رضا زیبایی|،روان شناس بالینی با طرح پرسش یک جوان چنین نوشت:
خراسان/ تحصیل کرده هستم و تازه چند ماهی از شروع خدمت سربازی‌ام گذشته است. راستش را بخواهید، هر روز بیشتر مطمئن می‌شوم که من آدمِ سربازی آمدن نبودم یعنی ویژگی‌های شخصیتی من اجازه نمی‌دهد که این همه مشکلات و سختی‌های سربازی را تحمل کنم. نظافت سرویس بهداشتی، نظافت اتاق‌ها، خرید نان برای کارکنان، شستن ماشین، خالی کردن سطل زباله و ... روی اعصابم است. چه کنم؟
پاسخ مشاور
مخاطب گرامی، درباره پیامک‌تان و نکاتی که در آن مطرح کردید باید بگویم که عصبی بودن ، زودرنجی و به اصطلاح داشتن اعصاب خرد، نتایج نپذیرفتن شرایط طرح شده توسط شما در خدمت سربازی است و به خصوص نداشتن معنا و هدفی از خدمت سربازی در نظر شما. در ادامه چند توصیه به شما داریم :
شرایط‌تان سخت است اما ...
بله، شما درست می‌گویید! شرایط سختی که تجربه می‌کنید، به شدت با شرایط خانه، تجرد و غذای گرم مادر و پول توجیبی پدر فرق می‌کند ولی یک حسن دارد که البته بعید است پذیرای آن باشید و آن تغییر نگرش فانتزی شما از زندگی بی‌دغدغه و آرام و بی‌مسئولیت به زندگی واقعی و پر چالش و مسئولیت مدار است. من با آن بخش سربازی که ممکن است گاهی تحقیر و توهینی شود که البته چنین قصدی نیست ولی چنین برداشت میشود، چندان موافق نیستم ولی با بخش حداکثری آن که سرباز موظف به انجام مسئولیت‌های مشخص و معینی طبق مقررات و قوانین نظامی است و در واقع احترام به تمامیت گروه است، کاملا موافقم چرا که محلی است برای فراگیری برخی از اصلی‌ترین مهارت‌های زندگی جمعی و پیش نیاز مهارت مهمی برای ورود شما در آینده نزدیک به تعاملات اجتماعی از جمله ازدواج و شغل.
برای مراحل بعدی زندگی آماده می‌شوید
به سختی‌های دوره سربازی به عنوان شکنجه نگاه نکنید بلکه آنها را کوره آدم‌سازی ببینید که شما را برای زندگی واقعی و نه فانتزی بعد از آن آماده می‌کند. هرچند اگر من هم جای شما بودم الان چندان پذیرای این حرف نبودم ولی چه کنیم که تجربه و گذر زمان بعدها به شما نشان خواهد داد تجربه شرایط سخت و نه البته تحقیرآمیز، تلخ ولی مفید است، درست به مثابه داروی تلخ بر تب داغ جوانی دیروز ما و امروز شما.
چراغ های بقیه مسیر را روشن کنید
برای این که با شرایط کنونی بتوانید کنار بیایید، چاره‌ای ندارید جز این که برای آن معنی و هدفی بیابید. من کمک کردم بخشی از این معنا و چشم انداز واقع‌گرایانه برای شما روشن و شفاف شود. به هیچ وجه حرف‌های من را قبول نکنید مگر این که خودتان با تامل و تفکر آرام‌آرام پذیرای آن شوید. من به عنوان روانشناس تلاش کردم فقط چند چراغ خاموش مسیر پیش روی شما را روشن کنم. روشن کردن بقیه چراغ‌ها و رفتن و تجربه کردن آن با خود شماست. آرزوی روزهای سربلندی در سربازی برای شما دارم.
این آقای روانشناس از سر سیری حرف میزند و دوسال فرصتی است که از دست میرود اگر مرتکب یاد گیری خلافی نشوند 
تو رو نمی دونم اما کل زمانی که جوانها از پانزده تا بیست سالگی قلیان می کشند و چرت می زنند از دوران سربازی بیشتر است .