این روزها، از سازمان منافقین خلق ایران ـ که خود را مجاهدین خلق می‌نامند ـ جز بدنامی چیزی نمانده است. اعضای ارشد این گروهک پس از نابودی صدام حسین، حامی اصلی خود، همچنان سرگردان در کشورهای جهان هستند تا برای ادامه فعالیت‌های تروریستی‌شان، مکان‌یابی کنند؛ اما هر یک از کشورها به بهانه‌ای آنان را از خود می‌رانند تا سرانجام کشوری حاضر شود با اعمال فشار از طرف یک ابر‌قدرت، آنان را در خود جای دهد.
به گزارش «تابناک»، اما نکته غم‌‌انگیز در این میان، پدر و مادرانی هستند که فرزندان خود را در آغوش این سازمان تروریستی می‌بینند؛ فرزندانی که برخی از آنان با فریب به این سازمان پیوسته‌اند و اکنون با شناخت ماهیت اصلی تروریستی آنان و با باز شدن درهای این اردوگاه مخوف و تخلیه آن به دامن خانواده برگشته‌اند و عده‌ای همچنان دنبال راهی برای بازگشت‌اند و گروهی دیگر اما همچنان ادامه کار با این سازمان تروریستی را برگزیده‌اند و این در حالی است که پدران و مادران آنان نیز همچنان نگران وضعیتشان در این سازمان مخوف هستند.
در مستند تلویزیونی مقر ۴۹، ناگفته‌های افرادی که از این سازمان جدا شده‌اند و عجز و درماندگی پدران و مادرانی که بارها به دنبال بچه‌های خود جلو این اردوگاه فریاد زده و کتک‌ها خورده‌اند، عبرت‌آموز است؛ پدران و مادرانی که بعضا برخی از آنان سی سال اجازه دیدن فرزندان خود را نداشته‌اند و حتی بسیاری از سرنوشت بچه‌های خود هیچ نمی‌دانند.
اما در مقر ۴۹، زن و مرد ندارد؛ زنانی هستند که به هنگام دیدن پدر و مادر خود، همچنان با منافقین می‌مانند و والدین دل‌شکسته خود را راهی ایران می‌کنند تا در لشکرهای نابود شده زنان منافقین به آرمان‌های تروریست‌ها خدمت کنند.
آنان خود می‌گویند که رجوی حتی فکر آنان را از آن خود کرده و می‌خواسته که تنها به او و مریم رجوی فکر کنند. در جلسات شبانه غسل، آنان باید اعتقادات خود را بازگو می‌کردند تا دیگران با تمسخر عقاید و اعتقاد آنان، به اصطلاح مجاهدان را از هر فکری جز فکر مسعود و مریم رجوی خالی کنند.
ویدیویی که به نام مقر ۴۹ آماده شده، به خوبی با زبان صوت و تصویر، بخشی از مسائل موجود در میان گروهک منافقین را نشان می‌دهد.
با عنوان جوان ایرانی نهایت انزجار خود را ازین وطن فروشان تروریست ابزار می دارم...
حمله مرصاد رو هرگز فراموش نميكنيم
