به گزارش تابناک؛ روزگاری وحید جلیلی در مجله سوره قلم به نقد تلویزیون از منظر سکولاریسم چرخانده بود و حتی وجود شبکه قرآن را از این منظر نقد کرده بود. قائم مقام فعلی رسانه ملی آن روزها جداسازی و تمرکز برنامه‌های قرآنی در یک شبکه را مصداق سکولاریسم می‌دانست که البته حرف پربیراهی هم نبود.
اما این روزها نه تنها شبکه قرآن همچنان وجود دارد که اگر با همان منطق نگاه کنیم، ظاهرا این جداسازی و تمرکز به درون شبکه‌ها هم منتقل شده است و گویا نگاه و محتواهای دینی و انقلابی فقط مخصوص یکسری از برنامه‌هاست و دیگر برنامه‌ها کاملا باید از این اصول مبرا باشند.
از این منظر، شبکه سه را می‌توان مصداق سکولاریسم تلویزیونی دانست.
در این شبکه هرچیزی جای خود را دارد! قرآن و دین و اهل بیت جایش در معلی و محفل و سمت خداست و از آن‌سو، چارپایه و پانتولیگ و... مجوز عبور از هر خط قرمزی را دارند.
در پانتولیگ برای اولین بار گروه‌های زنان و مردان با هم مسابقه می‌دهند (چیزی که هنوز در نمایش خانگی هم قفلش باز نشده) و در چارپایه مبتذل‌ترین شوخی‌های اروتیک به نمایش در می‌آید.
در یکی زن و مرد دو طرف میز می‌ایستند و برای فشردن چراغ کل می‌اندازند و در دیگری آقا رشید لباس زنان را می‌پوشد و شکم برآمده‌اش را می‌گذارد روی میز دکتر و می‌گوید درش بیار!
اگر تمرکز برنامه‌های قرآنی در یک شبکه سکولاریسم بود، تمرکز شئونات دینی و فرهنگی در یکسری برنامه و فارغ بودن بقیه برنامه‌ها از پایبندی به حیا و عدم اختلاط محرم و نامحرم و... نامش چیست؟
