به گزارش «تابناک»، سرطان کولون یا همان روده بزرگ در پایین‌ترین قسمت دستگاه گوارش رخ می‌دهد. باور‌های زیادی در خصوص این نوع سرطان وجود دارد که در بسیاری از موارد صحیح نیستند.
همیشه این باور وجود دارد که هر نوع پولیپی در این ناحیه سرطان است و یا اینکه سرطان کولون ارثی نیست.
علاوه بر این باور‌های زیادی در خصوص کولونوسکوپی هست که لازم است در خصوص راست و دروغ شان بیشتر بدانید.
در این مطلب به بررسی این باور‌های رایج درباره سرطان کولون می‌پردازیم.
سرطان کولون ارثی نیست
این باور نادرست است. در بروز حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد موارد ابتلا به سرطان کولون، عوامل وراثتی دخیل هستند. اگر در خانواده شما کسی از سرطان کولون رنج می‌برد، بهتر است هر پنج سال یکبار بچه‌ها و دیگر اعضای خانواده آزمایش‌ها و بررسی‌های لازم را انجام دهند.
علاوه بر این وجود بیماری‌هایی مانند بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو (کولیت زخمی) که هر دو از بیماری‌های التهابی روده محسوب می‌شوند، در خانواده احتمال بروز سرطان روده را افزایش می‌دهد. در واقع این بیماری‌ها باعث رشد پولیپ‌هایی در روده می‌شوند که به مرور سرطانی می‌شوند.
زمانی که علائم بروز می‌کند، بیماری پیشرفت کرده است
درست است. به عنوان مثال اگر انسدادی در روده وجود داشته باشد، فرد به طور ناگهانی دچار استفراغ، حالت تهوع، درد و مشکلاتی در دفع گاز و ... می‌شود. این علائم در اثر وجود ضایعه‌ای است که بخشی از روده را مسدود کرده است.
به طور کلی، این مرحله کمی دشوار بوده و نشان از پیشرفت بیماری دارد. در واقع رسیدن به این مرحله نشان می‌دهد که حدود پنج سال دیرتر نسبت به درمان بیماری اقدام شده است.
اگر به عنوان مثال متاستازی در ناحیه کبد اتفاق بیافتد، می‌توان با استفاده از شیمی درمانی جلوی پیشرفت بیماری را گرفت، اما درمان قطعی بیماری دور از ذهن است.
افرادی که پولیپ روده دارند، الزاما دچار سرطان کولون نیستند. امکان دارد این پولیپ‌ها خوش خیم باشند. اما این احتمال هم وجود دارد که این پولیپ‌ها در پنج سال آینده سرطانی شوند.
کولونوسکوپی روشی بسیار دردناک است
این باور، هم غلط و هم درست است. در کشور‌هایی که کولونوسکوپی بدون بیهوشی انجام می‌شود می‌توان آن را روشی دردناک محسوب کرد. اما در کشور‌هایی مانند فرانسه مدتهاست که کولونوسکوپی را تحت بیهوشی انجام می‌دهند. در این صورت پزشک می‌تواند طول مدت آزمایش را کوتاه‌تر کند و به خاطر اینکه روده شل شده و عمل انجام شده، دردی ایجاد نمی‌کند.
البته در این صورت بیهوشی، جزئی است، به خاطر اینکه کولونوسکوپی یک روش جراحی نبوده و نیاز به بیهوشی طولانی مدت نیست.
افرادی که دچار سرطان روده می‌شوند، بدون شک جان خود را از دست می‌دهند
این باور نادرست است. اگر سرطان روده زود تشخیص داده و درمان شود، یعنی اینکه پولیپ در مراحل اولیه برداشته شود، بیمار ۹۰ تا ۱۰۰ درصد درمان می‌شود. با این حال زمانی که پولیپ از جداره روده عبور کرده و متاستاز (انتشار سلول‌های سرطانی در بدن) ایجاد کند، شانس درمان به ۵ درصد می‌رسد. در این صورت نیاز به جراحی و شیمی درمانی وجود دارد.
به همین دلیل لازم است که آزمایشات و اقدامات پیشگیرانه انجام شود تا سرطان در مراحل اولیه شناسایی و درمان شود.
متاسفانه سرطان کولون جزو سرطان‌هایی است که در سرتاسر دنیا قربانی می‌گیرد، به عنوان مثال در کشوری مانند فرانسه روزانه ۴۶ نفر جان خود را به دلیل ابتلا به این بیماری از دست می‌دهند.
افرادی که دچار پولیپ روده هستند، حتما سرطان کولون دارند
این باور نیز اشتباه است. افرادی که پولیپ روده دارند، الزاما دچار سرطان کولون نیستند. به خاطر اینکه امکان دارد این پولیپ‌ها خوش خیم و بدون علامت باشند. اما این احتمال وجود دارد که این پولیپ‌ها در پنج سال آینده رشد کرده و سرطانی شوند.
در واقع، ابتدا پولیپ‌ها ضایعات کوچک مسطحی هستند که احتمال دارد تبدیل به زگیل شوند. در طی عبور مدفوع و بر اثر تحریکاتی که به وجود می‌آید، این ضایعات تغییر کرده و سرطانی می‌شوند. البته نمی‌توان حکم کلی داد.
اگر اندازه پولیپ کوچک باشد، یعنی کمتر از پنج میلی متر، خطر کمتری بیمار را تهدید می‌کند. اما زمانی که این پولیپ رشد کند و اندازه‌ی آن به یک سانتی متر برسد، خطر بروز سرطان بیشتر می‌شود.
البته در برخی موارد، پولیپ‌هایی نیز وجود دارند که در رادیوگرافی دیده نمی‌شوند، اما جزو سلول‌های سرطانی هستند.
بدون شک کولونوسکوپی یا دوربین‌های جایگزین کولونوسکوپی که به اندازه‌ی کپسول هستند و توسط بیمار بلعیده می‌شوند، بهترین روش‌های تشخیص این بیماری محسوب می‌شوند.
در نتیجه در گام اول لازم است که پولیپ ها، اندازه‌ی آن‌ها و بدخیم یا خوش خیم بودن شان مورد بررسی قرار بگیرد و سپس در خصوص سرطانی بودن آن‌ها نظر داد.
زمانی که علائمی وجود ندارد، خطر نیز وجود ندارد
این باور کاملا اشتباه است. درست است که همه ما صرفا با مشاهده برخی علائم به پزشک مراجعه می‌کنیم، اما متاسفانه سرطان کولون بیماری خاموشی محسوب می‌شود و علامت خاصی بروز نمی‌دهد.
به خاطر اینکه این بیمار به مرور در عرض چندین سال پیشرفت کرده و به مرحله‌ی بروز علائم می‌رسد.
اگر بررسی‌های دقیق در مراحل اولیه توسط کشت خون یا کولونوسکوپی انجام نگیرد، احتمال کشف تومور‌های کوچک از روی علائم وجود ندارد؛ بنابراین لازم است قبل از اینکه سرطان پیشرفت کرده و به مرحله‌ی نهایی برسد، نسبت به کشف و درمان آن اقدام شود.
به عقیده متخصصان، پیشگیری از ابتلا به این نوع سرطان، بهترین روش برای مقابله با آن محسوب می‌شود.
سرطان کولون مخصوص افراد سالمند است
این باور نیز هم درست و هم نادرست است. سرطان کولون در بین افراد سالمند رواج بیشتری دارد. در واقع بیشترین مرگ و میر ناشی از این بیماری در افراد بالای ۵۰ سال مشاهده شده است.
هر چه سن بالاتر می‌رود، احتمال ابتلا به این بیماری نیز افزایش می‌یابد. اما از سن ۳۰ سالگی خطر ابتلا به سرطان کولون در هر ۱۰ سال از زندگی دو برابر می‌شود.
البته قبل از ۵۰ سالگی احتمال ابتلا به این سرطان، ۱۵ تا ۲۰ درصد است. با این حال در بین بیماران، افراد ۲۷ و ۳۰ ساله نیز دیده شده است.
الکل خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش می‌دهد
این باور درست است. الکل ذخیره فولات و ویتامین B بدن را کاهش می‌دهد. بهتر است بدانید که این ویتامین مانع از ابتلا به سرطان کولون می‌شود و کمبود آن بدن را به زحمت می‌اندازد.
علاوه بر این، الکل آسیب پذیری DNA را در مقابل عوامل سرطان زا تشدید می‌کند. به عقیده محققان، مصرف کننده‌های افراطی الکل به میزان ۲۰ درصد بیشتر در معرض ابتلا به سرطان کولون و سرطان‌های دیگر قرار می‌گیرند.
