استاد محمد ابراهیم باستانی پاریزی خاطره ای از روزهای کودکی در پاریز و سفرش به پاریس، را در وبلاگ خود منتشر کرده است.
استاد پاریزی نوشته است : " مرحوم سید احمد هدایت زاده پاریزی (معلم کلاس سوم و چهارم من)، روزها، ساعت های تفریح مدرسه می آمد روی یک نیمکت، در برابر آفتاب، زیرهلالی ایوان مدرسه که پدرم ساخته بود می نشست و صفحاتی از بینوایان ویکتور هوگو را برای پدرم می خواند. "
وی در ادامه نقل کرده است : " حقیقت آن است که سی چهل سال قبل که به پاریس رفتم، بسیاری از نام های شهر پاریس و محلات آن، مثل مونپارناس و فونتن بلو و امثال آن کاملا برایم شناخته شده بود. یک روز متوجه شدم که نامه ای از پاریز از همین هدایت زاده برایم رسیده.
او در آن نوشته بود: « نور چشم من، حالا که در پاریس هستی، خواهش دارم یک روز بروی سر قبر ویکتور هوگو، و از جانب من سید اولاد پیغمبر ، یک فاتحه بر مزار این آدم بخوانی.» تکلیف مهمی بود و خودم هم شرمنده بودم که چرا درین مدت من به سراغ قبر مردی که این همه در روحیه من موثر بوده است نرفته بودم. » "
خیلی جالب بود...