رئيس جمهور كشورمان، امروز در سفر خود به استان خوزستان به درستی رئيس جمهور آمريكا را يك عروسك خواند و گفت: اصل، بازيگردانان پشت صحنه هستند و ما آنها را ميشناسيم و به وقتش به ملتها معرفي خواهيم كرد.
به گزارش «تابناك»، این تحلیل یا به عبارت بهتر، خبر دکتر احمدی نژاد از وضعیت سیاسی و حکام واقعی کاخ سفید، تاکنون هم امر پوشیده ای نبوده و همه آزادگان جهان از این مسأله، اخبار و اطلاعات کافی دارند و شاید کسی منتظر وعده و وعیدی برای افشاگری در این باره نباشد.
اكنون اما آقاي احمدي نژاد، در حالي وعده هاي خود را به وراي مرزها گسترش داده است كه در همين ايران خودمان، ایشان سال هاست به مردم قول داده كه مفسدان اقتصادي را به مردم معرفي كند؛ وعده اي كه هرچند تاكنون عملي نشده و سودي هم در اين باره عايد مردم كشورمان نشده، ولی آقاي رئيس جمهور تاكنون بهره هاي فراواني از اين مواعيد برده است.
به بیان بهتر، نه تنها نامي از مفسدان اقتصادي منتشر نشده ـ به قول رییس سازمان بازرسی کل کشور، لیست 250 نفره رییس جمهور فاقد اسامی مفسدان اقتصادی است ـ بلكه ظاهر امر بر اين است كه مفسدان اقتصادي نويني هم ظهور كرده اند؛ از جمله همین پروژه کیش و... .
اگر از اين هم بگذريم كه رئيس جمهور پس از گذشت نزدیک شش سال، هنوز به برخی وعده هاي داخلي خود در قبال مردم كشورش عمل نكرده، در اين شرايط، باز پرسش از آقاي احمدي نژاد اين است كه: آقاي رئيس جمهور، آيا هم اکنون معرفي بازيگردانان سياست آمريكا ـ که اظهر من الشمس است ـ مسأله اصلي مردم كشور ما و یا حتی مستضعفین عالم است؟
آيا آقاي رئيس جمهور نمی دانند كه هم اکنون در جامعه آمريكا، هزاران جلد كتاب درباره نهادها، سازمان ها و حتي لابي هايي كه در آمريكا در حال فعاليت هستند، وجود دارد؛ نهادها و افرادي كه مستقيم و غير مستقيم در انتخاب رئيس جمهور آمريكا نقش دارند؟
آيا معرفي آنان و وعده براي معرفي شان، معضلي از معضلات كشور ما و حتي دیگر ملت ها را حل خواهد كرد؟
حال فرض كنيم كه آقاي احمدي نژاد، واقعا بازيگردانان سياست آمريكا را معرفي كند و از چند شخصيت سياسي در سايه، چند كارتل نفتي، چندين شركت خريد و فروش اسلحه، چندين و چند رسانه قدرتمند آمريكايي، لابي هاي گوناگون صهیونیستی و حتي شخصيت هاي خارجي و از جمله مقامات رژيم صهيونيستي نام ببرد، اطلاعاتي از اين دست چه سودی براي ملت ها دارد؟
مگر غير اين است، آناني كه اندك آشنايي با مسائل سياسي دارند، به روشني مي دانند كه درون مايه اصلي سياست در غرب، به دست گرفتن، افزايش و نمايش قدرت است و در اين سناريو، اين قدرت و بيشينه سازي توان كشورهاست كه اصالت دارد و طبیعتا در اگر عده اي در آمريكا نشسته و روساي جمهور اين كشور را نوبت به نوبت برمي گزینند، در همين راستا، رفتار مي كنند و البته این واقعیتی است که همه می دانند.
بحث این نیست که این رفتار مبتنی بر اصالت منفعت، مورد تأیید ما یا ملل مستضعف عالم است، بلکه این است که آيا آقاي رئيس جمهور می خواهند پرده از راز پوشيده اي بردارند که اکنون بر کسی پوشیده است؟ يا نه؛ شايد منظور رئيس جمهور اين است كه اوباما در آمريكا همه كاره و فعال ما يشاء نيست و هيأت هاي نظامي و سياسي و اقتصادي در تصميم گيري هاي اوباما نقش دارند که اگر هم منظور اين باشد، باز مطلب تازه اي نيست و اتفاقا خود آمريكايي ها آشکارا چنين چیزی را تأييد مي كنند.
بنابراین، گویا وعده و وعيد دادن درباره ماهيت رهبران ديگر كشورها و كنجكاوي در سيستم هاي سياسي كشورها و تلاش براي ناكام نشان دادن سياست هاي آنان، نيازي به تبليغات و وعده و وعيد ندارد؛ چه، این افشاگری ها دست کم کار هر روزه رسانه ها از جمله همین «تابناک» است.
این در حالي است كه ما در قرن بيست و يكم و در اوج رشد تكنولوژي و دانشيم و طبيعي است كه خود ملت ها در صورت ناكارآمدی حكومت هايشان به آن واكنش نشان خواهند داد و اتفاقا سخنان يك دولتمرد خارجي را درباره رهبران خود نمي پذيرند، همان گونه که این رخداد درباره اقمار آمریکا در خاورمیانه و شمال آفریقا روی داده و کم کم به کشورهای اروپایی نیز سرایت کرده است.
حال چرا ما حاشيه ها را پررنگتر از متن كرده و فرافكني مي كنيم؟
آمريكا هر مشكلي دارد، باید در جای خود بدان پرداخت، آن هم نه به صورت شعاری. آنچه براي مردم خوزستان مهم است، اين است كه 22 سال پس از جنگ تحميلي، مردم خرمشهر و آبادان آب آشاميدني ندارند، در هجوم ریزگردهای عربی در حال خفه شدن هستند و كمترين بهره را از انرژي كه در زمين هايشان جاري است، نبرده اند.
آقاي رئيس جمهور، گویا مسأله اصلی اين باشد، نه بازيگران پشت پرده سياست آمريكا.