به گزارش «تابناک» به نقل از ایرنا، صربستان و بوسنی و هرزگوین با کرواسی هم مرز هستند که از سال ۲۰۰۹ در ناتو عضویت دارد. صربستان همچنین با مجارستان که از سال ۱۹۹۹، با رومانی و بلغارستان که از سال ۲۰۰۴، با مونته نگرو که از سال ۲۰۱۷ و با مقدونیه شمالی که از سال ۲۰۲۰ به عضویت ناتو در آمده‌اند، مرز مشترک دارد.
از طرف دیگر کشور اسلوونی و آلبانی که در منطقه بالکان غربی واقع هستند به ترتیب از سال ۲۰۰۴ و ۲۰۰۹ در پیمان نظامی آتلانتیک شمالی عضو هستند.
دلیل اصلی و اساسی به عضویت درنیامدن صربستان در ناتو، این واقعیت است که مردم صربستان به دلیل بمباران این کشور در چارچوب یوگسلاوی سابق در سال ۱۹۹۹ میلادی از سوی ناتو، خاطره خوبی از این سازمان نظامی ندارند و بر اساس قانون اساسی خود سیاست بیطرفی نظامی دارد و به همین دلیل در هیچ بلوک نظامی عضویت ندارد.
صربستان هرچند بر اساس قانون اساسی خود سیاست بی طرفی برگزیده، اما با اعضای ناتو در چارچوب طرح «مشارکت برای دوستی» از جمله آمریکا بطور مرتب همکاری و تمرین نظامی مشترک دارد. صربستان علاوه بر این با روسیه نیز در زمینه‌های مختلف رزمایش مشترک نظامی برگزار می‌کند.
اگرچه صربستان مانند دیگر شرکای بالکان غربی تمایل به عضویت در اتحادیه اروپا دارد، اما خواهان ملحق شدن به پیمان نظامی آتلانتیک شمالی نیست.
صربستان در منطقه بالکان غربی به واسطه موقعیت راهبردی و جغرفیایی - سیاسی خود از موضع برتر و بهتر نسبت به دیگر کشور‌های این منطقه برخوردار است و از سوی دیگر روابط بسیار مستحکم و پایدار بلگراد با مسکو و پکن موجب شده که این موقعیت صربستان در منطقه چند برابر شود.
در مورد بوسنی و هرزگوین بایستی اشاره شود که این کشور در گذشته رسما خواهان پیوستن به ناتو بوده است، زیرا که شورای ریاست جمهوری بوسنی و هرزگوین در سال ۲۰۰۹، آمادگی خود را در نامه‌ای به ناتو برای همکاری با این پیمان نظامی اعلام کرد.
ناتو در اجلاس سران خود در سال بعد یعنی در سال ۲۰۱۰ در شهر "تالین" پایتخت استونی از بوسنی و هرزگوین خواست تا به برنامه "اقدام برای عضویت" که مسیری برای الحاق کشور‌ها به این پیمان نظامی است بپیوندد، البته مشروط بر اینکه بوسنی و هرزگوین مساله اموال دولتی و نظامی خود را حل کند.
ناتو ابتدا اصرار داشت که بوسنی و هرزگوین موضوع مربوط به اموال دولتی و نظامی را حل کند، اما در سال ۲۰۱۹ به رغم این مساله تصمیم گرفت که بوسنی و هرزگوین را بدون حل اموال دولتی و نظامی در برنامه "اقدام برای عضویت" بپذیرد.
در این بین جمهوری صرب بوسنی موضع خود در مورد پیوستن بوسنی و هرزگوین به ناتو را تغییر داد و اعلام کرد که با عضویت این کشور در ناتو موافقت نمی‌کند.
جمهوری صرب بوسنی بعنوان هویت سیاسی کوچک بوسنی و هرزگوین که از سیاست صربستان پیروی می‌کند، مانع عضویت بوسنی و هرزگوین در ناتو است.
یکی از اهداف بسیار مهم آمریکا در منطقه بالکان غربی؛ عضویت تمامی کشور‌های این منطقه در پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) است که اکنون به غیر از صربستان و بوسنی و هرزگوین، دیگر کشور‌های منطقه بالکان عضو این پیمان نظامی هستند.
با این وجود همکاری نظامی بین صربستان و آمریکا از سال ۲۰۱۵ پس از امضای طرح همکاری‌های نظامی دو جانبه بین 'میلان کونیکوواتس' رئیس وقت اداره همکاری‌های بین المللی وزارت دفاع صربستان و 'پل بروتسن' نماینده نظامی وقت ایالات متحده آمریکا در بلگراد آغاز و در حال انجام است.
طرح همکاری‌های نظامی دوجانبه صربستان و آمریکا شامل تمرینات مشترک نظامی، فعالیت‌های نظامی پزشکی، آموزشی و امنیتی بوده که در سال ۲۰۱۵ به مرحله اجرایی رسیده است.
صربستان با وجود اینکه بیشتر همسایگانش عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) هستند، تلاش دارد که سیاست بی طرفانه نظامی خود را حفظ و در همین حال با تمامی کشور‌ها همکاری دفاعی - نظامی و رزمایش مشترک برگزار کند.
صربستان که عمدتا سلاح و تجهیزات نظامی خود را از فدراسیون روسیه تهیه می‌کند، در «دوم دی ماه» امسال محموله ارسالی از روسیه حامل سیستم‌های موشکی ضد تانک را دریافت کرد که به نظر کارشناسان نظامی این موشک‌ها که در نوع خود پیشرفته هستند، می‌توانند قدرت نیروی زمینی ارتش صربستان را به میزان بالایی افزایش دهد.
صربستان همچنین علاوه بر دریافت ۳۰ دستگاه تانک و ۳۰ دستگاه نفربر زرهی از فدراسیون روسیه در چند ماه گذشته، همچنین از سال ۲۰۱۸ میلادی به تجهیزات و سلاح‌های روسی از جمله با ۴ فروند بالگرد نظامی، ۶ فروند میگ ۲۹، ۱۰ خودروی زرهی آبی- زمینی، ۳ فروند بالگرد باری و سیستم‌های موشکی دفاع هوایی "پانتسیر- اس" مجهز شده است.
