سازمان تامین اجتماعی اعلام کرد که میزان محاسبه مستمری بازنشستگی براساس میانگین دو سال پایان خدمت فرد است که البته باید حق بیمه نیز به طور کامل پرداخت شده باشد.
به گزارش مهر، بدون تردید بازنشستگی بخشی از دوره زندگی هر انسان است که از آن گریزی نیست.
سازمان های بازنشستگی تلاش میکنند تمامی نیازهای فرد و خانواده را در طول زندگی پاسخ دهند اما برای اینکه هنگام بازنشستگی از نظر تامین مخارج زندگی فرد دچار مشکل نشود، باید در طول خدمت و اشتغال به فکر تامین اندوخته لازم باشد.
ایجاد سابقه در سازمانهای بیمه ای و تامین اجتماعی یکی از بهترین گزینه ها در این زمینه به شمار می رود و می تواند فرد را در هنگام تقاعد و بازنشستگی از هر نظر بی نیاز و تامین کند.
برای اینکه در زمان بازنشستگی بتوان از حقوق و مستمری کافی برخوردار شد رعایت موارد زیر توصیه می شود: انطباق حقوق و مزایای مشمول کسر حق بیمه با حقوق دریافتی بیمه شده متغیر تاثیرگذار در میزان حقوق بازنشستگی، میانگین حقوق و مزایای مشمول کسر حق بیمه یا کسور بازنشستگی در دو سال آخر اشتغال است.
در این ارتباط لازم است بیمه شده در طول مدت اشتغال به میزان و نحوه پرداخت حق بیمه به سازمان تامین اجتماعی حساسیت لازم را داشته باشد و از پرداخت حق بیمه براساس حقوق واقعی توسط کارفرما مطمئن شود.
چه بسا افرادی که قبل از بازنشستگی از حقوق بالایی برخوردار بوده اند، ولی به دلیل اینکه حق بیمه آنها متناسب با حقوقشان پرداخت نشده، از مستمری کمی بهره مند می شوند، به طوری که توان تامین هزینه های زندگی را همچون گذشته از دست می دهند. متاسفانه در حال حاضر بیشتر مستمری بگیران سازمان تامین اجتماعی حداقل بگیرند.
لازم به توضیح است که حداقل حقوق کارگری هرساله توسط شورای عالی کار تعیین می شود که در سال ۹۴ این رقم ماهیانه ۷۱۲ هزار تومان است. دستمزد مبنای پرداخت حق بیمه نباید از حداقل رقم مزبور کمتر باشد.
سقف دستمزد مشمول کسر حق بیمه نیز در سال جاری ۷ برابر حداقل حقوق معادل ۴ میلیون و ۹۸۴ هزار تومان است. هرچه دستمزد مبنای کسر حق بیمه به این مبلغ نزدیکتر باشد، طبعا حقوق بازنشستگی فرد بیشتر خواهد بود.
کارگران و بیمه شدگان باید به این موضوع توجه داشته باشند که بیشتر حق بیمه ناشی از اشتغال آنها (معادل ۲۳ درصد) توسط کارفرما پرداخت می شود و آنها فقط ۷ درصد حق بیمه را می پردازند، بنابراین پرداخت حق بیمه بر مبنای حقوق واقعی به نفع آنهاست.
نکته دیگر در این ارتباط توجه به افزایش حقوق در طول خدمت است، که باید به صورت تدریجی و در چارچوب مقررات افزایش یابد که قبل از بازنشستگی از حقوق بالایی برخوردار بوده اند، ولی به دلیل اینکه حق بیمه آنها متناسب با حقوقشان پرداخت نشده، از مستمری کمی بهره مند می شوند، به طوری که توان تامین هزینه های زندگی را همچون گذشته از دست میدهند.
متاسفانه در حال حاضر بیشتر مستمری بگیران سازمان تامین اجتماعی حداقل بگیرند.
لازم به توضیح است که حداقل حقوق کارگری هرساله توسط شورای عالی کار تعیین می شود که در سال ۹۴ این رقم ماهیانه ۷۱۲ هزار تومان است.
دستمزد مبنای پرداخت حق بیمه نباید از حداقل رقم مزبور کمتر باشد. سقف دستمزد مشمول کسر حق بیمه نیز در سال جاری ۷ برابر حداقل حقوق معادل ۴ میلیون و ۹۸۴ هزار تومان است. هرچه دستمزد مبنای کسر حقبیمه به این مبلغ نزدیکتر باشد، طبعا حقوق بازنشستگی فرد بیشتر خواهد بود.
کارگران و بیمه شدگان باید به این موضوع توجه داشته باشند که بیشتر حق بیمه ناشی از اشتغال آنها (معادل ۲۳ درصد) توسط کارفرما پرداخت می شود و آنها فقط ۷ درصد حق بیمه را می پردازند، بنابراین پرداخت حق بیمه بر مبنای حقوق واقعی به نفع آنهاست.
نکته دیگر در این ارتباط توجه به افزایش حقوق در طول خدمت است، که باید به صورت تدریجی و در چارچوب مقررات افزایش یابد. سنوات پرداخت حق بیمه مدت زمان پرداخت حق بیمه از دیگر عوامــل تاثیرگذار بر حقوق بازنشستگی است.
اگرچه در حال حاضر و با اصلاحات اخیر امکان بازنشستگی با ۱۰ سال سابقه نیز وجود دارد ولی باید توجه داشت که مبلغ دریافتی این افراد ناچیز خواهد بود و حقوق کامل بازنشستگی زمانی پرداخت می شود که سنوات پرداخت حق بیمه به ۳۰ سال تمام برسد.
در واقع پیش فرض معمول برای سنوات پرداخت حق بیمه برای احراز بازنشستگی ۳۰ سال سابقه است و سوابق کمتر از سنوات مذکور، بازنشستگی پیش ازموعد خواهد بود که نه برای سازمان تامین اجتماعی و نه برای بیمه شده به صرفه و به صلاح نخواهد بود.
ضمن اینکه سقف سابقه قابل قبول برای تاثیرگذاری بر حقوق بازنشستگی ۳۵ سال است، بنابراین در محاسبه مستمری در صورتی که بیمه شدهای بتواند این سقف را پر کند از مستمری بیشتری برخوردار می شود.
سابقه بیشتر از ۳۵ سال در محاسبه مستمری تاثیری ندارد و فرمول بازنشستگی عبارت است از: میانگین متوسط حقوق دو سال آخر بیمه شده، ضرب در سنوات پرداخت حق بیمه (حداکثر ۳۵ سال)، تقسیم بر ۳۰.
