«روزنامه دنیای اقتصاد» در گزارشی به سخنرانی رئیس جمهور سوئیس در دانشگاه تهران با عنوان «تولید ثروت به شیوه سویسی» می پردازد و می نویسد: «مهم‌ترین بخش از سخنرانی یوهان اشنایدر آمان، جمع‌بندی بود که سه عامل موفقیت اقتصادی سوئیس را برمی‌شمرد: «ما سه عامل را با یکدیگر ترکیب می‌کنیم. ما قانون کار لیبرال را با آنچه مشارکت اجتماعی خوانده می‌شود ترکیب می‌کنیم و نظامی بسیار نزدیک به بازار و بخش‌های مختلف کسب‌و‌کار ایجاد می‌کنیم. بعد این دو مقوله را با بهترین نظام پژوهش و نوآوری جهان ترکیب می‌کنیم.» یکی از جالب توجه‌ترین اشارات او نیز در همین بخش گفته شد: «150 سال پیش، ما فقیرترین کشور اروپا بودیم، اما حالا وضعیت کاملا متفاوت است و ما بیشترین سرمایه‌گذاری را در نظام مدارس، تحقیقات و نوآوری انجام می‌دهیم. ما در اینجا مذاکرات خوبی داشته‌ایم و به این نتیجه رسیده‌ایم که دو کشور فلسفه و برنامه‌های مشابهی دارند.»روند توسعه سوئیس ترکیب این سه عامل را در دهه‌های گذشته و یاری عوامل دیگر را در دهه‌های قبل از آن به وضوح نشان می‌دهد. سوئیس که پس از جنگ داخلی حدودا یک ماهه، در سپتامبر سال 1848 قانونی اساسی فدرالی متاثر از قوانین آمریکا و انقلاب فرانسه را به تصویب رساند، از سال 1847 تا 1914 به‌شدت به توسعه خطوط راه آهن خود پرداخت و بعد شاهد رونق ساعت‌سازی شد. صنعتی شدن سوئیس در بخش‌های دیگر ادامه پیدا کرد و بانکداری که از نیمه‌های قرن نوزدهم بخش مهمی از اقتصاد این کشور شده بود در قرن بیستم نماد این صنعت در جهان شد. از میانه‌های قرن نوزدهم، صنعت گردشگری نیز رو به رشد گذاشته بود. این روندها سوئیس را آرام‌آرام تبدیل به یکی از بهترین اقتصادهای جهان کرد تا در نهایت بی‌طرفی سیاسی این کشور در جامعه بین‌الملل، تضمین‌کننده حفظ دستاوردهای گذشته و آورده‌های تازه شود.»
