صفايي مي كنند.
به هر حال اين هم از ويژگي هاي منحصر بفرد ايرانيان است كه موجب مي شود زندگي براي آنها تحمل پذيرتر شده و احساس خوشبختي كنند و يكي از ترفندهاي سازگاري ايرانيان است كه هزاران سال اين مردم را از نابودي تخت سخت ترين شرايط نجات داده است.
نتيجه: از اين روی، حكمراني بر اين مردم از جهاتي ساده تر از آني است كه تصور مي شود به جاي اين همه هزينه هاي غير ضروري و حيف و ميل هاي بي فايده تا مي توانيد در اين ملك درخت و گل و چمن بكاريد و پارك و بوستان و باغ بسازيد و آب در آن جاري كنيدو ببينيد اين ملت چه احساس رضايتي خواهند داشت؛ براي نمونه درياچه مصنوعي خليج فارس يا چيتگر را ببينيد كه پيرامون آن بافت و ساخت جديدي از زندگي در حال شكل گيري است. هر كس در اين سياست ساده شك دارد، جمعه ها در بوستان هاي شهر از خزانه تا نياوران كمي قدم بزند تا باور كند چه مي گويم.
خیلی کارشناسی بود!!!! این همه ادله منطقی !!! احسنت.... 