به گزارش تابناک به نقل از اویل پرایس، گزارشات متعدد در هفته گذشته از وزارت گمرک چین نشان می داد که این کشور برای اولین بار از ژانویه ۲۰۰۷ هیچ نفتی از ایران در ماه ژوئن وارد نکرده است. این گزارشات کاملاً اشتباه هستند. چین نه تنها هر ماه میلیون‌ها بشکه از نفت ایران را خریداری کرده، بلکه طبق قرارداد ۲۵ سال بین دو کشور، از این به بعد هم به خرید نفت ایران ادامه می دهد. طبق گفته یکی از منابع ارشد نفت و گاز که از نزدیک با وزارت نفت ایران کار میکند، چین طی ۵۱ روز از اول ژوئن تا بیست و یکم جولای، حداقل ۸.۱ میلیون بشکه نفت از ایران وارد کرده که معادل ۱۵۸۸۲۳ بشکه در روز است. بیشتر این ۸.۱ میلیون بشکه توسط کشتی های کانتینری نفت خام به چین ارسال شده اند.
اولین محموله از این نفت توسط نفتکش گیسل از طریق انتقال کشتی به کشتی در دریای عمان احتمالاً بین ۲۶ آوریل تا پنجم ماه مه بارگیری شده است. طبق اطلاعات کپلر، شرکت اطلاعات بازار های انرژی، این نفتکش حدود ۲.۱ میلیون بشکه نفت خام ایران را در سیزدهم ژوئن در بندر کینگدائو هوانگدائو به شرکت سینوپک تحویل داده است.
به گزارش منابع ایرانی، پس از آن، نفتکش های استریم و اسنو بنادر ایران را به مقصد چین ترک کرده و به ترتیب ۱.۶ و ۲.۱ میلیون بشکه نفت خام ایران را در بنادر چین تخلیه کرده اند. علاوه بر حدود ۱۵۹ هزار بشکه در روز نفتی که مستقیماً به چین صادر شده، ۶.۱ میلیون بشکه هم طی این ۵۱ روز (۱۳۳۳۳۳ بشکه در روز) به صورت غیر مستقیم و از طریق مالزی یا اندونزی به این کشور رسیده است. نشانه هایی از واردات غیرمستقیم نفت ایران به چین را می توان در افزایش آمار واردات از مالزی دید که ۸۱.۲ درصد بیشتر از همین زمان در سال گذشته بوده است.
نشان ندادن این واردات در ارقام رسمی چندان تعجب آور نیست. تقریبا تمام واردات نفت خام چین از ایران در ذخایر تضمینی نگهداری می شود. این ذخایر از گمرک چین رد نشده اند بنابراین در جایی ثبت نمی شوند. این بدان معناست که چین می تواند هر چقدر که می خواهد نفت ایران را خریداری کند بدون اینکه آمار آن ثبت شده یا تحریم‌های آمریکا شکسته شوند.
یک شیوه دیگر صادرات نفت ایران به چین در حال حاضر در حال بررسی است که به کمک روسیه صورت میگیرد. این روش شامل ایجاد مجموعه‌ای است که نفت ایران را از دریای مازندران به خط لوله نفتی روسیه در شرق سیبری می رساند و بعد آن را از طریق قزاقستان به چین می برد.
یک مزیت نگهداری نفت ایران در ذخایر تضمینی برای چین این است که می تواند در هر زمانی که می خواهد آن را به فروش برساند. منفعت این روش برای ایران این است که مجبور نیست تولید خود را در میادین اصلیش به خاطر تمام شدن منابع ذخیره سازی متوقف کند. توقف تولید به چاههای نفت آسیب می رساند. استفاده از نفت کش ها برای ذخیره نفت هم بسیار گران قیمت است.
چین با استفاده از تمام این روشها طی این ۵۱ روز ذکر شده حداقل ۳۳۸ هزار بشکه نفت خام ایران را وارد کرده است که برابر با ۶۷ درصد کل ۵۰۰ هزار بشکه در روز صادرات نفت ایران در حال حاضر است. ۱۶۲ هزار بشکه دیگر به سایر خریداران سنتی ایران از جمله سوریه صادر می شود.
پولش هم داده؟ 