منابع و مصارف به هم ریخته از یک سو و بی اعتمادی و بی اطمینانی از سوی دیگر، گریبان شبکه بانکی را گرفته و هرچه این نظام در هم پیچیده تلاش می‌کند تا راهی برای برون رفت از چاه این مشکلات بیابد، بیشتر در آن غوطه‌ور می‌شود.
به گزارش «تابناک»؛ تلخ‌ترین تراژدی که نظام بانکی ما با آن دست و پنجه نرم می‌کند، هجوم مردم به بازار‌های سکه و ارز است، که این روز‌ها هر چاره‌ای برای آن اندیشیده می‌شود، توسط خریداران خنثی می‌گردد.
ناگفته نماند که بدترین بازخورد آن هم به این موضوع برمی‌گردد که اعتماد مردم به این مهم‌ترین نهاد مالی کشور، به قدری کاهش یافته که ترجیح می‌دهند سپرده‌های خود را در جایی خارج از این نظام سرمایه‌گذاری یا پس انداز کنند.
بنا بر این گزارش، واقعیت این است که در سال‌های گذشته، مؤسسات مجاز و غیر مجاز، طوری آتش به مال این مردم زدند که آنان دیگر اعتمادی به این نظام بانکی ندارند و همین مهم موجب می‌شود که مردم سپرده‌ها و پس اندازهایشان را به سایر بازار‌های مالی سرازیر کنند و داستان تلخ مؤسسات غیرمجاز، گریبان آن‌ها را هم نگیرد.
اما این همه ماجرا نیست و بی اعتمادی مردم، تنها در بی اعتمادی به سیستم اقتصادی کور خلاصه نمی‌شود. به اعتقاد کارشناسان، موضوعات اجتماعی و سیاسی هم برگرفته از این موضوع است که البته رفتاری که حاکمیت با مردم می‌کند، در بالا رفتن این بی اعتمادی تأثیرگذار بوده است.
پروانه سلحشوری در گفت وگو با تابناک در این باره اظهار داشت: یا من آدم بدبینی هستم و یا کسانی که این روز‌ها داد سخن می‌دهند و یا نمایندگانی که در مجلس اظهار نظر میکنند، عمق مشکلات را درک نکرده اند!
این نماینده مجلس گفت: من به عنوان یک جامعه شناس، نمی‌توانم در مورد وضعیت کنونی جامعه، رویکرد اقتصادی صرفی داشته باشم؛ اما در مجلس بیشتر رویکرد‌های اقتصادی مد نظر است. به نظر من، این بستر اجتماعی است که این پدیده‌ها در آن رخ می‌دهد و بررسی جداگانه این پدیده‌ها نمی‌تواند جوابگو باشد. اقتصاد جدا از سیاست و فرهنگ نیست؛ بنابراین، باید آن را به صورت یک مجموعه بررسی کرد. درواقع اشتباهات سیاسی گوناگون منجر به این شده که امروز در جامعه ما مشکلاتی داشته باشیم.
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس ادامه داد: حرص و ولع مردم در جامعه برای خریدن سکه، معانی بسیاری دارد؛ نشان از یک جامعه بی اعتماد به مسئولان است. این بی اعتمادی هم اقتصادی نیست، بلکه سیاسی و اجتماعی و فرهنگی است و نشان می‌دهد نهادهای ما از جمله مجلس و دولت و قوه قضاییه و حتی نهادهای دیگری که دستی در آتش دارند، درست کار نمی‌کنند.
این نماینده مجلس در ادامه یادآور شد: متأسفانه بحث‌هایی که کارشناسان در مراکز مختلف میکنند و راهکار‌هایی که برای برون رفت ارائه می‌شود، معمولا توسط نهادهای مرتبط به اجرا درنمی آید؛ بنابراین، هم اکنون بحث این است که برای برون رفت از این مشکلات باید همه با هم حرکت کنند؛ برای مثال، زندانی کردن دانشجویان در این اوضاع، چیزی جز بی اعتمادی به حاکمیت و نظام به دنبال ندارد و تنها نارضایتی‌ها را زیاد می‌کند، در حالی که ما می‌توانستیم بسیاری از این نارضایتی‌ها و گره‌هایی که ربطی به اقتصاد هم ندارد، باز کرده و اعتماد عمومی را زیادتر کنیم.
همچنین می‌شود با کار‌هایی که اصلا ربطی به اقتصاد ندارد، ولی از جمله مطالبات مردم است، کاری کرد که مردم بار دیگر به سیستم اعتماد کنند. آنگاه خواهید دید که نظام اقتصادی کشور هم اصلاح می‌شود.
وی گفت: هم اکنون عده‌ای منتظرند ببینند مردم چه خواسته‌ای دارند تا با شدت با آن مطالبه برخورد کنند. نتیجه این عمل شاید در نگاه اول اقتصادی نباشد، ولی در بلندمدت اثر خود را در جامعه می‌گذارد و مردم را نسبت به سیستم بی اعتماد می‌کند. بعد هم زمانی که نیاز به مشارکت عمومی هست، مردم خود را کنار می‌کشند و نتیجه آن، بی سامانی در بازار ارز و یا بازر سکه و باعث می‌شود، در زمان بحران، مردم به کسی اعتماد نداشته باشند و در بزنگاه‌هایی که می‌توانند تأثیرگذار باشند، خود را جدا از سیستم دانسته و هر که به فکر منافع خود باشد.
منابع و مصارف به هم ریخته از یک سو و بی اعتمادی و بی اطمینانی از سوی دیگر، گریبان شبکه بانکی را گرفته و هرچه این نظام در هم پیچیده تلاش می‌کند تا راهی برای برون رفت از چاه این مشکلات بیابد، بیشتر در آن غوطه‌ور می‌شود.
بنده یکی از ارادتمندان نظام و انقلاب هستم ، اخیرا تا یکجا از یک مسئله بعنوان نمونه همین دختر رقاصه انستاگرام از عمل مسئولین می خواهم دفاع کنم بلافاصله بنده را سرزنش می کنند که چرا فلان مفسد اقتصادی بهایش چنین برخوردی نمی شود و سریعا از طریق رسانه ملی باهاش گفتگو و بازجویی نمی شود ، می بینم واقعا حق دارند و دهنم را می بندم. 
بنظر بی اعتمادی به دولت ها جهانی شده و مختص ایران نیست. اما ایران ما باید طلسم این عمر را بشکند. قانون اختصاص میدان ها یکی از اینها بود و باید اجراکنند. . نیازهای بشر امروز قدری عوض شده و درست است مشترک است مثلا افراد بخاطر معیشت و برای شغل خود دست به هر عملی بزنند. قدیم فرد در روستا بود و خوراک خودش را تامین می کرد اما الان چنین نیست . مثلا می خواهد فرض مبارزه کند با دولتش مجبور است در ابتدا وابسته شود به نظام سپس اقدام کند. بهر حال افراد در ایران آن آزادی که در جهان چه خوب و چه بد براحتی دسترسی ندارند.... اینها فرد را دچار ناراحتی می کند از طرفی فرد هم زیاد داشته باشد باز دارای مشکل می شود مثل افسردگی و غیره دچار می شود. سازش بین اینها برای بشر امروزی دردسر شده است. 
