بیست
و چهارمین
غروب رمضان 1437 هجری قمری فرارسید تا در این لحظات عرفانی با قلب‌هایی
که پس از روزهای طولانی روزه‌داری زیر آفتاب مردافکن گذشته و جهاداکبری
با نفس برای ماندن بر سر پیمان صورت پذیرفته، در کنار سفره الهی لبخند بر
لب داشته باشیم.
پیامبر اسلام (ص) فرمود: «درهاى آسمان در نخستین شب
ماه رمضان گشوده می‌شود و تا آخرین شب بسته نمىشود»؛ این حدیث بدان
معناست که هنوز فرصت بندگی مخلصانه در درگاه پروردگار فراهم و درهای ملکوت
همچنان گشوده است و می‌توان از این فرصت بهره وافری برد.
همچون مغرب‌های پیشین، نخست
اسماءالله‌الحسنی را خواهید شنید و در ادامه، نوای ربنا را با صدای
سیدعلیرضا موسوی می‌شنوید. سپس به
روال هر غروب، به یکی از مشاغلی اشاره داریم که در این
روزهای گرم نیز همچون دیگر استمرار دارد.
جوشکارها و مشخصاً جوشکارهای
ساختمان که زیر آفتاب سوزان و بر روی اسکلت اولیه ساختمان‌ها میان زمین و
آسمان به کار مشغولند، علاوه بر خطراتی که پذیرایش هستند، با گرمای
هوا نیز به بدترین شکل ممکن روبه‌رویند و طبیعتاً خبری حتی از یک سایه کوچک
نیز نیست که در آن پناه گیرند، چه رسد به نسیمی.
به این
دشواری‌ها، آثار جرقه‌های جوشکاری روی سلامت جوشکارها کمتر دیده می‌شود و بیشتر این عزیزان در هر ماه، شب‌هایی را تجربه می‌کنند که
چشم‌هایشان ملتهب شده و تا سحر اشک از آنها جاری است و این صحنه‌ها برای
خانواده یک جوشکار همیشه پیش چشم است.از همینجا به همه این عزیزان در واپسین
روزهای ماه مبارک رمضان خسته نباشید می‌گوییم.
پس
از این تصاویر، نوای روح‌بخش اذان را با صدای سیدعباس میرداماد
خواهید شنید. سپس دعای روزهای ماه مبارک رمضان و به ویژه دعای روز بیست و چهارم
مبارک تقدیمتان می‌شود.
در
ادامه در بخش نوای دل، صدای آهنگین موسیقی محلی آذربایجان را می‌شنویم و
در پایان نیز با نوای مرحوم دکتر شریعی با هم دعا خواهیم کرد. در این
لحظات ما را از دعایتان از یاد مبرید.
